BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-1730-fa.html
زمینه و هدف: دیابت ملیتوس اختلالی متابولیکی است که با ایجاد استرس اکسیداتیو تخریب بافتی را به دنبال دارد. گیاهان زیادی جهت مداوای افراد دیابتی پیشنهاد شده است. هدف از این مطالعه، بررسی اثرات داروی گیاهی آنژی‌پارس روی تخریبات بافتی ناشی از دیابت در موش‌های صحرایی بوده است.
مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی روی 48 سر موش صحرایی نر انجام شد. القاء دیابت با تزریق زیر پوستی استرپتوزوتوسین با میزان 50 میلی‌گرم بر کیلوگرم در ناحیه بین دو گوش حیوانات انجام گرفت. 56 روز بعد، موش‌ها به شکل تصادفی به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. گروه 1، گروه دیابتیک که به مدت 14 روز تحت تزریق نرمال سالین قرار گرفتند و به سه گروه دیگر به همین مدت به ترتیب آنژی‌پارس، انسولین و آنژی‌پارس- انسولین تزریق شد و 24 ساعت بعد از آخرین تزریق بافت‌های کلیه، مغز و کبد جهت بررسی بافتی رنگ‌آمیزی شدند.
یافته‌ها: در تمامی گروه‌ها تغییرات بافتی ناشی از دیابت مشاهده گردید، اما این تغییرات در گروه آنژی‌پارس- انسولین کاهش محسوسی داشت. در اکثر زمینه‌های میکروسکوپی بافت کلیه گروه دیابتی بدون درمان، گلبول‌های قرمز خون در مجاری کلیوی مشاهده شد. ارتشاح سلولی در اکثر نواحی مغز در این گروه رؤیت شد و بارزترین مورد مشاهده شده در بافت کبد در این گروه، وجود سلول‌های کبدی دو هسته‌ای بود. این مشخصات بافتی در سایر گروه‌های دیابتیک درمان شده کاهش داشت و در گروه درمان شده با آنژی‌پارس- انسولین به حداقل میزان خود رسیده شده بود.
نتیجه‌گیری: احتمالاً آنژی‌پارس با دارا بودن خواصی مثل خاصیت آنتی‌اکسیدانی و رگ‌سازی مانع از ایجاد و پیشرفت صدمات بافتی در گروه‌های درمانی نسبت به گروه کنترل گردیده است.
واژه‌های کلیدی: آنژی‌پارس، دیابت، کبد، کلیه، مغز، موش صحرائی دیابتی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
