جلد 21، شماره 9 - ( 9-1401 )                   جلد 21 شماره 9 صفحات 954-939 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، رفسنجان، ایران
چکیده:   (479 مشاهده)
زمینه و هدف: امروزه ژورنال­کلاب یکی از روش­های مؤثر در آموزش پزشکی می­باشد که تقریباً در تمامی دانشگاههای علوم پزشکی استفاده می­شود. هدف مطالعه حاضر تعیین میزان رضایت دانشجویان از جلسات ژورنال کلاب گروه جراحی با و بدون حضور اپیدمیولوژیست یا متخصص آماری در بیمارستان علی­ابن­ابیطالب (ع) شهر رفسنجان در سال 1400 بود.
مواد و روش ­ها: در این مطالعه توصیفی، 6 جلسه با و 8 جلسه بدون حضور متخصص تشکیل شد. جامعه هدف، تمامی دانشجویان در حال تحصیل در رشته پزشکی دانشگاه علوم­پزشکی رفسنجان در تابستان 1400 بودند که به صورت سرشماری وارد مطالعه شدند. جمع‌آوری اطلاعات از طریق پرسش­نامه پژوهش­گر ساخته 32 سؤالی که روایی و پایایی آن مورد تأیید قرار گرفت، انجام شد. داده­ ها با استفاده از آزمون t مستقل تحلیل شدند.
یافته‌ها: میانگین (انحراف­معیار) نمره رضایت در جلسات با حضور متخصص (71/16±79/78)، به­طور معنی­داری بیش‌تر از میانگین نمره رضایت در جلسات بدون حضور متخصص (73/10±69/66) بود (001/0P<). میانگین نمره رضایت از جلسات ژورنال­ کلاب در جلسات با حضور متخصص برحسب مرد بودن (001/0P<)، تحصیل در مقطع کارورزی (001/0P<)، داشتن معدل کل بیشتر یا مساوی 17 (001/0P<)، داشتن تجربه شرکت در جلسات ژورنال کلاب (001/0P<)، اطلاع­ داشتن از موضوع مقاله (001/0P<)، مطالعه پیرامون موضوع مقاله (001/0P<)، گذراندن واحد آمارپزشکی و روش تحقیق (001/0P<)، برگزاری منظم جلسات (001/0P<)، برگزاری جلسات در ساعت مشخص (001/0P<) و برگزاری آنلاین جلسات (001/0P<)، نسبت به جلسات بدون حضور متخصص به ­صورت معنی­ داری بیشتر بود.
نتیجه­ گیری: با توجه به نتایج به­ دست­ آمده، حضور افرادی نظیر متخصصین محترم اپیدمیولوژی و آمار، در جلسات ژورنال­کلاب سبب بهبود رضایت و میزان تأثیر جلسات در آموزش دانشجویان می ­شود.
واژه ­های کلیدی: ژورنال­ کلاب، آموزش مبتنی بر شواهد، جراحی، اپیدمیولوژیست، متخصص آماری

 
متن کامل [PDF 335 kb]   (283 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (371 مشاهده)  
نوع مطالعه: توصيفي | موضوع مقاله: آموزش پزشكي
دریافت: 1401/1/31 | پذیرش: 1401/9/7 | انتشار: 1401/9/28

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.