۵ نتیجه برای عملکرد جنسی
سمیه مینایی مقدم، پیمان نامدار، محمد حسین مافی، لیلی یکه فلاح،
جلد ۲۱، شماره ۱ - ( ۱-۱۴۰۱ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: ترس از ابتلاء به کووید-۱۹ ممکن است به عدم تمایل در رابطه جنسی مبدل شده و عملکرد جنسی افراد را تحت تأثیر قرار دهد. این مطالعه با هدف تعیین ارتباط ترس از ابتلاء به بیماری کووید-۱۹ با عملکرد جنسی متأهلین انجام شد.
مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی، ۴۰۰ نفر از ساکنین متأهل شهر قزوین در سال ۱۳۹۹ شرکت کردند. اطلاعات به صورت خوشهای تصادفی چندمرحلهای جمعآوری شد. ابزار مطالعه شامل پرسشنامههای ترس از ابتلاء به بیماری کرونا ویروس (Fear of disease coronaviruses scale; FDCS)، شاخص علمکرد جنسی زنان (Female's sexual function index; FSFI) و شاخص بینالمللی عملکرد نعوظ مردان (International index of erectile function; IIEF) بود. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون t مستقل، آنالیز واریانس یکطرفه و آزمون همبستگی Spearman استفاده شد.
یافته ها: ترس از ابتلاء به بیماری کروناویروس با نمره کل عملکرد جنسی زنان (۰۰۷/۰=P، ۲۶۱/۰-=r)، رابطه معکوس و معنادار وجود داشت، اما با نمره کل علمکرد جنسی مردان رابطه معناداری نداشت (۸۱۲/۰=P، ۰۶۰/۰-=r). میانگین نمره عملکرد جنسی زنان و مردان در افراد با ترس از رابطه جنسی، اشتغال همسر یا خود فرد در مراکز بهداشتی بهطور معناداری کمتر بود و در افرادی که از معاشقه حین رابطه جنسی استفاده میکردند، بهطور معناداری بیشتر بود (۰۵/۰>P).
نتیجه گیری: ترس از ابتلاء به بیماری کووید-۱۹ میتواند بر علمکرد جنسی متأهلین خصوصاً زنان تأثیرات منفی گذاشته و کیفیت زندگی زناشویی آنها را کاهش دهد. پیشگیری از اثرات مخرب روانی همهگیری، توجه بیشتر و انجام مداخلات جهت بهبود عملکرد جنسی افراد ضروری است.
واژه های کلیدی: ترس، عملکرد جنسی، کووید-۱۹، قزوین
فریبا حبیب اللهی نجف آبادی، محمد زارع نیستانک،
جلد ۲۲، شماره ۶ - ( ۷-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: ناباروری بحران سخت زندگی است که از نظر روانشناختی تهدید کننده و از لحاظ هیجانی فشارآور است و سازگاری، صمیمیت و عملکرد جنسی زوجین در معرض آسیب قرار میگیرد. بنابراین، هدف پژوهش حاضر مقایسه اثربخشی درمان هیجانمدار با واقعیتدرمانی بر افزایش سازگاری، صمیمیت زناشویی و عملکرد جنسی زنان نابارور بود.
مواد و روشها: پژوهش حاضر از نوع نیمهآزمایشی با سه گروه (دو گروه آزمایش و یک گروه کنترل) در قالب طرح پیشآزمون-پسآزمون بود. تعداد ۴۵ نفر از زنان نابارور استان اصفهان در سال ۱۴۰۱ به روش نمونهگیری در دسترس انتخاب و بهصورت تصادفی در گروههای ۱۵ نفره درمان هیجانمدار، واقعیت درمانی و کنترل قرار گرفتند. گروههای آزمایش بهترتیب در ۸ جلسه ۹۰ دقیقهای هفتهای یکبار درمان هیجانمدار و ۸ جلسه ۶۰ دقیقهای هفتهای یکبار واقعیت درمانی دریافت کردند. گروه کنترل مداخلهای دریافت نکرد. جهت گردآوری دادهها از پرسشنامههای سازگاری زناشویی Spanier و عملکرد جنسی Rosenhan و صمیمیت Walker استفاده شد. دادهها با استفاده از آنالیز کوواریانس چندمتغیره تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: نتایج نشان داد که در مقایسه با گروه کنترل، هر دو روش درمانی تأثیر معنیداری بر سازگاری زناشویی، صمیمیت و عملکرد جنسی زنان نابارور داشته است (۰۰۱/۰>P). همچنین، درمان هیجانمدار نسبت به واقعیتدرمانی تأثیر بیشتری بر متغیرهای پژوهش داشته است (۰۰۱/۰>P).
