Ethics code: IR.SHAHED.REC.1401.162
Hoseini Khabr A S, Yaghoubi H, Farahani H. Psychometric Properties of the Persian Version of Barriers to Seeking Psychological Help Scale in the General Population: A Descriptive Study. JRUMS 2024; 23 (6) :482-498
URL:
http://journal.rums.ac.ir/article-1-7416-fa.html
حسینی خبر آزاده سادات، یعقوبی حمید، فراهانی حجت الله. ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی در جمعیت عمومی: یک مطالعه توصیفی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1403; 23 (6) :482-498
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-7416-fa.html
دانشگاه شاهد
متن کامل [PDF 357 kb]
(115 دریافت)
|
چکیده (HTML) (275 مشاهده)
متن کامل: (117 مشاهده)
مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 23، شهریور 1403، 498-482
ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی در جمعیت عمومی: یک مطالعه توصیفی
آزاده سادات حسینیخبر[1]، حمید یعقوبی[2]، حجت الله فراهانی[3]
دریافت مقاله: 26/03/1403 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 24/04/1403 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 13/06/1403 پذیرش مقاله: 17/06/1403
چکیده
زمینه و هدف: شیوع بالای اختلالات روانشناختی و سطح پایین استفاده از خدمات سلامت روان لزوم بررسی و ارزیابی موانع کمکطلبی روانشناختی را نشان میدهد. ابزارهای محدودی برای ارزیابی موانع کمکطلبی روانشناختی وجود دارد. در ایران هم ابزاری که متناسب با فرهنگ و شرایط جامعه باشد، وجود ندارد. بنابراین، هدف مطالعه حاضر، تعیین ویژگیهای روانسنجی نسخه فارسی مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی است.
مواد و روشها: این مطالعه توصیفی-ارزشیابی، در سال 1403 در ایران انجام شد. جامعه آماری پژوهش کلیه افراد 18 تا 65 ساله بودند. از این میان 227 نفر به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و به پرسشنامههای موانع کمکطلبی روانشناختی، سواد سلامت روان، نگرش به کمکطلبی روانشناختی و خودپنهان سازی پاسخ دادند. برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی، روایی همگرا و واگرا از همبستگی Pearson و برای بررسی پایایی از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد.
یافتهها: نتایج تحلیل عاملی تأییدی حاکی از برازش مدل 5 عاملی بود. همبستگیهای معنیدار بین عوامل بهدست آمده با مقیاس سواد سلامت روان، نگرش به کمکطلبی و خودپنهان سازی، روایی واگرا و همگرای مقیاس را تأیید کرد. پایایی مقیاس با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای نمره کلی 91/0 بهدست آمد.
نتیجهگیری: با توجه به نتایج بهدست آمده، نسخه فارسی مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی ساختاری 5 عاملی دارد و از روایی و پایایی لازم برای استفاده در پژوهشهای روانشناختی در جمعیت ایرانی برخوردار است.
واژههای کلیدی: رفتار کمکطلبی، روایی و پایایی، مقیاس
ارجاع: حسینی خبر آس، یعقوبی ح، فراهانی حا. ویژگی¬های روان¬سنجی نسخه فارسی مقیاس موانع کمک¬طلبی روان¬شناختی در جمعیت عمومی: یک مطالعه توصیفی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، سال 1403، دوره 23 شماره 6، صفحات: 498-482.
مقدمه
بخش زیادی از جمعیت جهان از مشکلات سلامت روان رنج میبرند. علاوه بر این، بعد از همهگیری کرونا میزان شیوع اختلالات روانی مانند: افسردگی اساسی و اضطراب افزایش یافته است (1). سطح پایین سلامت روان و دورههای طولانی درمان نشده بیماری نه تنها بر روند و نتایج بیماری تأثیر میگذارد، بلکه میتواند منجر به اختلال در عملکرد، کیفیت پایین زندگی، سوء مصرف مواد، بیکاری، رفتارهای ضد اجتماعی و حتی خودکشی شود (2).
