۱۳ نتیجه برای اقدام
زینب گرگی، محمود شیخ فتح الهی، محمدکاظم عسکری زاده، محسن رضاییان،
جلد ۱۳، شماره ۷ - ( ۹-۱۳۹۳ )
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی
یکی از مسایل مهم بهداشت عمومی میباشد، به طوری که سومین علت مرگ و میر در گروه سنی
۳۴-۱۵ سال میباشد. این مطالعه به منظور بررسی اپیدمیولوژی خودکشی و اقدام
به آن در شهرستانهای لارستان و گراش انجام شده است.
مواد و روشها:
این مطالعه به صورت مقطعی بر روی موارد خودکشی و اقدام به خودکشی در شهرستانهای
لارستان و گراش انجام گرفته است. ابزار جمعآوری دادهها چک لیست گزارش ماهانه
برنامه پیشگیری از خودکشی بود. دادهها با استفاده از روشهای آماری توصیفی و استنباطی (آزمون مجذور کای و آزمون دقیق فیشر) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.
یافتهها: به طور متوسط میزان بروز خودکشی در شهرستانهای لارستان و گراش ۳۵/۲ در یک صد هزار نفر
در سال بود. اغلب موارد خودکشی در متأهلین با فراوانی ۱۴ نفر (۹/۵۱%) بود. شایعترین
روش خودکشی در زنان مصرف دارو (۹/۴۲%) و در مردان حلق آویز (۷۵%) بود. در
مقابل به طور متوسط میزان بروز اقدام به خودکشی ۹۳/۵۹ در یک صد هزار نفر
در سال بود. اکثریت افراد اقدامکننده
مجردین با فراوانی ۳۵۰ نفر (۸/۵۰%) و در گروه سنی ۲۹-۲۰ سال با فراوانی ۳۴۹ نفر
(۴۷%) بودند. شایعترین روش اقدام در زنان (۴/۹۳%) و مردان (۸/۸۶%)
مصرف دارو بود.
نتیجهگیری:
اگرچه یافتهها نشان‌دهنده بروز پایین خودکشی در شهرستانهای لارستان و گراش میباشد،
اما شایعترین انگیزه جهت خودکشی بیماری جسمی یا روانی بوده است. لذا ضروری است
که اقدامات لازم برای کاهش بروز این پدیده در جامعه به عمل آید.
واژههای کلیدی: خودکشی، لارستان، گراش، اقدام به
خودکشی
مرضیه باختر، محسن رضائیان،
جلد ۱۵، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۵ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی مسئله بسیار مهمی است و در دانشجویان به دلیل اینکه نیروی فعال جامعه هستند، از اهمیتی دوچندان برخوردار است. در این زمینه عوامل متعددی دخیل هستند؛ با شناسایی این عوامل میتوان از خودکشی دانشجویان تا حد امکان پیشگیری نمود. هدف از مطالعه مروری حاضر، تعیین شیوع افکار و اقدام به خودکشی و عوامل خطر مرتبط با آن در بین دانشجویان ایرانی میباشد.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع مروری منظم است که در آبان ماه سال ۱۳۹۵، با استفاده از موتورهای جستجوگر SID، Magiran، Google Scholar، Pubmed، Scopus و همچنین کلیدواژه‌های Suicide، University، Student و معادل فارسی آنها در ارتباط با خودکشی دانشجویان ایرانی صورت گرفت که در مجموع ۲۶ مقاله در آن یافت شد.
یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که اقدام به خودکشی در دانشجویان از ۸/۱ درصد تا ۵/۳ درصد و افکار خودکشی از ۲/۶ درصد تا ۷/۴۲ درصد متغیر بوده است. در اکثر بررسی‌های انجام‌شده، خودکشی با اختلالات روانی، بهخصوص افسردگی، رابطه داشت. افکار و اقدام به خودکشی در دانشجویان مجرد بیشتر از دانشجویان متأهل و در پسران به میزان بالاتری نسبت به دختران برآورد گردید. دوری از خانواده، افکار خودکشی‌گرایانه را افزایش داده است.
نتیجهگیری: عمل و افکار خودکشی در دانشجویان ایرانی مسئله‌ای نسبتاً جدی قلمداد گردیده است. در این رابطه میتوان دانشجویان در معرض خطر را شناسایی کرد و نسبت به اقدام خودکشی در آنها مواضع پیشگیرانه به‌کار برد. همچنین، افکار خودکشی که میتواند به اقدام خودکشی بینجامد را تا جای ممکن کاهش داد.
واژههای کلیدی: افکار خودکشی، حمایت، اقدام، مطالعه مروری منظم، دانشجویان ایرانی
مرضیه باختر، محسن رضائیان،
جلد ۱۶، شماره ۱۱ - ( ۱۲-۱۳۹۶ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی پدیده‌ای است که در جوانان شایع میباشد و به انواع مختلف تقسیمبندی می‌گردد. خودزنی بخشی از این تقسیمبندی است که در نیروهای نظامی و به خصوص سربازان معضل مهمی به شمار می‌آید. این مقاله مروری منظم با هدف تعیین رفتار خودکشی در نیروهای نظامی ایرانی طراحی شده است.
مواد و روشها: مقاله مروری حاضر در بهار ۱۳۹۶ با کمک موتورهای جستجوگر SID، Magiran، Google Scholar، Pubmed تنظیم گردید. در جستجو از کلید واژههای «Soldier»، «Suicide»، «Army»، «Military» و «Self-mutilation» همچنین معادل فارسی آنها «سرباز»، «خودکشی»، «ارتش»، «نظامی» و «خودزنی» استفاده شد.
یافتهها: طی مراحل غربالگری از مجموع ۳۲۱ مقاله بدست آمده، تعداد ۳۰۵ مقاله به دلایل مختلف از مطالعه خارج شد و تنها ۱۶ مقاله مورد تأیید و بررسی قرار گرفت که از میان آنها ۴ مقاله به طور مستقیم آمار افکار خودکشی سربازان را گزارش نموده بودند. در اکثریت مطالعات، چند جنبه از رفتار خودکشی بررسی شده بود. در این مطالعه مروری منظم، شیوع افکار خودکشی در سربازان کشور از ۵/۸ تا ۲۸/۴ درصد برآورد شد.
نتیجهگیری: افکار خودکشی در سربازان به نسبت بالا برآورد شد. بنابراین، باید در این رابطه اقدامات جدی و مناسب جهت به حداقل رساندن آن توسط مسئولین ذی‌ربط صورت گیرد.
واژههای کلیدی: خودکشی، افکار خودکشی، اقدام به خودکشی، پرسنل نظامی، سرباز، مطالعه مروری منظم
زیبا محمدی، مائده ارغوانی، نبی سلیمانی، فاطمه دارابی، محبوبه اخلاقی، زهرا موسوی،
جلد ۱۹، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۹ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی یکی از بزرگترین مشکلات پزشکی و اجتماعی جهان است. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژیکی خودکشی در شهرستان اسدآباد طی سالهای ۱۳۹۰-۱۳۹۵ انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه توصیفی، اطلاعات دموگرافیک و اپیدمیولوژیک موارد اقدام به خودکشی و خودکشی کامل طی سالهای ۱۳۹۰-۱۳۹۵ با استفاده از فرمهای مخصوص خودکشی بایگانی شده در شبکه بهداشتی-درمانی شهرستان اسدآباد استخراج شد. دادهها با استفاده از آمار توصیفی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافتهها: میزان شیوع کلی خودکشی ۷۹۷ در هر صد هزار نفر (۸۰۴ مورد)، میزان شیوع خودکشی فرجام یافته ۲۱ در هر صد هزار نفر (۲۱ نفر) و ناموفق ۷۷۶ در هر صد هزار نفر (۷۸۳ نفر) بود. زنان (۹۳۴ در هر صد هزار نفر) (۴۶۶ نفر)، افراد مجرد (۱۵۴۸ در هر صد هزار نفر) (۳۷۴ نفر)، افراد دارای مدرک متوسطه (۳۸۸۹ در هر صد هزار نفر) (۲۵۸ نفر)، افراد غیر شاغل (۷۹۰ در هر صد هزار نفر) (۵۷۷ نفر)، افراد ساکن در شهر (۷۹۲ در هر صد هزار نفر) (۲۸۹ نفر) و فصل پاییز (۲۴۰ در هر صد هزار نفر) (۲۴۳ نفر) بیشترین میزان شیوع خودکشی را به خود اختصاص دادند. مهمترین دلیل اقدام به خودکشی، دعوا و مشاجرههای خانوادگی (۴۳۲، ۷/۵۳ درصد) و شایعترین روش، مصرف قرص (۵۸۲، ۴/۷۲ درصد) بود.
نتیجهگیری: مهمترین علت خودکشی مشاجرات خانوادگی و رایج‌ترین شیوه خودکشی، استفاده از قرص میباشد؛ میتوان با اجرای برنامههای مداخلهای متناسب مانند تأسیس مراکز مشاوره خانواده و آموزش کافی به خانوادهها و گروههای آسیبپذیر و همچنین با کاهش دسترسی به وسایل خودکشی در جهت کاهش میزان شیوع خودکشی گام برداشت.
واژههای کلیدی: اپیدمیولوژی، اقدام به خودکشی، شهرستان اسدآباد
سعید پیش بین، رضا وزیری نژاد، پروین خلیلی، حسن احمدنیا، محسن اعرابی، عبدالکریم احمدی، محسن رضائیان،
جلد ۱۹، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۳۹۹ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی عمل و رفتاری است آگاهانه که انسان برای مردن انجام میدهد. خودکشی یکی از مسائل مهم بهداشتی در جهان میباشد. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژی خودکشی (کامل- اقدام) در شهرستانهای تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی مازندران در طی سالهای ۹۵ـ ۱۳۹۱ طراحی گردید.
مواد و روشها: مطالعه مقطعی حاضر بر روی ۲۲۴۶۵ نفری که طی سالهای ۹۵- ۱۳۹۱ خودکشی (کامل-اقدام) کرده بودند انجام شد. اطلاعات از چک لیست گزارش ماهانه برنامه پیشگیری از خودکشی بیمارستانهای دانشگاه علوم پزشکی مازندران استخراج شد. پس از جمعبندی به صورت تعداد و درصد گزارش و با استفاده از آزمون آماری مجذورکای تجزیه و تحلیل گردید.
یافتهها: ۳۷۶ نفر (۶۷/۱درصد) خودکشیکامل و ۲۲۰۸۹ نفر (۳۳/۹۸ درصد) اقدام به خودکشی کرده بودند. میانگین سنی و انحراف معیار افرادی که خودکشی کرده بودند۳۰/۱۰±۰۷/۲۷ سال بود. بیشترین خودکشی کامل در گروه سنی ۲۵ تا ۳۴ سال، ۱۱۴ نفر (۳۲/۳۰ درصد)، در متأهلها ۲۵۶ نفر ( ۶۸ درصد) و در جنس مرد ۲۲۶ نفر (۶۰ درصد) رخ داده بود. بیشترین موارد اقدام به خودکشی در گروه سنی ۱۵ تا ۲۴ سال ۱۰۱۶۳ نفر (۴۶ درصد)، در متأهلها ۱۲۷۰۳ نفر (۵۸ درصد)، در جنس زن ۱۴۷۴۸ نفر (۶۷ درصد) و در شغل خانهدار ۸۶۱۴ نفر (۳۹ درصد) گزارش شد.
نتیجهگیری: به طور کلی عوامل مختلف دموگرافیک، مشکلات خانوادگی و اقتصادی میتوانند خطر انجام خودکشی را بیشتر کنند، همچنین شانس خودکش در افراد متأهل و خانهدار و گروه سنی ۱۵ تا ۳۴ سال بالا است. لازم است برای پیشگیری از خودکشی درگروههای آسیبپذیر، تصمیمات جدیتری گرفته شود.
واژههای کلیدی: خودکشیکامل، اقدام، اپیدمیولوژی، مازندران
عبدالله رحمانی، محسن رضائیان،
جلد ۲۰، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۰ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: مطالعات انجام گرفته در زمینه ی شناخت عوارض ناشی از همه گیری COVID-۱۹ اختلالات روانی ناشی از این بیماری را که زمینه ساز رفتار خودکشی هستند نشان داده اند. بنابراین هدف از انجام این مطالعه، تعیین تأثیر احتمالی پاندمی COVID-۱۹ بر رفتار خودکشی در سراسر جهان با استفاده از انجام یک مرور ساختارمند میباشد.
مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مرور ساختارمند میباشد. با استفاده از کلمات کلیدی، PandemicCOVID-۱۹، Suicide، Attempted Suicide، و معادل فارسی آنها، مقالات نمایه شده در پایگاه های MEDLINE, PsycINFO, PubMed, Scopus, and Web of Science ،Google Scholar، جستجو و جمع آوری گردید. به خاطر نو بودن پاندمی و تأثیرات آن بر روی سلامت روان افراد، سعی گردید همه مقالات مرتبط را بازیابی کرده و در چهار گروه قرار داده شود ۱) تفسیرها و نقطه نظرات، ۲) مقالات مروری، ۳) گزارش مورد ، ۴) مقالات پژوهشی اصیل.
یافته ها: تعداد ۱۵۶۰ مقاله به دست آمد. مقالات تکراری و غیر مرتبط با موضوع ۱۵۰۷ مقاله بود که حذف گردید. در نهایت ۵۳ مقاله مورد بررسی نهایی قرار گرفت. علاوه بر مشکلات جسمی، فاصله گذاری اجتماعی، جداسازی، قرنطینه و اجرای محدودیت ها جهت کاهش موارد این بیماری، زمینه ساز اختلالات روانشناختی از جمله خودکشی، مشکلات اقتصادی، اختلال در تعاملات اجتماعی می باشند.
نتیجه گیری: به نظر می رسد دسترسی آسان به خدمات بهداشت روان، پرهیز از نشر اطلاعات، فیلم و تصاویر از منابع نامعتبر، کمک گرفتن از خطوط تلفن بحران، فعال کردن بازار کار، حمایت مالی دولت، تجهیزات کافی برای پرسنل بیمارستان و مراکز سلامت میتواند در کاهش روند موارد خودکشی مؤثر باشد.
واژه های کلیدی: پاندمیک COVID-۱۹، خودکشی، اقدام به خودکشی
مینو میری، محسن رضائیان، سید علیرضا قاسمی،
جلد ۲۱، شماره ۵ - ( ۶-۱۴۰۱ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی مسئله‌ای جدی است، بنابراین ضرورت دارد به آن پرداخته شود. هدف از مطالعه حاضر مروری نظام مند بر میزان شیوع و علل خودکشی(افکار و اقدام) در دانش آموزان و دانشجویان ایرانی بود.
مواد و روشها: مطالعه مروری منظم حاضر، در فروردین سال ۱۴۰۱، با استفاده از موتورهای جستجوگر SID، Magiran، Sciencedirect، Google Scholar، PubMed، Scopus و همچنین کلیدواژه‌های Suicide، University، Student و معادل فارسی آنها در ارتباط با خودکشی دانشجویان و دانش‌آموزان ایرانی انجام شد. ۲۷ مقاله مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: اقدام به خودکشی در دانشجویان از ۶ تا ۳/۸ درصد و افکار خودکشی از ۸/۲ تا ۴۹/۷ درصد متغیر بود. مهمترین عوامل خودکشی اختلالات روانی، افسردگی تنهایی، نا امیدی، عوامل خانوادگی، ضعف اعتقادات مذهبی و عوامل استرس‌‌زا وتاب آوری پایین بودند.
نتیجهگیری: مداخلات روانشناختی، درمان‌شناختی مذهب‌محور و فراشناختی، آموزش مهارت‌های تاب‌آوری و مثبت‌اندیشی، شناخت‌درمانی مبتنی بر ذهن آگاهی و آموزش روان‌شناسی مثبت‌گرا هستند. غربالگری منظم و مداخلات روانشناختی جهت پیشگیری، اقدام و کاهش افکار خودکشی در بین دانشجویان و دانش‌آموزان میتوانند استفاده شوند.
واژههای کلیدی: افکار خودکشی، اقدام به خودکشی، شیوع خودکشی، عوامل خطرساز خودکشی، مطالعه مروری منظم
فاطمه دارابی، حسن احمدی نیا، محسن رضاییان، مجید براتی، زهرا سطوتی،
جلد ۲۲، شماره ۲ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی از جمله مشکلات مهم بهداشت عمومی به شمار می‌رود. مطالعه حاضر با هدف تعیین اپیدمیولوژی خودکشی و برخی عوامل جمعیت شناختی مرتبط با آن در شهرستان اسدآباد طی سالهای ۱۴۰۰-۱۳۹۶ انجام شد.
مواد و روشها: مطالعه توصیفی-مقطعی حاضر بر روی کلیه موارد خودکشی منجر به فوت و اقدام به خودکشی در شهرستان اسدآباد که از ابتدای سال ۱۳۹۶ تا اسفند سال ۱۴۰۰ به واحدهای بهداشتی درمانی (اورژانس بیمارستان و پزشکی قانونی) ارجاع شده بودند، انجام شد. از چکلیست گزارش ماهانه برنامه پیشگیری از خودکشی برای جمعآوری دادهها استفاده شد. دادهها به صورت تعداد (درصد) در قالب نمودار و جداول آماری گزارش شدند.
یافتهها: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، در طی سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰، تعداد ۸۴۰ نفر دست به خودکشی زده بودند که از بین آنها ۷۳ مورد (۶۹/۸ درصد) منجر به فوت شده بود. روند میزان اقدام به خودکشی در شهرستان اسدآباد از سال ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ برحسب جنسیت صعودی بوده و در تمام سالهای ۱۴۰۰-۱۳۹۶ (به جز سال ۱۳۹۷)، میزان اقدام به خودکشی در زنان بیشتر از مردان بوده است. همچنین، این روند هم در شهر و هم در روستا صعودی بوده است. بیشترین میزان خودکشی در گروه سنی ۱۵ تا ۲۴ ساله و کمترین موارد در گروه سنی بیشتر از ۶۴ سال رخ داده است.
نتیجهگیری: با توجه به صعودی بودن روند میزان اقدام به خودکشی در شهرستان اسدآباد، لذا تدوین برنامه‌ریزی‌های جدی از سوی مراکز بهداشتی-درمانی از جمله مداخلات آموزشی، تأسیس مراکز مشاوره خانواده، آموزش به خانوادهها، دانش‌آموزان و گروههای آسیبپذیر جهت کاهش این مشکل ضروری میباشد.
واژههای کلیدی:
مینو میری، محسن رضائیان، سید علیرضا قاسمی،
جلد ۲۲، شماره ۵ - ( ۵-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: یکی از پیامدهای روانشناختی ناشی از همهگیری کووید-۱۹، بروز افکار و اقدام به خودکشی در میان افراد جامعه و بهخصوص کادر درمان بود. بنابراین، مطالعه حاضر با هدف تعیین رفتار خودکشی در میان کادر درمان در دوران همهگیری کووید-۱۹ انجام گرفت.
مواد و روشها: مطالعه مروری نظاممند حاضر، در فروردین ماه ۱۴۰۲، با استفاده از موتورهای جستجوگر SID، Magiran، ScienceDirect، Google Scholar، PubMed، Springer، Scopus و همچنین کلیدواژه‌های Suicide، Treatment staff، Health care workers، Nurses، Physicians، COVID-۱۹، Coronavirus و معادل فارسی آنها در ارتباط با افکار و اقدام به خودکشی کادر درمان انجام شد. تعداد ۱۰ مقاله مورد بررسی قرار گرفت.
یافتهها: نتایج این مطالعه نشان داد که افکار خودکشی از ۳۱/۶ تا ۸۱/۱۵ درصد و اقدام به خودکشی در بین کادر درمان از ۸/۱۰ تا ۱/۱۱ درصد متغیر بود. عواملی از قبیل سلامت روان نامطلوب، خواب کم، استرس زیاد، حمایت کم، کاهش اعتمادبه‌نفس، مصرف داروی روان‌گردان، نگرانی درآمد، تنهایی، انزوای اجتماعی، نداشتن فرزند، استرس ناشی از همهگیری کووید-۱۹، افسردگی، اضطراب و اقدام به خودکشی قبلی، از مهمترین عوامل پیش‌بینی کننده اقدام به خودکشی بودند.
نتیجهگیری: نتایج حاصل از این پژوهش ضمن تأکید بر رشد آگاهی در زمینه علل و روشهای خودکشی میان کادر درمان، ضرورت این موضوع را متوجه متصدیان و برنامهریزان سازمانهای بهداشتی و درمانی میکند تا در راستای تدوین سیاستهای پیشگیری از خودکشی در همهگیریها، گامهای اصولی بردارند.
واژههای کلیدی: کادر درمان، افکار خودکشی، اقدام به خودکشی، کووید-۱۹، مطالعه مروری نظاممند
محسن رضائیان،
جلد ۲۲، شماره ۱۰ - ( ۱۰-۱۴۰۲ )
چکیده
همان‌طور که در سخن سردبیری شماره پیش به آن اشاره گردید، با پدید آمدن افکار خودکشی و طراحی برنامه‌ای برای اجرای آن، فرد در معرض خطر شدیدی جهت اجرای این برنامه قرار می‌گیرد [۱]. در این مرحله نیز، مجدداً مسائل فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی معتددی درگیر می‌شوند. برای مثال، اگر در جامعه، برنامه‌ای برای غربالگری افراد در معرض خطر وجود داشته باشد، میتوان فردی را که دارای افکار خودکشی است و یا برای انجام آن طرحی را تهیه نموده است، در مراحل اولیه شناسایی و با ارائه خدمات مشاوره‌ای و درمانی مطلوب، وی را از انجام این عمل برحذر داشت [۲].
همچنین، اگر در جامعه، برنامههای آموزشی مبتنی بر افزایش آگاهی درباره شناخت افراد در معرض خطر خودکشی وجود داشته باشد، آن وقت دوستان، اعضاء خانواده، مددکاران اجتماعی، معلمین، اساتید، پزشکان، روحانیون، نیروهای انتظامی و سایر اقشار جامعه میتوانند فرد در معرض افکار خودکشی را تشخیص داده و وی را برای دریافت خدمات مشاوره‌ای و درمانی مطلوب، هدایت و راهنمایی نمایند. اما اگر چنین برنامههای غربالگری و آموزشی وجود نداشته باشد و اخبار منتشره همچنان به بزرگ‌نمایی موارد خودکشی بپردازند، آن وقت ممکن است فرد، طرح خود را به مرحله اجرا در آورد [۲].
این مرحله‌ای بسیار حساس است، چرا که در صورتی که فرد طرح خود را اجرا کند، نتیجه آن ممکن است مرگ باشد. توجه به این نکته ضروری است که حتی یک مورد مرگ ناشی از خودکشی، بسیار زیاد بوده و بار سنگینی را بر دوش دوستان، اعضاء خانواده، جامعه و حتی کشور تحمیل می‌نماید. تحمل این بار، بسیار دشوار است و ممکن است سالهای متمادی طول بکشد تا برخی از افراد از زیر این بار سنگین، تا حدودی نجات یابند [۳].
همچنین، اگر رسانه‌ها، این مورد خودکشی را بزرگ‌نمایی کنند، آن وقت ممکن است که با پدیده خوشه خودکشی (Suicide cluster) روبه‌رو شویم. به این معنی که رفتار خودکشی فرد، به ویژه توسط گروه همسن و همجنس وی، تکرار گردد. آن وقت جامعه به جای بحران یک مورد خودکشی، از چند بحران خودکشی به هم پیوسته رنج خواهد برد که مقابله با آن، بسیار دشوار و نفس‌گیر خواهد بود [۴].
نکته دیگر این است که اگر فرد طرح خودکشی را پیاده کند، اما جان سالم به در برد، هنوز هم تحمل بار ناشی از این مورد که به آن اقدام به خودکشی گفته میشود، برای خود فرد، خانواده و جامعه وی، بسیار سنگین خواهد بود. چنین افرادی ممکن است دچار ناتوانی و یا نقص عضو شده و برای همیشه، یک نوع زندگی وابسته و بسیار ناخوشایندی را تجربه نمایند. همچنین، شواهد نشان
می‌دهند که چنین افرادی، بیشتر از سایر افراد عادی جامعه در معرض انجام خودکشی مجدد می‌باشند و بنابراین، نیازمند دریافت و مراقبت‌های بسیار ویژه و معمولاً برای مدت‌های طولانی خواهند بود [۳].
اینکه اقدام یک فرد چقدر به خودکشی وی خواهد انجامید، نسبت بسیار نزدیکی با روش مورد استفاده وی دارد. برای مثال، برخی از روشها مانند مصرف بیش اندازه‌ی قرص استامینوفن، درصد خودکشی پایینی دارند. در حالی که مصرف سموم دفع آفات نباتی، خطر خودکشی متوسطی دارند. اما روش‌هایی مانند خودسوزی، استفاده از سلاح گرم، دار زدن و قرص برنج، از قدرت کشندگی بسیار بالایی برخوردار هستند [۵].
