مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  چکیده

  زمینه و هدف: پرستاران از جمله افرادی هستند که در معرض بی‌خوابی قرار دارند و الگوی نامنظم خواب و بیداری در آن‌ها باعث کاهش کمیت و کیفیت خواب و کاهش عملکرد حرفه‌ای می‌شود. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط کیفیت خواب و سلامت عمومی پرستاران دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان در سال 1391 انجام شد.

  مواد و روش‌ها : این پژوهش مقطعی روی 388 پرستار شاغل انجام شد. جهت جمع‌آوری داده‌ها از سه پرسش‌نامه اطلاعات دموگرافیک، سلامت عمومی ( ( General Health Questionnaire -28 ، و نمایه کیفیت خواب پیتسبورگ ( Pittsburgh Sleep Quality Index ) استفاده شد. داده‌ها با استفاده از مدل رگرسیون لجستیک مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .

  یافته‌ها: کیفیت خواب پرستاران با افزایش سن (048/0= p ) ، جنس زن (002/0= p ) و افزایش تعداد شب‌کاری (015/0= p ) ، کاهش می‌یابد. بین سلامت عمومی و کیفیت خواب افراد ارتباط مستقیم وجود داشت ( 00007/0 = p ) . مردان سلامت عمومی بهتری نسبت به زنان داشتند (048/0= p ). با افزایش تعداد شبکاری، سلامت عمومی پرستاران کاهش نشان داد (023/0= p ) . بررسی چهار حیطه سلامت عمومی نشان داد که 1/53% دارای اضطراب هستند. با افزایش تعداد شبکاری (023/0= p ) ، کاهش کیفیت خواب (00001/0= p )، جنسیت زن (0037/0= p ) اضطراب پرستاران افزایش داشت.

  نتیجه‌گیری: توجه به عوامل فردی و شغلی مانند: سن، جنس و تعداد شب‌کاری در تنظیم شیفت‌های کاری به بهبود کیفیت خواب، سلامت عمومی پرستاران و ارتقاء خدمات ارائه شده به بیماران منجر می‌شود .

  واژه‌های کلیدی: کیفیت خواب، سلامت عمومی، پرستار