شیلا جلال‌پور، روحا کسری‌کرمانشاهی، اشرف‌السادات نوحی، حمید زرکش اصفهانی، حمید ابوسعیدی،
جلد ۸، شماره ۳ - ( ۹-۱۳۸۸ )
چکیده
زمینه و هدف: آنتی‌بیوتیک‌های خانواده β-لاکتام از اهمیت ویژه‌ای در درمان بیماری‌ها برخوردار می‌باشند. β-لاکتاماز به عنوان یک عامل ویرولانس، باعث مقاومت باکتری در برابر این آنتی‌بیوتیک‌ها می‌گردد و شیوع β-لاکتاماز در باکتری‌های بیماری‌زا، باعث اختلال در روند درمان می‌گردند. هدف از این مطالعه مقایسه فراوانی آنزیم β-لاکتاماز در باکتری‌های جداسازی شده از عفونت‌های بیمارستانی در بیمارستان الزهرا بوده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه آزمایشگاهی در سال ۱۳۸۵-۱۳۸۴ در بیمارستان فوق تخصصی الزهرا در اصفهان انجام گرفت، برای این منظور بر اساس فرمول حجم نمونه و به طور تصادفی ۱۰۰ نمونه از عفونت‌های بیمارستانی (خون، ادرار، پوست) ارسالی به آزمایشگاه مورد بررسی قرار گرفته است. شناسایی باکتری‌ها بر اساس روش‌های میکروبیولوژیک، از جمله: رنگ‌آمیزی، تست‌های بیوشیمیایی، محیط‌های افتراقی و اختصاصی و بررسی توان تولید β-لاکتاماز در باکتری‌ها با روش اسیدومتریک انجام گرفته است. تجزیه و تحلیل داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی انجام گرفت.
یافته‌ها: بر اساس نتایج به دست آمده از تست اسیدومتریک ۴۵/۶۸%، از باکتری‌های مورد بررسی واجد آنزیم β-لاکتاماز بوده‌اند، به این ترتیب که ۳۳/۸۳% از گونه‌های استافیلوکوکوس، ۹۵/۷۰% از اعضای خانواده انتروباکتریاسه و ۸/۱۸% از گونه‌های سودوموناس جداسازی شده از عفونت‌های بیمارستانی مولد آنزیم β-لاکتاماز بوده‌اند.
نتیجه‌گیری: نتایج حاصله مؤید شیوع قابل ملاحظه آنزیم β-لاکتاماز در باکتری‌های جداسازی شده از عفونت‌های بیمارستانی می‌باشد که این امر از جمله مهم‌ترین دلایل افزایش مقاومت آنتی‌بیوتیکی در باکتری‌های پاتوژن در برابر آنتی‌بیوتیک‌های خانواده β -لاکتام می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: β-لاکتاماز، آنتی‌بیوتیک‌های خانواده β-لاکتام، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، باکتری‌های بیماری‌زا، عفونت‌های بیمارستانی