با وجود اینکه جستجوی کمک روانشناختی حرفهای میتواند بسیار کمک کننده باشد، شواهد حاکی از آن است که بسیاری از افراد بهدنبال دریافت خدمات روانشناختی نیستند، آن را به تعویق میاندازند یا اصلاً درمانی دریافت نمیکنند (5-3). به عنوان مثال در آمریکا 67 درصد از افرادی که مشکلات سلامت روان را تجربه میکنند، درمانی دریافت نمیکنند (6). این آمار در اروپا حدود 74 درصد است (7). در ایران نیز حدود ۲۳ درصد از جمعیت به نوعی دچار اختلالات روانی هستند. مطالعات در دنیا نشان میدهد که در کشورهای با درآمد متوسط، ۷۵ درصد افراد دارای اختلال روانی مانند افسردگی و اضطراب، از خدمات درمانی استفاده نمیکنند. این میزان، یک رقم جهانی است و در ایران نیز ۶۶ تا ۷۵ درصد از افراد دارای اختلال روانی برای درمان به متخصصان سلامت روان مراجعه نمیکنند (8). پس لزوم بررسی موانع کمک طلبی روانشناختی (Psychological help seeking) کاملاً مشخص است.
موانع مرتبط با کمکطلبی روانشناختی اینگونه تعریف میشود: عدم تمایل عمومی به دریافت خدمات سلامت روان یا عواملی که مانع میشود تا فرد بهدنبال دریافت کمک روانشناختی حرفهای برود (9). پژوهشهای زیادی در این زمینه انجام شده است. Aydoğdu و همکاران در پژوهش خود نشان دادند مهمترین مانع دریافت کمک حرفهای این است که افراد گمان میکنند به تنهایی یا با کمک خانواده و دوستانشان میتوانند مشکلشان را حل کنند و گاهی مراجعه به متخصص آخرین گزینه است (10). در پژوهشهای مختلف به موانع کمکطلبی روانشناختی پرداخته شده است. برخی از این موارد عبارت از عدم اطلاع از نحوه استفاده از خدمات روانشناختی، مسائل مالی، باورهای اشتباه، زمان انتظار زیاد، دریافت کمکهای غیر حرفهای، ترس از برچسب خوردن، اعتماد و رازداری میباشند (12، 11، 2).
پژوهشهای اخیر نشان میدهد رابطه منفی بین نگرش به کمکطلبی روانشناختی و موانع کمکطلبی وجود دارد
(14، 13، 4). بر اساس پژوهشهای انجام شده موانع مرتبط با کمکطلبی روانشناختی را میتوان در سه دسته طبقهبندی کرد: موانع فردی (ویژگیهای فردی و موقعیتها)، موانع فرهنگی-اجتماعی (ارزشهای فرهنگی و شرایط خاص جامعه) و موانع مربوط به سیستمهای کمکرسان (مراکز ارائه دهنده خدمات، متخصصان سلامت روان) (15).
یکی از حوزههای مهم پژوهشی در رابطه با شناخت موانع کمکطلبی روانشناختی، نحوه ارزیابی این موانع و تهیه ابزار برای شناخت موانع است. ابزارهای محدودی برای شناخت موانع کمک طلبی روانشناختی وجود دارد. از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد: مقیاس بازنگری شده موانع خدمات سلامت روان (Barriers to mental health services scale revised) از این مقیاس در جمعیت عمومی و سالمندان استفاده شده است (17، 16). مقیاس موانع مراقبت از سلامت نسخه والد (Parental healthcare barriers scale) پرسشنامه دیگری است که موانع دسترسی به مراقبتهای روانشناختی را برای والدین کودکان دارای ناتوانیهای ذهنی و رشدی ارزیابی میکند (18). ابزار سنجش بعدی مقیاس ارزیابی دسترسی به کمک (Barrier to access to care evaluation) است که برای جمعیت عمومی و افراد با انواع مشکلات سلامت روان قابل استفاده است (7). یکی از ایرادات آن تعداد نسبتاً زیاد سؤالات است. نمونه دیگر، مقیاس جستجوی موانع کمک طلبی روانشناختی (Barriers to seeking psychological help) است که در پژوهش حاضر از آن استفاده شده است. این مقیاس شامل 17 سؤال است. این پرسشنامه در کشور ترکیه طراحی شده است و به نظر میرسد نزدیکی فرهنگی بیشتری با جامعه ایرانی داشته باشد. (19).
همانگونه که اشاره شد با توجه به شیوع بالای بیماریهای روانی و استفاده کم افراد از خدمات سلامت روان، لزوم وجود ابزارهایی که بتواند موانع مراجعه افراد به روانشناس، مشاور و روانپزشک را شناسایی کند بر کسی پوشیده نیست. شناسایی این موانع میتواند به متولیان حوزه سلامت در جهت برنامهریزی بهتر برای شناخت نیازها و ترغیب افراد برای استفاده از خدمات سلامت روان کمک کننده باشد. ابزارهای محدودی برای سنجش موانع کمکطلبی حرفهای وجود دارد (16) و بر طبق جستجوهای به عمل آمده، در ایران هم ابزاری که متناسب با جامعه ایرانی باشد، وجود ندارد. لذا هدف پژوهش حاضر تعیین روایی و پایایی مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی در جمعیت عمومی در جامعه ایرانی است. این ابزار 17 سؤالی بهخوبی موانع کمکطلبی را پوشش میدهد و از نظر تعداد سؤالات متناسب است.
مواد و روشها
این پژوهش یک طرح توصیفی از نوع ارزشیابی است که در سال 1403 در ایران انجام شده است. در این پژوهش از شاخصهای توصیفی، ضرایب اعتبار، روایی و تحلیل ساختار عاملی برای برآورد ویژگیهای روانسنجی مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی استفاده شده است.
شرکت کنندگان در این پژوهش به صورت فراخوان از جمعیت عمومی انتخاب شدند. شرکت کنندگان 18 تا 65 ساله بودند. لینک پرسشنامههای پژوهش در سایت پرسلاین (Porsline) آماده شد و جهت اجرا در شبکههای اجتماعی مانند واتسآپ، تلگرام و اینستاگرام منتشر شد. قانون تقریبی محاسبه حجم نمونه در پژوهشهای روانسنجی نسبت 1 به 10 است، به این صورت که به ازای هر گویه، 10 شرکت کننده برای پاسخگویی به سؤالات انتخاب میشود. مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی دارای 17 سؤال است و بر این اساس حجم نمونه 170 نفر مناسب است. بر اساس توصیه Comrey و Lee (20) برای کفایت حجم نمونه در تحلیل عاملی حداقل حجم نمونه 200 نفر است. بنابراین، حجم نمونه 200 نفر در نظر گرفته شد و 30 نفر هم برای کاهش خطای اندازهگیری به نمونه افزوده شد. با حذف پرسشنامههای مخدوش، در نهایت نمونه شرکت کننده در پژوهش 227 نفر بودند.
ملاکهای ورود به پژوهش قرار داشتن در بازه سنی 18 تا 65 سال، داشتن سواد خواندن و نوشتن و رضایت آگاهانه برای شرکت در پژوهش بود. ملاک خروج از پژوهش هم ناقص گذاشتن پاسخگویی به سؤالات بود. در این پژوهش تلاش شد کلیه اصول اخلاقی رعایت شود. شرکت کنندگان با رضایت آگاهانه وارد پژوهش شدند و کلیه اطلاعات به صورت محرمانه نگه داشته شد و صرفاً جهت اهداف پژوهشی مورد استفاده قرار گرفت. این پژوهش دارای کد اخلاق از دانشگاه شاهد است (IR.SHAHED.REC.1401.162).
در پژوهشهایی که با هدف رواسازی ابزارهای روانشناختی در فرهنگهای مختلف انجام میشود، اولین گام ترجمه پرسشنامه است (21). در پژوهش حاضر ابتدا مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی توسط محقق به فارسی ترجمه شد، بعد از آن توسط یک متخصص روانشناس و یک مترجم بهطور جداگانه مورد بازبینی و اصلاح قرار گرفت. سپس فرآیند ترجمه معکوس توسط یک نفر مسلط به زبان فارسی و انگلیسی انجام شد. در نهایت هر دو نسخه ترجمه و متن اصلی مورد بررسی قرار گرفت و پس از بازبینی و اصلاح، نسخه نهایی ترجمه شده مقیاس موانع کمک طلبی روانشناختی به همراه مقیاس سواد سلامت روان، مقیاس نگرش به کمکطلبی روانشناختی، مقیاس خودپنهانسازی و یک چک لیست اطلاعات جمعیت شناختی اجرا شد. در ادامه به ابزارها و ویژگیهای روانسنجی آنها پرداخته شده است.
چک لیست جمعیت شناختی: این چک لیست شامل سؤالاتی در رابطه با جنسیت، سن، سطح تحصیلات و وضعیت تأهل بود.
مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی (Barriers to Seeking Psychological Help Scale; BSPHS): پرسشنامهای 17 سؤالی است و نمرهگذاری این پرسشنامه با استفاده از طیف لیکرت 5 درجهای است، به این صورت که به پاسخ کاملاً موافقم نمره 5، موافقم نمره 4، نه موافق نه مخالف نمره 3، مخالفم نمره 2 و کاملاً مخالفم نمره 1 تعلق میگیرد. این مقیاس پنج درجهای مجموعهای از موانع ادراک شده را در قالب 17 سؤال مورد ارزیابی قرار میدهد. این پنج زیر مقیاس عبارتند از: ترس از برچسب خوردن از سوی اجتماع (4 سؤال)، اعتماد به متخصصان سلامت روان (4 سؤال)، مشکلات خودافشایی (3 سؤال)، احساس بیارزشی (3 سؤال) و کمبود دانش و اطلاعات (3 سؤال). حداقل نمره پرسشنامه 17 و حداکثر نمره 85 است، نمرات بالاتر نشان دهنده موانع ادراک شده بیشتر است (19). برای ساخت این ابزار پژوهشگران ابتدا پیشینه پژوهشی را برای یافتن موانع موجود بررسی کردند. علاوه بر این، با استفاده از دو سؤال باز پاسخ در یک نمونه از دانشجویان درمورد بازدارندهها و تسهیل کنندههای کمکطلبی روانشناختی نظرخواهی انجام دادند. بر اساس پاسخهای دانشجویان و بررسی پیشینه پژوهشی یک مجموعه آیتم 35 سؤالی طراحی شد و برای 7 کارشناس که در زمینههای روانشناسی و مشاوره، زبان ترکی و سنجش و ارزیابی تخصص داشتند ارسال شد. این 35 سؤال توسط کارشناسان بررسی شدند و بر اساس یک مقیاس 5 درجهای از کاملاً نامناسب (1) تا کاملاً مناسب (5) از نظر وضوح و روایی محتوایی نمرهگذاری شدند. در نهایت تعداد 18 آیتم که از نظر کارشناسان نامناسب بودند حذف شدند و 17 آیتم باقی ماند. روایی و اعتبار این مقیاس در ترکیه بررسی شده است و ابزار از روایی و اعتبار لازم برای استفاده در پژوهشهای روانشناختی برخوردار است (19). میزان آلفای کرونباخ در پژوهش Topkaya و همکارش بالای 7/0 گزارش شده است (22).
مقیاس سواد سلامت روان (Mental Health Literacy Questionnaire; MHLQ): این پرسشنامه توسط Dias و همکاران در سال 2018 با 29 سؤال و 4 خرده مقیاس طراحی شد. نمرهگذاری این پرسشنامه با استفاده از طیف لیکرت 5 درجهای است. به این صورت که به پاسخ کاملاً موافقم نمره 5، موافقم نمره 4، نه موافق نه مخالف نمره 3، مخالفم نمره 2 و کاملاً مخالفم نمره 1 تعلق میگیرد و همچنین سؤالات 6، 10، 13، 15، 21 و 23 به صورت معکوس نمرهگذاری میشوند. امتیاز کلی 29 گویه از 29 تا 145 متغیر است. نمرات مقیاس آگاهی از مشکلات سلامت روان (11 سؤال) در محدوده 11 تا 55 متغیر بود. باورهای اشتباه در مورد مشکلات سلامت روان (8 سؤال) در محدوده 8 تا 40 متغیر بودند. جستجوی کمک و مهارتهای کمکهای اولیه (6 سؤال) در محدوده 6 تا30 متغیر بود. استراتژیهای کمک به خود (4 سؤال) در محدوده 4 تا 20 است. در این پرسشنامه نمره بالاتر نشاندهنده سواد اطلاعاتی بیشتر است. در پژوهش Dias و همکاران در سال 2018 پایایی این پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ آگاهی از مشکلات سلامت روان 74/0، باورهای اشتباه در مورد مشکلات سلامت روان 72/0، برای خرده مقیاس جستجوی کمک و مهارتهای کمکهای اولیه 71/0 و استراتژیهای کمک به خود 60/0 گزارش شد (23). در پژوهش Zarebi و همکاران در سال 1399 برای تعیین پایایی ابتدا از آلفای کرونباخ استفاده شد و میزان این شاخص برای نمره کل 77/0 به دست آمد که نشاندهنده مناسب بودن ثبات درونی کل پرسشنامه میباشد (24).
مقیاس خودپنهان سازی (Self-Concealment Scale; SCS): این پرسشنامه توسط Larson و Chastain در سال 1990 به صورت خودگزارشی طراحی شد. نسخه اصلی برای جوانان و بزرگسالان طراحی و روی نوجوانان ایرانی هنجاریابی شده است. پرسشنامه دارای 10 سؤال و فاقد خرده مقیاس است. نمرهگذاری این پرسشنامه با استفاده از طیف لیکرت 5 درجهای است به این صورت که به پاسخ کاملاً موافقم نمره 5، موافقم نمره 4، نه موافق نه مخالف نمره 3، مخالفم نمره 2 و کاملاً مخالفم نمره 1 تعلق میگیرد. کمترین نمره 10 و بیشترین نمره 50 است. در این پرسشنامه کسب نمره بالاتر خود پنهانسازی بیشتر را نشان میدهد (25). در پژوهش Larson و Chastain پایایی این پرسشنامه با استفاده از روش همسانی درونی ضریب آلفای کرونباخ 83/0 گزارش شده که این ضریب برای جوانان 87/0 و برای گروه بزرگسال 84/0 بهدست آمده است و پایایی بازآزمایی با فاصله زمانی 4 هفته همبستگی بین نمرات دو نوبت اجرا شده 81/0 محاسبه و گزارش شده است (25). Ghaffari و همکاران (1400) آلفای کرونباخ 84/0 را برای این مقیاس بیان کردند (26).
مقیاس نگرش به کمک طلبی روانشناختی (فرم کوتاه) (Attitudes Toward Seeking Professional Psychological Help Scale; ATSPPH): فرم اصلی این پرسشنامه شامل 29 سؤال و 4 زیرمقیاس است. زیر مقیاسهای فرم بلند شامل شناسایی احتیاج شخصی به کمک حرفهای (8 سؤال)، تحمل برچسب مربوط به کمک حرفهای (5 سؤال)، باز بودن فردی نسبت به مشکلات (7 سؤال) و اعتماد به متخصص سلامت روان (9 سؤال) است (27). در پژوهش حاضر از فرم کوتاه 10 سؤالی استفاده شده است. فرم کوتاه شده این پرسشنامه یکی از پر استفادهترین مقیاسها بوده و برگرفته از مقیاس اصلی میباشد. فرم کوتاه شده یک نمره کلی جهت نگرش هستهای فرد بهدست میدهد و تک مؤلفهای است. پاسخ به سؤالات به صورت طیف لیکرت 4 درجهای بوده به اینصورت که کاملاً مخالفم نمره 0، مخالفم نمره 1، موافقم نمره 2 و کاملاً موافقم نمره 3 میگیرد. نمره کل میتواند از 0 تا 30 متغیر باشد. نمرات 14 به بالا نشان دهنده نگرش مثبت به کمکطلبی حرفهای روانشناختی و نمرات 13 به پایین نشاندهنده نگرش منفی میباشد. Fischer و Farina (1995) ضریب پایایی درونی را 84/0 گزارش کردهاند. ضریب پایایی به دست آمده از طریق آزمون-بازآزمون با فاصله یک ماهه 8/0 بهدست آمده است. همبستگی فرم کوتاه با فرم اصلی 87/0 میباشد که نشان دهنده روایی همگرای مثبت آن میباشد (28). Sharifi و همکاران روایی و پایایی این پرسشنامه را در ایران بر روی یک گروه از سالمندان مورد بررسی قرار دادهاند که ابزار از روایی و پایایی مناسب برخوردار بود. آلفای کرونباخ گزارش شده در این پژوهش برابر با 84/0 بود (29).
تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزارهای SPSS نسخه 23 و R نسخه 4.4.1 انجام شد. دادهها نمرهگذاری و از نظر صحت ورود اطلاعات و ارزشهای از دست رفته بررسی شدند. سپس برای سنجش ویژگیهای روانسنجی مقیاس، روایی و پایایی مقیاس با استفاده از تأیید عاملی تأییدی (Confirmatory factor analysis)، روایی ملاکی همزمان (Concurrent validity)، روایی همگرا (Convergent validity) و روایی واگرا (Divergent validity) مورد ارزیابی قرار گرفت. روایی همگرا بر اساس دو شاخص اعتبار
ترکیبی (Composite Reliability; CR) و میانگین واریانس استخراج شده (Average Variance Extracted; AVE) مورد بررسی قرار گرفت و نتایج گزارش شد. روایی ملاکی همزمان بر اساس همبستگی نمرات مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی با مقیاس سواد سلامت روان، نگرش به کمک طلبی روانشناختی و روایی واگرا بر اساس همبستگی مقیاس موانع کمکطلبی روانشناختی با مقیاس خود پنهانسازی بررسی شد. پایایی مقیاس با استفاده از روش اعتبار همسانی درونی (آلفای کرونباخ) ارزیابی شد. سطح معنیداری در آزمونها 05/0 در نظر گرفته شد.
نتایج
ویژگیهای جمعیت شناختی نمونه مورد بررسی در جدول 1 نشان داده شده است.
جدول 1- توزیع فراوانی ویژگیهای جمعیت شناختی در نمونه ایرانی مورد بررسی در سال 1403 (227=n)
تعداد (درصد) |
|
متغیرها |
160 (5/70) |
زن |
جنسیت |
67 (5/29) |
مرد |
9 (8/3) |
زیر دیپلم |
سطح تحصیلات |
20 (8/8) |
دیپلم |
12 (2/5) |
کاردانی |
100 (44) |
کارشناسی |
54 (7/23) |
کارشناسی ارشد |
32 (14) |
دکتری |
59 (8/25) |
18 تا 29 |
سن (سال) |
95 (8/41) |
30 تا 40 |
56 (9/18) |
41 تا 50 |
30 (1/13) |
51 تا 65 |
76 (5/33) |
مجرد |
وضعیت تأهل |
151 (5/66) |
متأهل |
مناسب بودن هر گویه برای تحلیل عاملی با استفاده از شاخص همبستگی نمره هر گویه با نمره کل تصحیح شده (Corrected item total correlation) مورد بررسی قرار گرفت. نتایج در جدول 2 نشان داده شده است. نتایج این جدول نشان میدهد میزان همبستگی تمامی گویهها با نمره کل تصحیح شده بیشتر از 3/0 است. مثبت بودن تمام ضرایب همبستگی حاکی از آن است که تمامی گویهها همسو با نمره کل مقیاس هستند (30).
جدول 2- همبستگی گویهها با نمره کل تصحیح شده در نمونه ایرانی مورد بررسی در سال 1403 (227=n)
گویه |
محتوای گویه |
همبستگی با نمره کل تصحیح شده* |
1 |
برای من سخت است درمورد مشکلاتم با یک غریبه صحبت کنم حتی اگر آن شخص یک متخصص (مشاور، روانشناس یا روانپزشک) باشد. |
45/0 |
2 |
من نگران این هستم که درصورت مراجعه به مشاور، روانشناس یا روانپزشک برچسب فرد مشکل دار یا دیوانه بگیرم. |
62/0 |
3 |
چون رفتن پیش مشاور، روانشناس و روانپزشک زمانبر است تمایلی به مراجعه به آن ها ندارم. |
50/0 |
4 |
درمورد محرمانه نگه داشتن اطلاعات به روانشناس، روانپزشک و مشاور اعتماد ندارم. |
55/0 |
5 |
من از اینکه مشکلم را با مشاور، روانشناس و روانپزشک در میان بگذارم خجالت میکشم. |
66/0 |
6 |
نگران این هستم که اگر به مشاور، روانشناس و روانپزشک مراجعه کنم دیگران درمورد من چه فکری میکنند. |
62/0 |
7 |
من نمیدانم چگونه باید با یک مشاور، روانشناس یا روانپزشک در ارتباط باشم. |
58/0 |
8 |
من از دادن اطلاعات درمورد مشکلات خصوصی خود (رابطه جنسی، خشونت و غیره) حتی به یک مشاور، روانشناس و روانپزشک خودداری میکنم. |
56/0 |
9 |
من نگران این هستم که اگر به مشاور، روانشناس و روانپزشک مراجعه کنم دوستانم من را مسخره کنند. |
63/0 |
10 |
به دلیل دور بودن مراکز خدمات روانشناختی از من به مشاور، روانشناس و روانپزشک مراجعه نمیکنم. |
44/0 |
11 |
اگر مشکلاتم را با یک مشاور، روانشناس یا روانپزشک در میان بگذارم احساس ضعف میکنم. |
74/0 |
12 |
من نگران این هستم که مشاور، روانشناس یا روانپزشک من را درک نکنند. |
59/0 |
13 |
اگر به مشاور، روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنم اعتماد به نفسم کم میشود. |
68/0 |
14 |
من به مشاور، روانشناس یا روانپزشک مراجعه نمیکنم زیرا در فرهنگی که در آن بزرگ شدهام مراجعه به مشاور، روانشناس یا روانپزشک کاری عادی و طبیعی نیست. |
62/0 |
15 |
نگران این هستم که اگر یک بار به مشاور، روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنم باز هم نیاز به مراجعه داشته باشم. |
61/0 |
16 |
من نگران این هستم که آیا مشاور، روانشناس یا روانپزشک به اندازه کافی به من گوش میدهد یا نه؟ |
60/0 |
17 |
نگران این هستم که چون مشاور، روانشناس یا روانپزشک دائما با افرادی که مشکل مشابه من دارند در تماس است به اندازه کافی نسبت به مشکل من حساس نباشد. |
57/0 |
* 001/0>P
زمانی که پژوهشگران با اتکا به دانش نظری و پژوهشهای تجربی به ساختار یک مقیاس رسیدهاند تحلیل عاملی تأییدی به آنها این امکان را میدهد که این فرضیه را که "آیا متغیرهای مشاهده شده (گویهها) و ساختارهای پنهان موجود (عاملها و خرده مقیاسها) با هم همبسته هستند؟" در یک ساختار مشخص آزمون کنند (31). در این پژوهش برای بررسی روایی سازه از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. انتخاب روش برآورد در تحلیل عاملی تأییدی بسیار با اهمیت است. از مهمترین مفروضههای روش، بیشینه درست نمایی (Maximum Likelihood)، بررسی نرمال بودن تک متغیری گویهها از طریق آزمون Kolmogorov-Smirnov و نرمال بودن چند متغیری از طریق آزمون Mardia است. از آن جایی که نتایج آزمون Kolmogorov-Smirnov (001/0>P) و آزمون Mardia (001/0>P) حاکی از عدم توزیع نرمال بود، از روش برآورد کمترین مربعات وزنی مرکب (Diagonally Weighted Least Squares; DWLS) استفاده شد. زمانی که توزیع دادهها نرمال نباشد این روش دقت بیشتری دارد و نتایج از استحکام بیشتری برخوردار میشود (31).
نتایج تحلیل عاملی نشان داد این ساختار شامل عامل ترس از برچسب خوردن از سوی اجتماع (سؤالات 2، 6، 9، 14)، اعتماد به متخصصان سلامت روان (سؤالات 4، 12، 16، 17)، احساس بی ارزشی (سؤالات 11، 13، 15)، مشکلات خودافشایی (سؤالات 1، 5، 8) و کمبود دانش و اطلاعات (سؤالات 3، 7، 10) است. در ابتدا تمامی سؤالات متناسب با ساختار عاملی مطرح شده وارد تحلیل شد. اما با توجه به اینکه بار عاملی سؤال 4 معنیدار نشد، این سؤال حذف گردید.
در این پژوهش برای بررسی برازش مدل از شاخص های مجذور کای، کای دو نسبی (مجذور کای به درجه آزادی)، شاخص برازش هنجار نشده (Non-normed Fit Index; NNFI)، شاخص برازش هنجار شده (Normed Fit Index; NFI)، شاخص برازش تطبیقی (Comparative Fit Index; CFI)، شاخص نیکویی برازش (Goodness of Fit Index; GFI)، ریشه میانگین مربعات خطای برآورد (Root Mean Square Error of Approximation; RMSEA) و شاخص نیکویی برازش تعدیل شده (Adjusted Goodness of Fit Index; AGFI) استفاده شد. نتایج در جدول 3 ارائه شده است.
جدول 3- شاخصهای نیکویی برازش محاسبه شده در نمونه ایرانی مورد بررسی در سال 1403 (227=n)
|
مجذور کای |
درجه آزادی |
مجذور کای نسبی |
ریشه میانگین مربعات خطای برآورد |
شاخص نیکویی برازش |
شاخص برازش تطبیقی |
شاخص برازش هنجار شده |
شاخص برازش هنجار نشده |
شاخص نیکویی برازش تعدیل شده |
مقادیر محاسبهشده |
97/177 |
94 |
89/1 |
06/0 |
91/0 |
94/0 |
9/0 |
93/0 |
87/0 |
مقادیر قابلقبول (31) |
>05/0 P |
- |
3> |
1/0> |
>8/0 |
>8/0 |
>8/0 |
>8/0 |
>8/0 |
|
در ارزیابی برازش مدل، استفاده از مجذور کای روشی رایج است. عدم معنیداری مجذور کای در سطح 05/0 حاکی از آن است که مدل از برازش مناسبی برخوردار است. با این وجود این شاخص محدودیتهایی هم دارد که از آن جمله میتوان به تأثیر حجم نمونه بر آن اشاره کرد. برای حل این مشکل و کاهش اثر حجم نمونه، استفاده از شاخص کای دو نسبی پیشنهاد میشود. کای دو نسبی در این مدل برابر با (89/1) بود. هر چند این شاخص فاقد مقدار ثابت به عنوان میزان قابل قبول است، اما Hair و همکاران کای دو نسبی زیر 5 را قابل قبول و زیر 3 را مطلوب میدانند (32). یکی دیگر از شاخصهای قابل استفاده، ریشه میانگین مربعات خطای برآورد است که در این مدل برابر (06/0) بود. این مقدار نشان دهنده این است که خطای اندازه گیری در مدل کنترل شده است. Meyers و همکاران بیان میکنند که اندازه های بیشتر از 1/0 در این شاخص غیر قابل قبول هستند (33).
شاخصهای برازش هنجار نشده (NNFI)، شاخص برازش هنجار شده (NFI)، شاخص های براز تطبیقی (CFI)، شاخص نیکویی برازش (GFI) و شاخص نیکویی برازش تعدیل شده (AGFI) به ترتیب برابرند با 93/0، 9/0، 94/0، 91/0 و 87/0 (جدول 3). این شاخصها میتوانند مقادیری از 0 تا 1 را اتخاذ کنند و هر چه مقدار آنها به 1 نزدیکتر باشد مدل از برازش بهتری برخوردار است مقادیر بیشتر از 8/0 قابل قبول و بیشتر از 9/0 مطلوب هستند (31). در مجموع با توجه به نتایج بهدست آمده میتوان گفت مدل از برازش مطلوب و مناسب برخوردار است (شکل 1).