نتیجهگیری: نتایج نشان داد علاوه بر درمان هیجان مدار، واقعیت درمانی نیز بر افزایش سازگاری، صمیمیت زناشویی و عملکرد جنسی زنان نابارور اثر داشته است. بنابراین، متخصصان سلامت میتوانند از دو روش مذکور برای بهبود ویژگیهای مرتبط با سلامت استفاده نمایند.
واژههای کلیدی: درمان هیجانمدار، واقعیتدرمانی، صمیمیت، عملکرد جنسی، سازگاری زناشویی
نورا پناه پوری، شکیب جوهری،
جلد ۲۳، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: فقدان صمیمیت بین زوجین میتواند پیامدهای نامناسبی برای آنان به همراه داشته باشد. از این رو شناسایی عواملی که در صمیمیت زوجین نقش دارند و میتوانند جنبه پیشگیرانه بر طلاق داشته باشند، دارای اهمیت است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل زوجین در شرف طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره بهزیستی شهر اصفهان در تیرماه سال ۱۴۰۲ بودند. از بین جامعه آماری ۱۱۵ زوج (۲۳۰ نفر) با استفاده از جدول Krejcie و Morgan، به روش نمونهگیری در دسترس ۷۰ زوج (۱۴۰ نفر) انتخاب و داوطلبانه به پرسشنامههای خود افشاسازی زناشویی، صمیمیت، عملکرد جنسی و گرایش به طلاق پاسخ دادند. دادهها با روش آماری تحلیل مسیر، تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که صمیمیت زناشویی با عملکرد جنسی (۶۹۳/۰=β) و با خود افشاسازی زناشویی (۵۴۲/۰=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (۶۹۳/۰-=β) به صورت معکوس رابطه معنیداری دارد. همچنین، نتایج نشان داد خود افشاسازی زناشویی با عملکرد جنسی (۲۶۵/۰=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (۱۵۴/۰-=β) به صورت معکوس رابطه معنیداری دارد (۰۵/۰>P).
نتیجهگیری: خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق نقش میانجیگری را بر عهده دارد. بنابراین، به مشاوران خانواده پیشنهاد میشود به صمیمیت بین زوجین توجه بیشتری داشته باشند.
واژههای کلیدی: خود افشاسازی زناشویی، طلاق، صمیمیت، عملکرد جنسی، میل به طلاق
محمدرضا محسنی، نازنین عابد، مرضیه قریشی،
جلد ۲۳، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: رابطه جنسی بین زوجین مؤلفهای درخور توجه است که یکی از مهمترین کارکردهای آن ایجاد صمیمیت و استحکام روابط عاطفی میان زوجین است. پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش تعدیلکنندگی صمیمیت زناشویی در رابطه بین استرس ادراک شده و عملکرد جنسی مردان انجام شد.
مواد و روشها: مطالعه توصیفی حاضر از نوع همبستگی با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری است. جامعه آماری مردان متأهل ایرانی ۲۵ تا ۴۵ ساله ساکن استانهای تهران و اصفهان در سال ۱۴۰۲ هستند که حداقل یک سال از زندگی مشترکشان گذشته است. از میان آنها تعداد ۲۰۴ نفر با روش نمونهگیری در دسترس انتخاب شدند. در این پژوهش از ابزارهای مقیاس استرس ادراک شده Cohen، پرسشنامه عملکرد جنسی مردان Rosen و پرسشنامه صمیمیت Walker و Thompson استفاده شد. تجزیه و تحلیل دادهها با استفاده از آزمونهای همبستگی Spearman و تحلیل مسیر و با استفاده از مدل تعدیلگر صورت گرفت.
