مائده اسدی رجانی، محسن کچویی، زهرا احمدبیگی، الهه وحیدی،
جلد ۲۰، شماره ۸ - ( ۸-۱۴۰۰ )
چکیده
زمینه و هدف: با توجه به شیوع فزآینده مشکلات خوردن در زنان جوان، این مسئله یکی از موضوعات قابل توجه در آسیبشناسی روانی محسوب میشود. ناگویی خلقی نقش مهمی در رفتارهای خوردن ناسالم دارد، اما اینکه چگونه مشکلات در وضعیت خلقی منجر به رفتارهای خوردن ناسالم میشود، بدون پاسخ مانده است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین ارتباط ناگویی خلقی و آشفتگی روانی با رفتارهای خوردن ناسالم و نقش میانجی آشفتگی روانی در رابطه ناگویی خلقی با رفتارهای خوردن ناسالم انجام شد.
مواد و روشها: روش این پژوهش، توصیفی از نوع مدلیابی معادلات ساختاری است. جامعه آماری آن کلیه دانشجویان دختر دانشگاههای علم و فرهنگ، شهید بهشتی، الزاهراء و علامه طباطبایی شهر تهران در سال ۱۳۹۸ بودند که از این میان ۳۵۰ دانشجو بهصورت نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند و مقیاس رفتار خوردن Dutch، مقیاس ناگویی خلقی Toronto و مقیاس آشفتگی روانی Kessler را تکمیل کردند. دادهها با استفاده از آزمون همبستگی Pearson و روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: آشفتگی روانی همبستگی مثبت و معناداری با ناگویی خلقی (۴۴/۰=r، ۰۰۱/۰>p)، رفتارهای خوردن بیرونی (۲۸/۰=r، ۰۰۱/۰>p) و رفتارهای خوردن هیجانی (۲۲/۰=r، ۰۰۱/۰>p) نشان داد. همچنین نتایج تحلیل مسیر نشان داد که آشفتگی روانی، میانجی رابطه بین ناگویی خلقی و رفتارهای خوردن ناسالم بود.
نتیجهگیری: با توجه به نقش میانجی آشفتگی روانی در رابطه بین ناگویی خلقی و رفتارهای خوردن ناسالم، توصیه میشود، از راهکارهای ارتقاء ادراک و ابرازگری هیجانی و کاهش آشفتگی روانی استفاده شود. این راهکارها میتوانند در بهبود سلامت روانشناختی و پیشگیری از رفتارهای خوردن ناسالم، سودمند باشند.
واژههای کلیدی: رفتار خوردن، علائم عاطفی، آشفتگی روانی، دانشجویان دختر، تهران