بالاخره، ذکر این نکته هم بسیار ضروری است که استفاده از یک روش به خصوص برای خودکشی، بستگی بسیار نزدیکی به در دسترس بودن آن روش و همچنین مقبولیت فرهنگی آن دارد، برای مثال، در ایالات متحده آمریکا و به خاطر در دسترس بودن سلاح‌های گرم، استفاده از این روش در صدر روشهای دیگر قرار دارد [۵]. در حالی‌که در برخی از مناطق موجود در کمربند جغرافیایی خودسوزی، سوزاندن روش رایجی برای خودکشی است که از مقبولیت فرهنگی خاصی نیز برخوردار است [۶].
صدیقه ولی زادگان، حسن احمدی نیا، رضا وزیری نژاد، محسن رضائیان،
جلد ۲۳، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی و اقدام به آن یکی از مشکلات عمده بهداشت عمومی محسوب میشود و با توجه به عوامل اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، محیطی و فردی متفاوت است. لذا هدف مطالعه حاضر تعیین اپیدمیولوژی جغرافیایی خودکشی و اقدام به آن در یک دوره ۵ ساله در سطح شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد بود.
مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی، تمام افرادی که طی سالهای ۱۳۹۶ تا ۱۴۰۰ در شهرستانهای استان کهگیلویه و بویراحمد خودکشی (۳۸۲ مورد) و اقدام به خودکشی (۷۰۳۹ مورد) داشتند، مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با چکلیست برنامه کشوری پیشگیری از خودکشی جمعآوری و میزان بروز استاندارد شده سنی برای شهرستانها محاسبه شد.
یافته ها: بیشترین موارد خودکشی شهرستانها در افراد سنین ۱۵ تا ۲۴ سال (۵۰/۷۶-۸۰/۳۰ درصد) و ۲۵ تا ۳۴ سال (۵۰-۹۰/۵ درصد)، مجرد (۱۰۰-۲۰/۴۶ درصد)، بیکار (۹۰/۵۲-۵۴/۲۳ درصد) و خانهدار (۵۰/۳۸-۹۰/۱۱ درصد) بود و همچنین بیشترین موارد اقدام به خودکشی نیز در افراد سنین ۱۵ تا ۲۴ سال (۵۰/۵۷-۴۰/۴۴ درصد)، ۲۵ تا ۳۴ سال (۶۰/۳۲-۷۰/۲۵ درصد)، مجرد (۷۰/۸۰-۶۹/۴۵ درصد)، بیکار (۱۰/۷۰-۸۴/۲۰ درصد)، و خانهدار (۸۳/۴۵-۵۰/۱۸ درصد) بود. مردان بیشترین فراوانی را در خودکشی و زنان بیشترین فراوانی را در اقدام به خودکشی داشتند.
نتیجه گیری: در همه شهرستانهای استان، اکثر افرادی که خودکشی و یا اقدام به آن داشتند در سنین ۱۵ تا ۳۴ سال و بیکار بودند. لذا لازم است که متولیان امر سلامت نسبت به غربالگری و ارجاع گروههای آسیبپذیر و همچنین ایجاد زمینه‌های اشتغال، تشکیل خانواده جوانان، آموزش مسائل بلوغ و دیگر مشکلات این گروه سنی توجه ویژهای داشته باشند.
واژه های کلیدی: اپیدمیولوژی، خودکشی، اقدام به خودکشی، کهگیلویه و بویراحمد
فاطمه فرنیا، اسحق رحیمیان بوگر،
جلد ۲۳، شماره ۲ - ( ۳-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: خودکشی یکی از علل مرگ و میر در سراسر دنیا است که موجب تأثیر بلندمدت بر خانواده، اجتماع و اقتصاد میشود. هدف پژوهش حاضر تعیین نقش ترومای کودکی، استرس روانی-اجتماعی و تعارضات بین فردی در پیش‌بینی اقدام به خودکشی به‌واسطه سلامت جسمانی بود.
