مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: فعالیت فیزیکی از مهمترین عوامل تأثیرگذار بر سلامت جسمانی و کیفیت زندگی است. این مطالعه با هدف تعیین تأثیر فعالیت فیزیکی بر ترکیب بدن و کیفیت زندگی انجام گرفت.

مواد و روش‌‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی 101 نفر از کارکنان زن دانشگاه علوم پزشکی کرمانشاه بررسی شدند. پرسشنامه‌‌های مطالعه شامل فعالیت فیزیکی و کیفیت زندگی بود. ترکیب بدن با استفاده از دستگاه PlusAvis 333Body Analyzer اندازه‌گیری شد. وضعیت آمادگی جسمانی با شاخص‌‌های استقامت عضلات شکم (دراز و نشست)، انعطاف‌پذیری (تخته کشش)، استقامت قلبی تنفسی (دو540 متر) و قدرت عضلانی (دستگاه دینامومتر) بررسی گردید. برای تحلیل اطلاعات از آزمون‌‌های ضرایب همبستگی،t-test  و وکای دو استفاده شد.

یافته‌‌ها: میانگین و انحراف معیار کیفیت زندگی در حیطه سلامت جسمانی 57/2±24/14، روانی 27/2±66/13، روابط اجتماعی 39/2±44/14 و محیط 06/2±35/13بود. 5/47% افراد مبتلا به اضافه وزن و چاقی، 8/22% مبتلا به چاقی شکمی بودند و 6/39% افراد فعالیت بدنی‌ کم داشتند. میانگین و انحراف معیار قدرت عضلانی 3/5±2/26 کیلوگرم، دو540 متر 98/0±5/3 دقیقه، درازنشست 2/11±19 بار در یک دقیقه و انعطاف‌پذیری 2/4±5/11 سانتی‌متر بود. میانگین آزمون‌‌های آمادگی جسمانی و حیطه‌‌های کیفیت زندگی در افراد با نمایه توده بدنی طبیعی بیشتر از سایرین بود (05/0p<). ارتباط معکوس و معنی‌داری بین چاقی شکمی با قدرت عضلانی مشاهده شد (2/0-=r، 01/0=p). با افزایش چربی بدن مدت زمان دویدن افزایش (3/0=r، 001/0=p) و تعداد دراز نشست کاهش می‌یافت (1/0-=r، 05/0=p).

نتیجه‌گیری: نتایج نشان داد هر چه میزان درصد چربی و نمایه توده بدن بیشتر باشد افراد از سطح آمادگی جسمانی و کیفیت زندگی پایین‌تریبرخوردارند. بنابراین مداخلات مربوط به فعالیت فیزیکی و آمادگی جسمانی در جهت کنترل وزن و میزان چربی بدن از اهمیت وی‍ژه‌ای ‌برخوردار است.

واژه‌‌های کلیدی: ترکیب بدن، آمادگی جسمانی، فعالیت فیزیکی، کیفیت زندگی