Ethics code: IR.IAU.KHUISF.REC.1402.265
Panahpouri N, Johari S. The Mediating Role of Marital Self-Disclosure in the Relationship between Intimacy and Sexual Performance and Divorce Tendency among Couples on the Brink of Divorce: A Descriptive Study. JRUMS 2024; 23 (4) :337-351
URL:
http://journal.rums.ac.ir/article-1-7259-fa.html
پناه پوری نورا، جوهری شکیب. نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق: یک مطالعه توصیفی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1403; 23 (4) :337-351
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-7259-fa.html
گروه روان شناسی، واحد نایین، دانشگاه آزاد اسلامی، نایین، ایران
متن کامل [PDF 439 kb]
(476 دریافت)
|
چکیده (HTML) (1193 مشاهده)
متن کامل: (835 مشاهده)
مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 23، تیر 1403، 251-236
نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق: یک مطالعه توصیفی
نورا پناه پوری[1]، شکیب جوهری[2]
دریافت مقاله: 16/10/1402 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 18/11/1402 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 16/04/1403 پذیرش مقاله: 18/04/1403
چکیده
زمینه و هدف: فقدان صمیمیت بین زوجین میتواند پیامدهای نامناسبی برای آنان به همراه داشته باشد. از این رو شناسایی عواملی که در صمیمیت زوجین نقش دارند و میتوانند جنبه پیشگیرانه بر طلاق داشته باشند، دارای اهمیت است. لذا پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق انجام شد.
مواد و روشها: پژوهش حاضر توصیفی و از نوع معادلات ساختاری است. جامعه آماری شامل زوجین در شرف طلاق مراجعه کننده به مراکز مشاوره بهزیستی شهر اصفهان در تیرماه سال 1402 بودند. از بین جامعه آماری 115 زوج (230 نفر) با استفاده از جدول Krejcie و Morgan، به روش نمونهگیری در دسترس 70 زوج (140 نفر) انتخاب و داوطلبانه به پرسشنامههای خود افشاسازی زناشویی، صمیمیت، عملکرد جنسی و گرایش به طلاق پاسخ دادند. دادهها با روش آماری تحلیل مسیر، تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج مدلیابی معادلات ساختاری نشان داد که صمیمیت زناشویی با عملکرد جنسی (693/0=β) و با خود افشاسازی زناشویی (542/0=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (693/0-=β) به صورت معکوس رابطه معنیداری دارد. همچنین، نتایج نشان داد خود افشاسازی زناشویی با عملکرد جنسی (265/0=β) به صورت مستقیم و با گرایش به طلاق (154/0-=β) به صورت معکوس رابطه معنیداری دارد (05/0>P).
نتیجهگیری: خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق نقش میانجیگری را بر عهده دارد. بنابراین، به مشاوران خانواده پیشنهاد میشود به صمیمیت بین زوجین توجه بیشتری داشته باشند.
واژههای کلیدی: خود افشاسازی زناشویی، طلاق، صمیمیت، عملکرد جنسی، میل به طلاق
ارجاع: پناه پوری ن، جوهری ش، نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق: یک مطالعه توصیفی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان، سال 1403، دوره 23 شماره 4، صفحات: 251-236.
مقدمه
یکی از مسائل اجتماعی که در زمان معاصر اهمیت فزایندهای یافته و ابعاد پیچیدهای پیدا کرده، مسئله طلاق (Divorce) و به تبع آن فروپاشی زندگی خانوادگی است. طلاق، مسئلهای اجتماعی به شمار میرود. بر طبق آمارهای جهانی میزان طلاق در بسیاری از جوامع افزایش یافته است و روند رو به رشدی دارد. در ایران نیز هر ساله بر میزان آن افزوده شده است (1). شواهد نشان میدهند طلاق یکی از آسیبهای اجتماعی جامعه است که علاوه بر نهاد خانواده تمامی اقشار جامعه به نوعی درگیر عوارض سوء طلاق هستند (2). بررسی علت طلاق علاوه بر عوامل اجتماعی، اقتصادی و حقوقی، توجه به علل فردی و روانشناختی و عاطفی از جمله میل به طلاق که منجر به طلاق میشود از اهمیت ویژهای برخوردار است. مقصود از مفهوم میل به طلاق میزان تمایل و علاقهمندی زوجین به جدا شدن و گسستن روابط زناشویی طی مراحل قانونی است. این مفهوم دارای سه بعد شناختی، عاطفی و رفتاری است که در بعد شناختی تصورات فرد در مورد طلاق را در برمیگیرد و در بعد عاطفی شامل احساسات و عواطف مثبت و منفی فرد نسبت به طلاق است، و سرانجام بعد رفتاری تمایل به انجام اقدام عملی در زمینه طلاق را در برمیگیرد (3). در این بین Rajaee و Gorji در پژوهشی نشان دادند که یکی از متغیرهای پیشبینی کننده میل به طلاق در زوجین، کیفیت پایین در روابط جنسی آنان میباشد (4).
