جلد 22، شماره 2 - ( 2-1402 )                   جلد 22 شماره 2 صفحات 146-129 | برگشت به فهرست نسخه ها

Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1401.171


XML English Abstract Print


گروه روانشناسی، واحد نائین، دانشگاه آزاد اسلامی، نائین، ایران
چکیده:   (2654 مشاهده)
زمینه و هدف: از جمله درمان‌هایی که می‌تواند در زمینه بهبود سلامت روانی و غنی‌سازی زندگی دانشجویان تأثیرگذار باشد، درمان وجودی است. این مطالعه با هدف تعیین اثربخشی درمان وجودی بر سرمایه عاطفی، تنظیم شناختی هیجان و بهزیستی ذهنی دانشجویان دختر مقطع کارشناسی مبتلا به اضطراب اجتماعی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این مطالعه نیمه تجربی با طرح پیش­آزمون، پس­آزمون و پیگیری با گروه کنترل، بر روی 30 دانشجوی دختر مقطع کارشناسی مبتلا به اضطراب اجتماعی در دانشکده علوم انسانی دانشگاه خمینی‌شهر در سال 1400 که به روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و به­ طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل (هر گروه 15 نفر) قرار گرفتند، انجام شد. ابزارهای پژوهش شامل پرسش‌نامه اضطراب اجتماعی Connor و همکاران، پرسش‌نامه تنظیم شناختی هیجان Gratz، پرسش‌نامه بهزیستی روان­شناختی Ryff و پرسش‌نامه سرمایه عاطفی Golparvar بود. رویکرد آموزش درمان وجودی Nazari و Zarghami در 8 جلسه 2 ساعته بر روی گروه آزمایش اجرا گردید و گروه کنترل هیچ درمانی دریافت نکرد. داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه‌گیری‌های مکرر تجزیه­ و تحلیل شدند.
یافته­ها: نتایج نشان داد که درمان وجودی به طور معنی‌داری باعث بهبود سرمایه عاطفی، تنظیم شناختی هیجان و بهزیستی ذهنی در دانشجویان دختر مقطع کارشناسی مبتلا به اضطراب اجتماعی شده و این اثربخشی در طول مدت زمان ماندگار بوده است (001/0>P).
نتیجه­گیری: نتایج مطالعه حاکی از تأثیر درمان وجودی بر بهبود ویژگی‌های روان‌شناختی مورد بررسی در گروه آزمایش بود. بنابراین، پیشنهاد می‌شود درمانگران از روش درمان وجودی در کنار سایر روش‌های درمانی برای بهبود سلامت روان­شناختی دانشجویان استفاده نمایند.
واژه­های کلیدی: اضطراب اجتماعی، بهزیستی ذهنی، تنظیم شناختی هیجان، دانشجویان دختر، درمان وجودی، سرمایه عاطفی
 
متن کامل [PDF 342 kb]   (997 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (1023 مشاهده)  
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: روانپزشكي
دریافت: 1401/10/17 | پذیرش: 1402/2/9 | انتشار: 1402/2/30

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.