مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  زمینه و هدف: زایمان زودرس 8% تا 10% حاملگی‌ها را شامل می‌شود. داروهای مختلفی جهت مهار زایمان زودرس و درمان بعد از آن به کار گرفته شده‌اند. هدف از مطالعه حاضر، مقایسه اثر شیاف واژینال پروژسترون و قرص ایزوکسوپرین خوراکی در افزایش فاز نهفته پس از کنترل زایمان زودرس است.

  مواد و روش‌ها: این مطالعه به صورت کارآزمایی بالینی بر روی 100 زن باردار با علایم زایمان زودرس مراجعه‌کننده به بیمارستان افضلی‌پور کرمان، از تاریخ آذر ماه 1388 تا بهمن ماه 1389 انجام شد. زنان پس از کنترل انقباضات رحمی، به صورت تصادفی به دو گروه تقسیم شدند. به یک گروه شیاف واژینال پروژسترون 400 میلی‌گرم روزانه و به گروه دیگر قرص ایزوکسوپرین خوراکی 10 میلی‌گرم سه بار در روز تجویز شد. دو گروه تا زمان زایمان پی‌گیری و از نظر اثر‌بخشی و عوارض دارویی مقایسه شدند. داده‌ها با استفاده از آزمون‌های آماری مجذور کای و t مستقل تحلیل گردیدند.

  یافته‌ها: دو گروه از لحاظ متوسط فاز نهفته تا زایمان، متوسط سن حاملگی زمان زایمان، عود زایمان زودرس، وزن زمان تولد نوزاد، بستری نوزادان در بخش مراقبت‌های ویژه نوزادان و زردی نوزادی یکسان بودند. در گروه پروژسترون هیچ عارضه دارویی مشاهده نشد اما در گروه ایزوکسوپرین 6/11% دچار عوارض دارویی شدند، که این اختلاف در دو گروه از لحاظ آماری معنی‌دار نبود.

  نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج این مطالعه، به نظر می‌رسد به علت عوارض مادری کمتر پروژسترون واژینال، این دارو بتواند گزینه مناسب‌تری در درمان نگهدارنده پس از توقف زایمان زودرس باشد.

  واژه‌های کلیدی: زایمان زودرس، شیاف واژینال پروژسترون، قرص ایزوکسوپرین، زمان نهفته