عملکرد جنسی (Sexual performance) از نظر میزان اهمیت در ردیف مسائل درجه یک زندگی زناشویی قرار دارد. کارکرد اولیه رابطه جنسی زناشویی احساس لذت مشترک است که صمیمیت را افزایش میدهد و آن را عمیقتر میسازد و در برخورد با فشارهای زندگی و ازدواج، در حکم کاهش دهنده تنش عمل میکند (5). به این سبب یکی از مهمترین دلایل استحکام روابط زناشویی و تقویت کننده روابط جنسی و عاطفی، بالا بودن صمیمیت زناشویی (Intimacy marital) میباشد. هرچه صمیمیت زناشویی در زوجین بالاتر باشد، احتمال بروز تعارض کمتر و احتمال حل مسائل زناشویی بیشتر میشود (6). Doss و همکاران در پژوهش خود بر روی 147 زوج دریافتند که یکی از دلایل اصلی مراجعه زوجین به کلینیکها جهت دریافت خدمات رواندرمانی، صمیمیت پایین یا فقدان روابط صمیمانه است (7). صمیمیت زمانی آشکار میشود که ازدواج کارکرد خوبی داشته باشد و فقدان صمیمیت حاکی از این است که رابطه زناشویی عملکرد ضعیفی دارد، این است که مشکلات مربوط به صمیمیت باعث میشود زوجها به دنبال مشاوره زناشویی باشند، لذا باید روشها و راهبردهایی برای افزایش این بعد مهم و با ارزش در روابط زناشویی احیاء شود (8). در این بین Khabazi و همکاران در پژوهشی نشان دادند که یکی از مؤلفههای مؤثر بر صمیمیت زناشویی، خود افشاسازی (Self-disclosure) میباشد (9).
خود افشاسازی شامل فرآیند آشکار کردن افکار، احساسهای درونی شخص و تجارب قبلی او برای شخصی دیگر است. مبادله کردن اطلاعات درونی مربوط به خود فرایند اصلی به حساب میآید که از طریق آن رابطه بین افراد گسترش مییابد. بنابراین، خود افشاسازی بخش مهمی از روابط بین فردی را تشکیل میدهد و برای درک عملکرد زناشویی ضروری است که بدان توجه شود (10). خود افشاسازی نقش مهمی در کاهش فاصله بین افراد و گسترش روابط صمیمانه دارد و در رابطه زناشویی، افشا و آگاه کردن همسر از افکار، اعتقادات و نگرشها، نقشی تعیین کننده در رضایت زناشویی دارد و همچنین باعث افزایش سلامتی، عزت نفس و توانایی فائق آمدن بر مشکلات در زوجین میشود (11). در این زمینه مطالعات مشابهی نیز انجام شده است که بهطور نمونه میتوان به پژوهشهای Burri و همکاران که نشان دادند صمیمیت بین فردی و تمایز یافتگی پیشبینی کننده عملکرد جنسی مطلوب میباشند (12)، Cherring و همکاران که نشان دادند خود افشایی پیشبینی کننده منفی و معنادار گرایش به طلاق در زوجین متقاضی طلاق میباشد (13)، Rutkin و Brown که نشان دادند بخشودگی زناشویی و صمیمیت پیشبینی کننده گرایش به طلاق در زوجین ناسازگار میباشد (14)، Luskin و همکاران که نشان دادند خود افشایی و تابآوری پیشبینی کننده مثبت و معنادار عملکرد جنسی زوجین میباشد (15)، اشاره کرد.
با توجه به بررسی پژوهشهای پیشین میتوان بیان کرد که در اکثر مطالعات روابط این متغیرها به طور جداگانه و به صورت دوسویه مورد بررسی قرار گرفته است. بنابراین، تاکنون پژوهشی در خصوص بررسی نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق انجام نشده است. لذا با توجه به نبود پژوهشی منسجم، جامع و یکپارچه در خصوص موضوع و لزوم برطرف کردن خلأ پژوهشی موجود و استفاده از نتایج پژوهش در سازمانهایی مانند بهزیستی، دادگستری و مراکز مشاوره و خانوادهدرمانی و همچنین با توجه افزایش طلاق در بین زوجین (3)، هدف پژوهش حاضر تعیین نقش میانجی خود افشاسازی زناشویی در رابطه بین صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق در زوجین در شرف طلاق بود. مدل مفهومی ارتباط صمیمیت با عملکرد جنسی و گرایش به طلاق و نقش میانجی خود افشاسازی در شکل 1 ارائه شده است:
