سارا مسعودی، دکتر سمانه بهزادپور،
جلد ۲۳، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: استرس والدینی مادر می‌تواند منجر به بروز مشکل‌های رفتاری در کودک شود و در این بین متغیرهای مربوط به رابطه والد-کودک می‌توانند تعدیل‌گر باشند. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیل‌کنندگی مؤلفه‌های ظرفیت تأملی مادر در رابطه بین استرس والدینی مادر و مشکل‌های رفتاری کودک انجام شد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. به روش نمونه‌گیری در دسترس، ۲۰۰ مادری که به مطب‌های اطفال شهر تهران در سال ۱۴۰۲ مراجعه کردند، انتخاب شدند و پرسشنامه‌های ظرفیت تأملی والدینی، استرس والدینی و چک لیست رفتاری کودک را تکمیل کردند. داده‌ها با آزمون‌های همبستگی و رگرسیون سلسله مراتبی تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: استرس والدینی مادر رابطه مثبت و معناداری با پیش‌ذهنی سازی (۰۰۱/۰>P، ۳۱/۰=r) و قطعیت در تشخیص حالت‌های ذهنی (۰۰۱/۰>P، ۳۲/۰=r) و رابطه منفی و معناداری با کنجکاوی و علاقه در مورد حالت‌های ذهنی (۰۰۱/۰>P، ۳۴/۰-=r) داشت. هم‌چنین، استرس والدینی با مشکلات رفتاری کودک رابطه مثبت و معنادار (۰۰۱/۰>P، ۴۷/۰=r) و مشکلات رفتاری کودک رابطه مثبت و معناداری با پیش‌ذهنی سازی (۰۰۱/۰>P، ۲۶/۰=r) و قطعیت در تشخیص حالت‌های ذهنی (۰۰۱/۰>P، ۳۰/۰=r) و رابطه منفی و معناداری با کنجکاوی و علاقه در مورد حالت‌های ذهنی (۰۰۱/۰>P، ۲۸/۰-=r) داشتند. نقش تعدیل‌گر مؤلفه‌های پیش‌ذهنی سازی (۰۴۱/۰=P) و قطعیت در تشخیص حالت‌های ذهنی (۰۳۵/۰=P) در رابطه بین استرس والدینی و مشکلات رفتاری کودک تأیید شد.
نتیجه‌گیری: ظرفیت تأملی پایین و استرس والدینی می‌تواند احتمال بروز مشکلات رفتاری را در کودکان افزایش دهند. استرس والدینی در مادرانی که ظرفیت تأملی پایین‌تری دارند اثر منفی بیشتری بر مشکلات رفتاری کودکان به‌جا می‌گذارد، لذا برمهارتهای ظرفیت تأملی به مادر تأکید می‌شود.
واژه‌های کلیدی: استرس والدینی، ظرفیت تأملی، مشکل‌های رفتاری کودک
