جلد 21، شماره 6 - ( 6-1401 )
جلد 21 شماره 6 صفحات 624-609 |
برگشت به فهرست نسخه ها
علوم پزشکی کرمانشاه
چکیده: (516 مشاهده)
چکیده
زمینه و هدف: درد بهعنوان یک احساس ناخوشایند در فرآیندهای تشخیصی و درمانی بهصورت فراوانی گزارش میشود. یکی از روشهای شایع کاهش درد استفاده از بیحس کنندههای موضعی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه اثرات تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست با پماد بیحسی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین بر روی میزان درد انجام گرفت.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در 240 بیمار مزمن انسدادی ریوی در بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه در سال 1399 انجام شد. این بیماران نیازمند سه فرآیند نمونهگیری خون شریانی-وریدی و گذاشتن کاتتر وریدی بودند. در هر فرآیند، 80 بیمار به طور تصادفی به دو گروه دریافت تحریک الکتریکی پوست و پماد بیحسی در ناحیه ورود نیدل یا کاتتر تقسیم شدند. ارزیابی میزان درد با استفاده از معیار بصری درد بعد از انجام فرآیندها و در دقایق 1، 3 و 5 اندازهگیری شد. زمان و دفعات تلاش نیز ثبت شد. از آزمونهای t مستقل و آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: میانگین نمره درد در نمونهگیری خون وریدی، شریانی و قرار دادن کاتتر وریدی بین گروههای دریافت کننده تحریک الکتریکی و پماد از لحاظ آماری معنیدار نبود (05/0p>). دفعات تلاش نیز از لحاظ آماری معنیدار نبود (05/0<p)، اما میانگین زمان انجام فرآیندها بهصورت معنیداری در گروه تحریک الکتریکی بالاتر بود (05/0>p).
نتیجهگیری: تحریک الکتریکی میتواند درد موضعی ناشی از ورود نیدل یا کاتتر را مانند پماد بیحسی کاهش دهد. لذا پیشنهاد میشود این روش در راهنماهای کاهش درد غیر دارویی مورد بررسی بیش‌تری قرار گیرد.
واژههای کلیدی: مدیریت درد، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، داروی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین، کاتتریزاسیون
زمینه و هدف: درد بهعنوان یک احساس ناخوشایند در فرآیندهای تشخیصی و درمانی بهصورت فراوانی گزارش میشود. یکی از روشهای شایع کاهش درد استفاده از بیحس کنندههای موضعی است. مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه اثرات تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست با پماد بیحسی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین بر روی میزان درد انجام گرفت.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در 240 بیمار مزمن انسدادی ریوی در بیمارستان امام رضا (ع) شهر کرمانشاه در سال 1399 انجام شد. این بیماران نیازمند سه فرآیند نمونهگیری خون شریانی-وریدی و گذاشتن کاتتر وریدی بودند. در هر فرآیند، 80 بیمار به طور تصادفی به دو گروه دریافت تحریک الکتریکی پوست و پماد بیحسی در ناحیه ورود نیدل یا کاتتر تقسیم شدند. ارزیابی میزان درد با استفاده از معیار بصری درد بعد از انجام فرآیندها و در دقایق 1، 3 و 5 اندازهگیری شد. زمان و دفعات تلاش نیز ثبت شد. از آزمونهای t مستقل و آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر برای تجزیهوتحلیل دادهها استفاده شد.
یافتهها: میانگین نمره درد در نمونهگیری خون وریدی، شریانی و قرار دادن کاتتر وریدی بین گروههای دریافت کننده تحریک الکتریکی و پماد از لحاظ آماری معنیدار نبود (05/0p>). دفعات تلاش نیز از لحاظ آماری معنیدار نبود (05/0<p)، اما میانگین زمان انجام فرآیندها بهصورت معنیداری در گروه تحریک الکتریکی بالاتر بود (05/0>p).
نتیجهگیری: تحریک الکتریکی میتواند درد موضعی ناشی از ورود نیدل یا کاتتر را مانند پماد بیحسی کاهش دهد. لذا پیشنهاد میشود این روش در راهنماهای کاهش درد غیر دارویی مورد بررسی بیش‌تری قرار گیرد.
واژههای کلیدی: مدیریت درد، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، داروی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین، کاتتریزاسیون
واژههای کلیدی: مدیریت درد، تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست، داروی ترکیبی لیدوکائین و پریلوکائین، کاتتریزاسیون
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |