دکتر ولی نوذری، دکتر ابوذر زارع،
جلد ۲۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از راههای درمان اعتیاد، ورزش کردن میباشد. هدف این پژوهش تعیین بهبود آسیب حافظه فضایی به دنبال ورزش ارادی در موشهای وابسته به مرفین بود.
مواد و روشها: در این مطالعه تجربی، موشها همزمان با ۱۰ روز فعالیت دویدن، مرفین (۱۰ میلیگرم بر کیلوگرم) را روزی دو بار با فاصله ۱۲ ساعت دریافت کردند. سپس همه موشها برای ۵ روز متوالی و هر روز ۲ بار در ماز آبی موریس آموزش دیدند. برای تحلیل دادهها از آزمون آنالیز واریانس (ANOVA) و آزمون Tukey استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که گروههای وابسته به مرفین و کنترل ورزشکار به صورت معنیداری مدت زمان بیش‌تری را در ناحیه هدف در مقایسه با گروه مرفین و کنترل ورزش نکرده سپری نمودند (به ترتیب، ۰۰۰۱/۰P= و ۰۴/۰P=) و این نشان میدهد که ورزش موجب بهبود به خاطرآوری حافظه فضایی گردید.
نتیجه‌گیری: ورزش ارادی ممکن است یک روش بالقوهای برای درمان برخی از نقایص رفتاری ناشی از مرفین باشد.
کلمات کلیدی: وابستگی به مرفین، ورزش ارادی، ماز آبی موریس، موش صحرایی
