مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

gte vml 1]> چکیده

زمینه و هدف: مدیریت استرس به عنوان یکی از مهارت‌های زندگی، شامل آگاهی دادن و ارتقاء توانایی‌های روانی- اجتماعی است و باعث سازگاری بهتر و همچنین، افزایش سلامت روانی، جسمانی و اجتماعی افراد می‌شود. هدف این پژوهش، بررسی تأثیر آموزش مدیریت استرس بر میزان سازگاری اجتماعی کارکنان زن بیمارستان‌های علوم پزشکی رشت بود.

مواد و روش‌ها: این پژوهش از نوع کارآزمایی آموزشی است. جامعه آماری شامل کلیه کارکنان زن بیمارستان‌های علوم پزشکی رشت بودند. نمونه آماری شامل 30 نفر از کارکنان زن علوم پزشکی رشت بودند که به صورت نمونه‌گیری خوشه‌ای انتخاب و به طور تصادفی در گروه آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزار پژوهش، پرسشنامه سازگاری بل بود. لازم به ذکر است که هر چه آزمودنی نمره کمتری در آزمون سازگاری بل کسب کند، سازگاری بیشتری دارد و بالعکس. اطلاعات بدست آمده با استفاده از آمار توصیفی، تی وابسته  (Paired t- Test) و تی مستقل (Independent t- Test) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.

یافته‌ها: میانگین و انحراف استاندارد نمره‌های پیش آزمون (41/1±20/19) نسبت به پس آزمون در گروه آزمایش (35/1±47/14) کاهش یافت که حاکی از افزایش سازگاری بعد از مداخله بود (0001/0>p). نتایج حاصل از آزمون تی مستقل نشان داد پس از آموزش مدیریت استرس، تفاوت معناداری بین دو گروه آزمایش و کنترل از نظر سازگاری اجتماعی وجود داشت (0001/0>p).

نتیجه‌گیری: نتایج نشان دادند آموزش مدیریت استرس بر سازگاری اجتماعی مؤثر است، و سازگاری افراد مورد پژوهش پس از آموزش مدیریت استرس افزایش یافته بود. آموزش برنامه مدیریت استرس، به ارتقای سازگاری مخصوصاً سازگاری اجتماعی در ابعاد مختلف زندگی کمک می‌کند.

واژه‌های کلیدی: آموزش مدیریت استرس، سازگاری اجتماعی