جلد 21، شماره 7 - ( 7-1401 )
جلد 21 شماره 7 صفحات 740-729 |
برگشت به فهرست نسخه ها
دانشکده دامپزشکی، دانشگاه رازی،کرمانشاه، ایران.
چکیده: (512 مشاهده)
زمینه و هدف: دیابت یکی از شایعترین اختلالات متابولیکی میباشد. گیاهان دارویی برای کنترل دیابت استفاده میشوند. هدف از مطالعه حاضر تعیین اثر محافظتی سورانه بر قند خون و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی مرتبط در دیابت نوع یک القاء شده با آلوکسان در موشهای صحرایی نر بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، دیابت با تزریق یک دوز داخل صفاقی آلوکسان (120 میلیگرم/کیلوگرم) القاء شد. تعداد 30 سر موش صحرایی نر در محدوده وزنی 20±200 گرم به 6 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه 1 (کنترل نرمال)، گروه 2 (کنترل دیابتی)، گروه 3 (گروه دیابتی دریافت کننده گلی بنکلامید با دوز 20 میلیگرم/کیلوگرم)، گروههای 4 تا 6 شامل گروههای دیابتی که به ترتیب عصاره آبی سورانه با دوزهای 20، 60 و 180 میلیگرم/کیلوگرم را به صورت خوراکی و به مدت 25 روز دریافت کردند. در پایان دوره درمانی، نمونههای خون جمعآوری و سطوح سرمی گلوکز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز، اوره و کراتینین ارزیابی شدند. دادهها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی Duncan تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد عصاره سورانه کاهش وزن بدن را در گروه دیابتی بهبود بخشید (05/0>p). همچنین، سطوح سرمی گلوکز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز، اوره و کراتینین در گروه دیابتی بالاتر از گروه کنترل بود (05/0>p). این تغییرات با درمان با عصاره سورانه در دوزهای مختلف مشابه گلی بنکلامید بهبود یافت (05/0>p).
نتیجهگیری: عصاره سورانه ممکن است اثر محافظتی در برابر تغییرات قند خون و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی ناشی از دیابت القاء شده با آلوکسان داشته باشد.
واژههای کلیدی: عصاره آبی سورانه، آلوکسان، دیابت، موش صحرایی
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، دیابت با تزریق یک دوز داخل صفاقی آلوکسان (120 میلیگرم/کیلوگرم) القاء شد. تعداد 30 سر موش صحرایی نر در محدوده وزنی 20±200 گرم به 6 گروه 5 تایی تقسیم شدند. گروه 1 (کنترل نرمال)، گروه 2 (کنترل دیابتی)، گروه 3 (گروه دیابتی دریافت کننده گلی بنکلامید با دوز 20 میلیگرم/کیلوگرم)، گروههای 4 تا 6 شامل گروههای دیابتی که به ترتیب عصاره آبی سورانه با دوزهای 20، 60 و 180 میلیگرم/کیلوگرم را به صورت خوراکی و به مدت 25 روز دریافت کردند. در پایان دوره درمانی، نمونههای خون جمعآوری و سطوح سرمی گلوکز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز، اوره و کراتینین ارزیابی شدند. دادهها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه و آزمون تعقیبی Duncan تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد عصاره سورانه کاهش وزن بدن را در گروه دیابتی بهبود بخشید (05/0>p). همچنین، سطوح سرمی گلوکز، آلکالین فسفاتاز، آلانین آمینوترانسفراز، آسپارتات آمینوترانسفراز، لاکتات دهیدروژناز، اوره و کراتینین در گروه دیابتی بالاتر از گروه کنترل بود (05/0>p). این تغییرات با درمان با عصاره سورانه در دوزهای مختلف مشابه گلی بنکلامید بهبود یافت (05/0>p).
نتیجهگیری: عصاره سورانه ممکن است اثر محافظتی در برابر تغییرات قند خون و برخی فاکتورهای بیوشیمیایی ناشی از دیابت القاء شده با آلوکسان داشته باشد.
واژههای کلیدی: عصاره آبی سورانه، آلوکسان، دیابت، موش صحرایی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |