مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

---

خلاصه

سابقه و هدف: شقاق مزمن مقعد بیماری شایع ناحیه انورکتال می‌باشد. بررسی‌های مانومتریک افزایش فشار در ناحیه اسفنکتر داخلی مقعد را عامل جلوگیری از بهبودی شقاق می‌داند. بنابراین درمان بر روی کاهش فشار اسفنکتر مقعد متمرکز شده است. یکی از روش‌های درمانی تزریق سم بوتولیسم در اسفکتر مقعد می‌باشد اما دوز ایده‌آل آن هنوز مشخص نشده است. هدف بررسی حاضر مقایسه تأثیر دو دوز مختلف سم ‌بوتولیسم بر روی میزان بهبودی و عوارض درمان می‏باشد.

مواد و روش‌ها: تعداد ۷۰ بیمار مبتلا به شقاق مزمن مقعد که سابقه بیماری بیش از ۳ ماه داشتند و در معاینه مقعد علایم مزمن شدن به صورت پیدایش skin tag و یا دیده شدن فیبرهای عضله داخلی مقعد در کف زخم داشتند وارد مطالعه شدند. بیماران به طور تصادفی به دو گروه تقسیم شدند، گروه اول (I) توکسین‌بوتولیسم ۸۰ واحد و گروه دوم (II) ۲۰۰ واحد دریافت داشتند. بیماران به مدت یک سال پیگیری شدند. بهبودی علایم و یا پیدایش اسکار ناشی از بهبودی زخم به عنوان پاسخ درمانی مناسب منظور شد.

یافته‌ها: ۳۸ بیمار مرد و ۳۲ بیمار زن بودند متوسط سنی بیماران ۲/۱۱±۳/۳۵ سال، متوسط طول بیماری ۱۵/۴±۲۹/۱۰ ماه بود ۸۵/۸۲% بیماران شقاق در ناحیه خلفی مقعد داشتند. شایع‌ترین علامت، درد هنگام دفع مدفوع بود . یک بیمار از گروه با دوز کم و در چهار بیمار از گروه با دوز بالا بی‌اختیاری اسفنکتر مقعد برای گاز بوجود آمد که در چهار بیمار بی‌اختیاری اسفنکتر مقعد قبل از ۴ هفته، و یک بیمار قبل از ۸ هفته بهبودی کامل یافت و هیچ بیماری عارضه دایمی نداشت,۶۲ بیمار مطالعه را به پایان رسانیدند.�

و هر دو گروه ۴ نفر برای پیگیری مراجعه نکردند بعد از یک هفته تنها در گروه دوز بالا (II) ۴بیمار بهبودی شقاق داشتند و هیچ کدام از بیماران گروه دوز کم (I) بهبودی نداشتند. بعد از دو هفته ۲۰% بیماران گروه I و ۵۰% بیماران گروه II بهبودی داشتند. درپایان ۸ هفته ۸۰% بیماران گروه اول و ۶/۹۰% بیماران گروه دو بهبودی داشتند. دو بیمار در گروه دوز کم (I) قبل از پایان شش ماه دچار عود سریع شدند ولیکن در گروه دوز بالا (II) هیچ بیمار دچار عود سریع نشد. بعد از پایان مطالعه ۲۲ بیمار از گروه دوز کم و ۲۹ بیمار از گروه دوز زیاد بهبودی کامل داشتند. بعد از پایان مطالعه، ۶ بیمار در گره دوز کم و۳ بیمار درگروه دوز زیاد عدم بهبودی داشتند که ۳ بیمار در گروه I و دو بیمار در گروه II مبتلا به شقاق قدامی بودند. بعد از یک سال پیگیری چهار بیمار در گروه یک و دو بیمار در گروه دو عود بیماری داشتند.

نتیجه‌گیری :به نظر می‌رسد افزایش دوز توکسین‌بوتولیسم باعث افزایش پاسخ درمان در بیماران مبتلا به شقاق مقعد می‌شود این افزایش دوز همراه با عوارض جانبی دایم نیست.

واژه‌های کلیدی: شقاق مزمن مقعد، سم ‌بوتولیسم، آنورکتال

 

---

مقاله پژوهشی مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان دوره ششم، شماره سوم، پاییز ۱۳۸۶، ۱۷۰-۱۶۳ تعیین دقت سونوگرافی و قانون نیگل در تخمین زمان زایمان دکتر راضیه دهقانی‌فیروزآبادی ، تینا بوترابی ، دکتر نعیمه طیبی دریافت مقاله:۱/۷/۸۵ ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: ۸/۱۲/۸۵ دریافت اصلاحیه از نویسنده: ۱۸/۴/۸۶ پذیرش مقاله: ۱۷/۶/۸۶ چکیده زمینه و هدف: تعیین سن حاملگی و تخمین زمان زایمان از فاکتورهای مهم در مراقبت دوران حاملگی است. قانون نیگل یک روش معمولی برای تعیین سن حاملگی و تخمین زمان زایمان (EDC) بر پایه LMP است که یک سال و هفت روز اضافه و ۳ ماه کم می‌شود. امروزه سونوگرافی یکی از روش‌های معمول جهت تخمین تاریخ زایمان و سن حاملگی است. هدف ما از این مطالعه تعیین کردن دقت قانون نیگل و سونوگرافی جهت تخمین زمان زایمان می‌باشد. مواد روش‌ها: در این مطالعه ارزیابی آزمون تشخیصی، ۲۶۰ زن باردار که جهت مراقبت دوران حاملگی به بیمارستان‌های شهید صدوقی یزد و مادر مراجعه کرده بودند، با یک توزیع مساوی در سه ماهه دوم و سوم، موارد مورد مطالعه قرار گرفتند و EDCآن‌ها بر اساس قانون نیگل و سونوگرافی به روش BPD وFL تخمین و با زمان واقعی زایمان مقایسه شد. یافته‌ها: اختلاف بین EDC بر اساس قانون نیگل و زمان واقعی زایمان ۵- تا ۸+ روز بود. این اختلاف، زمانی که EDC بر اساس سونوگرافی بود به ۱- تا ۱۸+ روز تغییر کرد. در سه ماهه دوم، میانگین به دست آمده برای قانون نیگل ۲۱/۲ روز و از طریق سونوگرافی ۳۲/۴ روز بود. در سه ماهه سوم، اعداد به دست آمده از طریق قانون نیگل ۴۲/۲ روز و با روش سونوگرافی۲۰/۹ روز با زمان واقعی زایمان اختلاف داشت. نتیجه‌گیری: نتایج به دست آمده بیانگر این مطلب است که قانون نیگل جهت تخمین زمان زایمان، دقت بیشتری نسبت به سونوگرافی داشته و دقت هر دو روش به ویژه سونوگرافی با افزایش سن حاملگی کاهش می‌یابد. واژه‌های کلیدی: زمان تخمینی زایمان، قانون نیگل، سونوگرافی، سن حاملگی

---

  زمینه و هدف: ژانت سل گرانولومای مرکزی (Central giant cell granuloma) که ژانت سل گرانولومای ترمیمی نیز نامیده می‌شود، ضایعه‌ای غیر نــئوپلاستیک در نظر گرفته می‌شود؛ البته برخی از این ضایعات دارای رفتار تهاجمی مشابه یک نئوپلاسم هستند. نسبت Central giant cell granuloma ( CGCG ) در فک پایین نسبت به فک بالا ۲:۱ تا ۳:۱ گزارش شده است. ضایعات در قسمت قدامی فکین شیوع بیشتری دارند. هدف مطالعه حاضر، گزارش یک مورد ژانت سل‌گرانولومای مرکزی بوده است.

  شرح مورد: بیمار دختری ۱۱ ساله بود که با تورم چانه و فک پایین بدون درد به بخش کودکان دانشکده دندانپزشکی کرمان مراجعه کرده بود. در معاینات رادیو‌گرافی بیمار، یک توده رادیولوسنت چند حفره‌ای دیده شد که تا بوردر تحتانی مندیبل ادامه می­یافت. در بررسی پاتولوژی ضایعه، سلول‌های ژانت در زمینه‌ای از بافت مزانشیم مشاهده شد. به دلیل پیشرفت ضایعه، مندیبلکتومی انجام شد.

  نتیجه‌گیری‌: بیشتر ژانت سل گرانولوماهای مرکزی فکین بدون علامت هستند و برای اولین بار یا طی بررسی‌های رادیوگرافیک معمول و یا به علت اتساع بدون درد استخوان مبتلا، مورد توجه قرار می‌گیرند. بنابراین، تشخیص به موقع آن‌ها برای پیشگیری از پیشرفت ضایعه، بسیار ضروری است.

  واژه‌های کلیدی: ژانت سل گرانولوما، ژانت سل، ژانت سل گرانولومای ترمیمی‏‏

---

چکیده

زمینه و هدف: تومورهای بزاقی بخش مهمی از پاتولوژی دهان هستند. نقش ماست‌سل‌ها در ایجاد تومورها گزارش شده است؛ اما در مورد نقش آنها در تومورهای غدد بزاقی مطالعات کافی صورت نگرفته است. این مطالعه به بررسی تراکم ماست‌سل‌ها در شایع‌ترین تومورهای بزاقی پرداخت.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی ۷۰ نمونه از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم و بدخیم بزاقی و ۱۰ نمونه بافت بزاقی نرمال از بیمارستان‌های کرمان و شیراز از سال ۱۳۸۴ تا ۱۳۹۴ بررسی شدند. نمونه‌ها رنگ‌آمیزی شدند و داده‌ها توسط آنالیز واریانس یک‌طرفه، آزمون مقایسات چندگانه Tukey، آزمون مجذور کای و t مستقل و زوجی تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: میانگین تعداد ماست‌سل‌ها در تومورهای بزاقی در مقایسه با بافت نرمال هم در ناحیه استرومای داخل تومورها و هم در حاشیه تومورها به‌طور معناداری بیشتر بود (۰۰۱/۰=p). در مقایسه تومورهای خوش‌خیم و بدخیم، تراکم ماست‌سل‌ها در ناحیه استرومای داخل تومور اختلاف معناداری نداشت ولی در استرومای خارج تومور اختلاف معنادار بود (۰۰۲/۰=p). همچنین در استرومای داخل تومور اختلاف معناداری بین تومورهای موکواپیدرموئید کارسینوما و آدنوئید سیستیک کارسینوما مشاهده نشد اما در استرومای خارج تومور اختلاف معنادار بود (۰۱۵/۰=p). متوسط تراکم ماست‌سل‌ها در موکواپیدرموئید کارسینومای گرید یک به‌طور معناداری بیشتر از گرید دو و سه بود (۰۰۱/۰=p).

نتیجه‌گیری: به نظر می‌رسد تراکم ماست‌سل‌ها در تومورهای بزاقی با سیر تومور و درجه بدخیمی مرتبط باشد.

واژه‌های کلیدی: پلئومورفیک آدنوما، موکواپیدرموئید کارسینوما، آدنوئید سیستیک کارسینوما، ماست سل، کرمان

