چکیده
زمینه و هدف: رادیوایزوتوپ ۱۳۱ I در درمان پرکاری و سرطان تیرویید به طور گسترده استفاده می‌شود. از این رو محاسبه دقیق دز جذبی در تیرویید و دیگر اعضای بدن حائز اهمیت است.
مواد و روش‌ها: در این پژوهش، با توجه به روش MIRD و با استفاده از کد محاسباتی MCNP ، دُز جذبی ناشی از چشمه رادیواکتیو ۱۳۱ I برای تیرویید با جرم و اندازه معین محاسبه شده است.
یافته‌ها: نتایج حاصل از دو هندسه در نظر گرفته شده برای هر لوپ تیرویید (کروی و استوانه‌ای) با یکدیگر مقایسه شده است. نتایج محاسبات نشان می‌دهد که اگر جرم تیرویید از ۲۰ گرم تا ۷۰ گرم تغییر کند، دُز جذبی به ازای یک واپاشی ۲/۴% افزایش می‌یابد.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد که اولاً در یُد درمانی، بایستی به جای جرم کل تیرویید از روش‌های دقیق برآورد جرم فعال غده تیرویید استفاده شود. ثانیاً در محاسبه دز تجویزی برای درمان پرکاری و سرطان تیرویید، تغییرات دز جذبی بر حسب جرم تیرویید نیز مورد توجه قرار گیرد، زیرا دُز جذبی به ازای یک واپاشی وابسته به جرم تیرویید است.
واژه‌های کلیدی: دُز جذبی، رادیوایزوتوپ ۱۳۱ I ، روش MIRD ، کد محاسباتی MCNP ، غده تیرویید
