چکیده
زمینه و هدف: قدرت عضلات شکمی تأثیر زیادی بر ثابت نگهداشتن تنه و کاهش فشار روی مهرههای کمری دارد هدف پژوهش حاضر مقایسه فعالیت الکتریکی واحدهای حرکتی عضلات شکمی در وضعیتهای مختلف دراز و نشست میباشد.
مواد و روشها : آزمودنیهای این پژوهش تجربی را 15 داوطلب مرد سالم بدون سابقه بیماری تشکیل میدادند. اطلاعات الکترومیوگرافی سطحی به صورت همزمان از عضلات راست شکمی، مایل خارجی و راسترانی در وضعیتهای مختلف مورد اندازهگیری قرار گرفت. برای تعیین تفاوت آماری در متغیرهای پژوهش از آزمون t زوجی استفاده شد.
یافتهها : نتایج پژوهش نشان داد عضله راسترانی در حرکت دراز و نشست هنگامی که زانوها خم و پاها ثابت است درگیر میشود، همچنین، در حرکت دراز و نشست هنگامی که زانوها باز و پاها ثابت است عضله راست شکمی بیشتر از حالتی که زانوها خم و پاها ثابت است درگیر میشود.
نتیجهگیری : دستآوردهای عملی این موضوع کمک میکند تا مربیان، هر عضله را با حرکتی که آن را بیشتر درگیر میکند، تقویت نمایند.
واژههای کلیدی: دراز و نشست، الکترومیوگرافی، راست شکمی، مایل خارجی و راسترانی
بازنشر اطلاعات | |
![]() |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |