مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

gte vml 1]>  چکیده

زمینه و هدف: بیماری فشارخون بالا از جمله بیماری‌هایی است که سهم عمده درمان و کنترل آن به عهده بیماران است، لذا آگاهی آنان در خصوص جنبه‌های مختلف درمان این بیماری از اهمیت بالایی برخوردار است. این مطالعه با هدف بررسی کارآیی مدل باور بهداشتی در خصوص آموزش بیماران مبتلا به فشارخون بالا انجام گردید.

مواد و روش‌ها: این مطالعه یک کارآزمایی آموزشی است. جمعیت مورد مطالعه، تعداد 200 نفر از بیماران مبتلا به بیماری فشارخون بالا تحت پوشش مراکز بهداشتی درمانی شهرستان بم بودند که به طور تصادفی به دو گروه مداخله (100 نفر) و کنترل (100 نفر) تقسیم شدند. مداخله آموزشی طی سه جلسه 60 دقیقه‌ای انجام شد. اطلاعات از طریق تکمیل پرسش‌نامه (حاوی 64 سؤال) طی مصاحبه مستقیم قبل از مداخله آموزشی و سه ماه بعد از آن، جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون مجذور کای، آزمون دقیق فیشر،  tمستقل و t زوجی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.

یافته‌ها: پس از مداخله، نمرات آگاهی در گروه مداخله در مقایسه با گروه شاهد افزایش یافت (001/0 >p). حساسیت درک شده، شدت درک شده، منافع و موانع درک شده، راهنما برای عمل و خودکارآمدی نیز پس از مداخله در گروه مداخله در مقایسه با شاهد افزایش نشان داد (001/0>p)، ولی در گروه شاهد افزایشی نداشته و اختلاف معنی‌داری مشاهده نگردید. همچنین میانگین فشارخون سیستولیک و دیاستولیک در گروه مداخله به طور معنی‌داری در مقایسه با گروه شاهد کاهش یافت (05/0>p).

نتیجه‌گیری: مدل باور بهداشتی در آموزش بیماران مبتلا به فشارخون مؤثر بود. بنابراین پیشنهاد می‌گردد در کنار روش‌های آموزش سنتی از مدل باور بهداشتی نیز استفاده گردد.

واژه‌های کلیدی: فشارخون بالا، مدل باور بهداشتی، آموزش بهداشت