مواد و روشها: در یک طرح توصیفی از میان افراد ساکن در استان البرز و تهران در بازه سنی ۱۸ تا ۵۰ سال در بهار ۱۴۰۰ تا تابستان ۱۴۰۱، ۴۰۰ نفر با روش نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسش‌نامه ترومای کودکی Bernstein و همکاران (۱۹۹۴)، زمینه‌یابی سلامت Ware و Sherbourne (۱۹۹۲)، پرسش‌نامه اقدام به خودکشی Cull و Gill (۱۹۸۸)، مقیاس درجهبندی سازگاری مجدد اجتماعی Holmes و Rahe (۱۹۶۷)، و پرسش‌نامه تعارضات بین فردی Pierce و همکاران (۱۹۹۱) جمعآوری و توسط روش تحلیل مسیر تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج نشان داد ترومای کودکی (۲۱۷/۰=β، ۰۰۱/۰P<) و استرس روانی اجتماعی (۳۸۵/۰=β، ۰۰۱/۰P<) بر اقدام به خودکشی اثر مثبت و معناداری دارد. همچنین، تعارضات بین فردی بر اقدام به خودکشی اثر منفی و معناداری داشت
(۱۳۰/۰-=β، ۰۴۷/۰=P). بهعلاوه، اثر غیرمستقیم ترومای کودکی، استرس روانی اجتماعی و تعارضات بین فردی بر اقدام به خودکشی از طریق سلامت جسمانی معنادار بود (۰۵/۰>P).
نتیجهگیری: ترومای کودکی، استرس روانی اجتماعی و تعارضات بین فردی بهطور مستقیم و نیز ﺑﺎ کاهش سلامت جسمانی میﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻋﺎﻣﻞ ﺧﻄﺮی ﺑﺮای اقدام به خودکشی ﺑﺎﺷﻨﺪ. پیشنهاد میﺷﻮد ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﺳﻼﻣﺖ روان در تدوین برنامههای پیشگیرانه و مداخلهای در زمینه خودکشی، ایﻦ ﻋﻮاﻣﻞ را مورد نظر قرار دهند.
واژههای کلیدی: ترومای کودکی، استرس، تعارضات روانشناختی، سلامت، اقدام به خودکشی
عزت الله قدم پور، سینا غلامی، فاطمه باوزین، الهام امیدی مقدم،
جلد ۲۳، شماره ۱۰ - ( ۱۱-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: نوجوانان دختر اقدام کننده به خودکشی شیمیایی در مقابله با تنیدگی‌ها، مشکلات زیادی دارند. پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی درمان روانپویشی فشرده با رویکرد تعدیلکننده اضطراب بر راهبردهای مقابله با تنیدگی ادراک شده و سبکهای تصمیمگیری در دختران نوجوان اقدام کننده به خودکشی به وسیله مواد شیمیایی انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر نیمه‌آزمایشی از نوع پیشآزمون-پسآزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری تمامی دختران نوجوان اقدامکننده به خودکشی شیمیایی بودند که در سال ۱۴۰۲ در اورژانس مسمومیت مرکز آموزشی درمانی شهدای عشایر شهر خرمآباد بستری شده بودند. از این میان ۳۰ نفر بهصورت در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی ساده در گروه آزمایش و گواه (هر گروه ۱۵ نفر) گمارده شدند. ابزارهای پژوهش پرسش‌نامههای راهبردهای تنیدگی ادراکشده Jalovis (۱۹۸۴) و سبکهای تصمیمگیری Scott و Bruce (۱۹۸۵) و پروتکل درمانی روانپویشی فشرده و کوتاه‌مدت با رویکرد تعدیل کننده اضطراب McCullough (۱۹۹۷) بودند. دادهها با استفاده از آزمون کوواریانس چند متغیره تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: درمان روان پویشی فشرده با رویکرد تعدیلکننده اضطراب بر راهبردهای مقابله با تنیدگی ادراکشده و سبکهای تصمیمگیری در دختران نوجوان اقدامکننده به خودکشی بوسیله مواد شیمیایی تأثیر معنی‌داری داشت (۵۴/۰=Eta، ۰۰۱/۰P<). این اثربخشی در ابعاد راهبردهای مقابله و سبکهای تصمیمگیری نیز مشاهده شد (۴۵/۰<Eta، ۰۰۱/۰P<).
نتیجهگیری: مطالعه حاضر نشان داد درمان روانپویشی فشرده با رویکرد تعدیل کننده اضطراب منجر به استفاده از راهبردهای سازگارانه مقابله با تنیدگی و بهبود توانایی تصمیمگیری در دختران نوجوان اقدامکننده به خودکشی بوسیله مواد شیمیایی شده است.
واژههای کلیدی: درمان روانپویشی فشرده، مقیاس تنیدگی ادراک شده، تصمیمگیری، اقدام به خودکشی، زنان
