راضیه رضایی، محمد فتحی،
جلد ۱۸، شماره ۵ - ( ۴-۱۳۹۸ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: فاکتور ۲ افزایش دهنده میوسیت‌های نوع c (MEF۲c) موجب فعالسازی ژنهای عضله کند انقباض میشود که در فعالیت استقامتی نقش دارند. هدف این مطالعه، تعیین اثر یک دوره فعالیت استقامتی شدید بر بیان ژن MEF۲c در عضله اسکلتی تند و کند انقباض موش صحرایی نر نژاد ویستار است.
مواد و روش‌ها: در مطالعه تجربی حاضر ۱۴ موش صحرایی (۲۴±۲۳۱ گرم) بعد از آشناسازی به صورت تصادفی به دو گروه کنترل (۷ سر) و تجربی (۷ سر) تقسیم شدند. گروه تجربی یک برنامه استقامتی (۳۰ متر در دقیقه، ۵۰ دقیقه در جلسه، ۶ جلسه در هفته به مدت ۱۴ هفته) را روی تردمیل اجرا کرد. ۴۸ ساعت پس از پایان آخرین جلسه بی‌هوش و تشریح شدند. عضله نعلی (کند انقباض) و عضله بازکننده بلند انگشتان (تند انقباض) خارج و با استفاده از روش واکنش زنجیره پلی‌مراز میزان بیان ژن MEF۲c اندازه‌گیری شد. دادهها با استفاده از آزمون آماری t مستقل دادهها تحلیل شدند.
یافتهها: بیان ژن MEF۲c در عضله تند انقباض گروه تجربی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنیداری بیش‌تر بود (۰۰۱/۰=p) و بیان ژن MEF۲c در عضله نعلی گروه تجربی نسبت به گروه کنترل پس از ۱۴ هفته فعالیت استقامتی به طور معنیداری افزایش یافت (۰۲۲/۰=p).
نتیجهگیری: فعالیت استقامتی شدید موجب افزایش بیان ژن MEF۲c در عضلات اسکلتی تند و کند انقباض میشود و این تغییر بیان ژن، احتمالاً زمینه کسب خصوصیات استقامتی در هر دو عضله را فراهم میکند.
واژههای کلیدی: فعالیت استقامتی، ژن MEF۲C، عضله نعلی، موش صحرایی، عضله بازکننده بلند انگشتان