---

چکیده
زمینه و هدف: از آنجایی‌که ناراحتی‌های عضلات اسکلتی در رانندگان وسایل نقلیه عمومی شایع است، لذا هدف مطالعه حاضر، تعیین هم‌بستگی بین روش ارزیابی خستگی عضله و پرسش‌نامه اختلالات عضلانی اسکلتی کرنل در بین رانندگان تاکسی بود.
مواد و روش‌ها: مطالعه حاضر به شکل توصیفی بر روی ۱۴۰ نفر از رانندگان تاکسی شهرستان شاهرود در سال ۱۳۹۶ انجام شد. اطلاعات مورد نیاز با استفاده از پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک، پرسش‌نامه ناراحتی عضلانی اسکلتی کرنل (Cornell Musculoskeletal Disorders Questionnaire; CMDQ) و چارت ارزیابی خستگی عضله (Muscle Fatigue Assessment; MFA) جمع­آوری شد. تجزیه و تحلیل داده‌ها توسط آمار توصیفی (فراوانی، درصد، میانگین) و استنباطی (ضریب Eta) انجام شد.
یافته‌ها: نتایج MFA نشان داد، ۸۲ درصد از خستگی عضله ناحیه کمر در سطح خیلی زیاد می‌باشد. نتایج CMDQ نیز نشان داد، بیش‌ترین ناراحتی عضلاتی اسکلتی در ناحیه کمر و کم‌ترین ناراحتی در ناحیه ساعد می‌باشد. نتایج هم‌بستگی بین روش MFA و CMDQ نشان داد که بیش‌ترین هم‌بستگی در ناحیه کمر با ۵۷۴/۰Eta= و کم‌ترین هم‌بستگی در ناحیه گردن با ۲۹۴/۰Eta= بوده است.
نتیجه‌گیری: هم‌بستگی بالای بین نتایج روش MFA و CMDQ نشان داد، می‌توان به‌جای استفاده از روش CMDQ که روشی خود گزارش‌دهی می‌باشد و امکان عدم همکاری یا گزارش غیر واقعی وجود دارد، از روش MFA استفاده نمود.
واژه‌های کلیدی: خستگی عضله، اختلالات عضلانی اسکلتی، رانندگی خودرو

---

چکیده
زمینه و هدف: بحران کرونا منجر به افزایش کودکان کار شده است که این کودکان از بهزیستی روان­شناختی نامطلوبی برخوردار هستند. بنابراین هدف از پژوهش حاضر تعیین ساختار عاملی و اعتباریابی مقیاس بهزیستی روان­شناختی Ryff در کودکان کار بود.
مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع توصیفی بود که با روش مدل­یابی معادلات ساختاری انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه کودکان کار شهر بندر عباس در سال ۱۴۰۰ بود. تعداد نمونه‌ها بر اساس معیارهای روان‌سنجی به تعداد ۸۰ نفر برای بخش روایی پیش‌بین و ۱۰۰ نفر برای بخش روایی همگرایی تعیین شد. نمونه­ها به‌ روش نمونه‌گیری تصادفی انتخاب شدند. اطلاعات پژوهش از طریق سه پرسش­نامه بهزیستی روان­شناختیRyff  (۱۹۸۹)، شادکامی آکسفورد (۱۹۹۰) و پرسش­نامه ویژگی‌های روان­شناسی مثبت (۲۰۰۸) به‌صورت فرم چاپی و الکترونیکی با ارسال لینک پرسش­نامه به موبایل شرکت‌کنندگان جمع‌آوری گردید. برای بررسی روایی مقیاس از روش‌های روایی محتوا، همگرا و تحلیل عوامل استفاده شد. پایایی مقیاس به‌وسیله روش‌های همسانی درونی و پایایی تصنیفی بررسی گردید.
یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی نشان داد که پرسش­نامه محقق ساخته از شش عامل تشکیل ‌شده و از روایی و پایایی مناسبی برخوردار است. تحلیل عاملی تأییدی نیز مدل شش عاملی را تأیید کرد. این پرسش­نامه به همراه پرسش­نامه شادکامی آکسفورد و پرسش­نامه ویژگی‌های روان­شناسی مثبت اجرا شد که با ۱۸ آیتم از پایایی و روایی مناسبی برخوردار بود (۰۰۱/۰P<).
نتیجه‌گیری: از پرسش­نامه مقیاس بهزیستی روان­شناختی Ryff ۱۸-آیتمی می‌توان برای ارزیابی بهزیستی روان­شناختی در کودکان کار استفاده کرد.
واژه‌های کلیدی: بهزیستی روان­شناختی، کودکان کار، تحلیل عاملی، اعتباریابی