BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-64-fa.html
خلاصه
سابقه و هدف: مطالعات قبلی نشان داده‌‌اند که پزشکان برای کنترل حملات صرعی از دوز بالای داروهای کاربامازپین و والپرات استفاده می‌کنند و این در حالی است که عوارض مختلف گوارشی، خونی، روانی، قلبی و غیره به همراه دارد. هدف این مطالعه تعیین حداقل دوز درمانی این داروها (در حالی که سطح خونی مطلوب ایجاد شود) بوده است.
روش کار: این مطالعه به صورت نیمه تجربی در طول مدت زمان یک سال برروی 56 نفر از مبتلایان به صرع انجام پذیرفت، ابتدا اطلاعات دموگرافیک بیماران از قبیل سن، جنس، وزن و طول مدت درمان ثبت گردید و سپس دستورات دارویی بر اساس دوزهای مشخص اجرا شد (دوز کاربامازپین و والپرات برای بزرگسالان سن بالاتر از 12 سال به ترتیب 11-9 و 12-9 و کودکان در کمتر از 12 سال 14-12 و 15-12 میلی‌گرم به ازاء هر کیلو‌گرم وزن بود) و ضمن ارزیابی بیماران طی مراجعات مکرر، به طور ماهیانه سطح خونی داروها با کمک تکنیک گازکروماتوگرافی سنجش گردید.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که کاربامازپین و والپرات با دوزهای اشاره شده توانسته به ترتیب برای گروه سنی کمتر از 12سال سطح خونی 4/7و 7/74 و برای افراد بالاتر از 12 سال به ترتیب سطح‌خونی 2/8 و 8/66 میکروگرم در میلی‌لیتر ایجاد کند. ضمناً در طول دوره کنترل هیچ یک از بیماران دچار حمله تشنجی نشدند.
نتیجه‌گیری: یافته‌های این مطالعه نشان می‌دهد که در مقایسه با دوز پیشنهادی در کتاب‌ها، با دوز دارویی بسیار پایین‌تری می‌توان به سطح خونی مناسب برای کنترل حملات صرعی دست یافت.
واژه‌های کلیدی: صرع، کاربامازپین، والپرات
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