یافتهها: یافتهها نشان داد که بین استرس ادراک شده و عملکرد جنسی مردان رابطه منفی و معنیدار وجود دارد (۴۵/۰-=β، ۰۰۱/۰>P). همچنین، صمیمیت زناشویی با عملکرد جنسی مردان رابطه مثبت و معنیدار دارد (۵۳/۰=β، ۰۰۱/۰>P). در نهایت، صمیمیت زناشویی در رابطه بین استرس ادراک شده و عملکرد جنسی مردان نقش تعدیلکننده ایفاء میکند (۳۱/۰=β، ۰۰۱/۰>P).
نتیجهگیری: بر اساس یافتههای پژوهش حاضر میتوان گفت استرسهای ادراک شده اثرات نامطلوبی مانند کاهش عملکرد جنسی بر روی رابطه زوجین دارند و در نظر گرفتن متغیرهای روانشناختی مانند صمیمیت زوجی در آموزش و درمان میتواند مؤثر باشد.
واژههای کلیدی: استرس ادراک شده، عملکرد جنسی، صمیمیت زناشویی
مریم شجاعیان، ناصر صبحی قراملکی، حسین ابراهیمی مقدم،
جلد ۲۳، شماره ۶ - ( ۷-۱۴۰۳ )
چکیده
زمینه و هدف: عملکرد جنسی جزء مهمی از زندگی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو است و تغییر در آن بهخصوص در یائسگی، میتواند بر سلامت ایشان تأثیرگذار باشد. عملکرد جنسی این زنان میتواند تحت تأثیر عوامل مختلفی قرار گیرد. هدف از پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه بین اضطراب و افسردگی با عملکرد جنسی در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو بود.
مواد و روشها: مطالعه حاضر از نوع توصیفی بود. جامعه آماری شامل زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع ۲ ساکن شهر تهران در سال ۱۴۰۲ بودند. حجم نمونه بر اساس مدل Kline و با روش نمونهگیری در دسترس ۳۰۰ نفر انتخاب شد. ابزار گردآوری دادههای پژوهش شامل پرسشنامه عملکرد جنسی زنان، سیاهه افسردگی Beck، سیاهه اضطراب Beck و مقیاس تحمل پریشانی Simons و Gaher بود. دادهها با استفاده از مدلسازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شد.
یافتهها: یافتههای پژوهش نشان داد که اثرات مستقیم اضطراب، افسردگی و تحمل پریشانی بر عملکرد جنسی معنادار بود (۰۰۱/۰=P). همچنین، نتایج نشان داد که تحمل پریشانی در رابطه بین اضطراب و افسردگی با عملکرد جنسی نقش میانجی دارد.
نتیجهگیری: بر طبق یافتههای مطالعه حاضر، عملکرد جنسی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو میتواند متأثر از اضطراب، افسردگی و تحمل پریشانی آنان باشد. لذا بر اساس یافتهها، اضطراب و افسردگی با تأثیرگذاری بر تحمل پریشانی موجب نقص در عملکرد جنسی زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو میشود که بر این اساس پیشنهاد میشود در مداخلات روانشناختی برای این زنان اقدام به کاهش اضطراب و افسردگی آنان کرد.
واژههای کلیدی: اضطراب، افسردگی، دیابت نوع دو، عملکرد جنسی، تحمل پریشانی، یائسگی
ارجاع: شجاعیان م، صبحی قراملکی ن، ابراهیمی مقدم ه. نقش میانجی تحمل پریشانی در رابطه بین اضطراب و افسردگی با عملکرد جنسی در زنان یائسه مبتلا به دیابت نوع دو: یک مطالعه توصیفی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، سال ۱۴۰۳، دوره ۲۳ شماره ۶، صفحات: ۵۲۳-۵۱۱.