مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

سابقه و هدف: ارزیابی بیماران برای پی بردن به علایم افزایش فشار داخل جمجمه از مهم‌ترین عملکردهای پرستار می‌باشد، و یکی از مشکلات عمده کادر درمانی در مراقبت از بیماران نورولوژیک، پی بردن به فشار داخل جمجمه و پیشگیری از آسیب ثانویه ناشی از آن است. این مطالعه توصیفی به منظور بررسی تغییرات فشار داخل جمجمه ناشی از فعالیت‌های مراقبتی- بهداشتی در بیماران بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان نمازی شیراز صورت گرفت.

مواد و روش‌ها:در این مطالعه توصیفی اثر 19 فعالیت با 1620 تکرار، بر روی فشار داخل جمجمه 6 بیمار مبتلا به ضربه مغزی بررسی شد. جهت گردآوری داده‌ها از چک لیست پژوهشگر ساخته پس از تعیین روایی و پایایی مناسب استفاده شد و تجزیه تحلیل داده‌ها با استفاده از شاخص‌های مرکزی،  پراکندگی،  ضریب همبستگی اسپیرمن و ویلکاکسون صورت گرفت.

نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که از 18 فعالیت باقی‌مانده که اختلاف معنی‌داری در فشار داخل جمجمه را نشان دادند، فعالیت: تعویض پانسمان محل ورود کاتتر پایش فشار داخل جمجمه با میانگین فشار 62/9 بیشترین، و فعالیت: بررسی واکنش مردمک به نور با تاباندن نور به چشم چپ با میانگین فشار 40/1 کمترین میانگین اختلاف فشار را به خود اختصاص دادند. نتایج هم‌چنین نشان داد که فعالیت: تعویض پانسمان محل ورود کاتتر پایش فشار داخل جمجمه و فعالیت گذاشتن سوند در مثانه به ترتیب با 17/0 و 8/0 کمترین و بیشترین ضرایب همبستگی را به خود اختصاص دادند.

نتیجه‌گیری: اگر چه به دنبال اجرای 18 فعالیت بهداشتی- مراقبتی انجام شده، از لحاظ آماری اختلاف معنی‌داری در فشار داخل جمجمه قبل و بعد از انجام فعالیت‌ها مشاهده شد، اما افزایش فشار در مورد همه فعالیت‌ها موقت بوده و در مدت زمان کمتر از یک دقیقه به حد پایه و قبل از اجرای فعالیت برگشته است.

واژه‌های کلیدی: فشار داخل جمجمه، فعالیت‌های بهداشتی- مراقبتی