چکیده
زمینه و هدف: انتروکو‌ک‌ها بهعنوان بخشی از فلور طبیعی روده انسان می‌توانند در کودکان و بزرگسالانی که از سیستم ایمنی ضعیف‌تری برخوردارند، باعث ایجاد عفونت شوند. هدف از این مطالعه، بررسی فراونی مقاومت به آنتی‌بیوتیک‌های وانکومایسین، جنتامیسین، اریترومایسین و تتراسایکلین در انتروکوکهای جدا شده از بیمارستان کودکان تبریز بود.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی، ۱۰۰ ایزوله انتروکوک در فاصله زمانی اردیبهشت ۹۵ تا اردیبهشت ۹۶، شامل ۵۰ ایزوله بالینی جدا شده از نمونه‌های مختلف و۵۰ ایزوله مدفوعی از بخش‌های مختلف بیمارستان کودکان تبریز جمع‌آوری شد. پس از تعیین گونه، تست حساسیت آنتی‌بیوتیکی با استفاده از دیسک‌های آنتی‌بیوتیک وانکومایسین، جنتامیسین، اریترومایسین و تتراسایکلین انجام گرفت. جهت آنالیز دادهها از آزمون t-test استفاده شد.
یافته‌ها: از ۵۰ ایزوله بالینی، ۲۳ ایزوله (۴۶ درصد) انتروکوکوس فیسیوم و ۲۷ ایزوله (۵۴ درصد) انتروکوکوس فکالیس بودند. از ۵۰ ایزوله مدفوعی، ۴۸ ایزوله (۹۶ درصد) انتروکوکوس فیسیوم و ۲ ایزوله (۴ درصد) انتروکوکوس فکالیس بودند. نتایج همچنین نشان داد که اختلاف معنی‌داری بین ایزوله‌های مدفوعی و ایزوله‌های بالینی نسبت به وانکومایسین وجود دارد (۰۰۴/۰ P=)، اما بین ایزوله‌های مدفوعی و ایزوله‌های بالینی نسبت به سایر آنتی‌بیوتیک‌ها، اختلاف معنی‌دار مشاهده نشد.
نتیجه‌گیری: با توجه به نتایج، انتروکوکهای جدا شده از مدفوع نسبت به انتروکوکهای جدا شده از نمونه‌های بالینی، سطح مقاومت آنتی‌بیوتیکی بالاتری داشتند. افزایش سویه‌های مقاوم به آنتی‌بیوتیک بهخصوص وانکومایسین در میان انتروکو‌ک‌ها، تهدیدی جدی برای عموم به ویژه بیماران بستری در بیمارستان می‌باشد و موجب محدودیت‌های درمانی برای بیماران مبتلا به عفونت‌های بیمارستانی می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: انتروکوکوس، مقاومت آنتی‌بیوتیکی، نمونه بالینی، نمونه مدفوع، تبریز
