آزاده بهرامی کرچی، غلامرضا منشئی، نرگس کشتی‌آرای،
جلد ۱۹، شماره ۹ - ( ۹-۱۳۹۹ )
چکیده
زمینه و هدف: ناباروری به عنوان یکی از بحرانهای پیچیده زندگی، پیامدهای روانشناختی بسیاری را بهدنبال دارد که به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم بر نتایج درمان لقاح آزمایشگاهی (Invitro fertilization; IVF) تأثیرگذار میباشند. این پژوهش با هدف تعیین اثربخشی بسته توانمندسازی روانشناختی و رفتاردرمانی دیالکتیک بر افسردگی زنان نابارور در مرحله قبل از IVF انجام شد.
مواد و روشها: این مطالعه کارآزمایی بالینی تصادفی شده در سال ۱۳۹۸ بر روی ۴۵ نفر از زنان نابارور متقاضی درمان IVF، مراجعه کننده به مراکز ناباروری شهر اصفهان انجام شد. افراد به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل (هر گروه ۱۵ نفر) قرار گرفتند. گروههای آزمایش تحت ۱۱ جلسه توانمندسازی روانشناختی و ۸ جلسه رفتاردرمانی دیالکتیک قرار گرفتند و گروه کنترل هیچگونه مداخلهای دریافت نکردند. برای سنجش از پرسشنامهDASS-۲۱ (Depression, Anxiety, Stress Scale-۲۱) در سه مرحله پیشآزمون، پسآزمون و پیگیری بر روی سه گروه استفاده شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج آنالیز واریانس دوطرفه با اندازهگیریهای مکرر نشان داد، تفاوت معنی‌داری در میانگین نمرات افسردگی گروه توانمندسازی روانشناختی با گروه کنترل وجود داشت (۰۰۱/۰P<). نتایج آزمون تعقیبی Bonferroni نشان داد که بین رفتاردرمانی دیالکتیک و توانمندسازی روانشناختی و بین رفتاردرمانی دیالکتیک و گروه کنترل در افسردگی زنان نابارور در مرحله قبل از درمانIVF تفاوت معناداری مشاهده نشد (۰۵/۰<p).
نتیجهگیری: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش مبنی بر اثربخشی توانمندسازی روانشناختی بر کاهش افسردگی زنان نابارور، استفاده از این روش جهت کاهش افسردگی زنان نابارور توصیه میگردد.
واژههای کلیدی: ناباروری، زن، توانمندسازی، رفتاردرمانی، افسردگی، لقاح آزمایشگاهی
