مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: دانشجویان در طول تحصیل خود عوامل استرس‌زای متعددی را تجربه می‌کنند. لذا اتخاذ تدابیری به منظور کاهش استرس و پیش‌گیری از عواقب آن لازم است. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان استرس و روش سازگاری دانشجویان پرستاری گناباد انجام شده است.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه مقطعی، ۳۰۰ دانشجوی پرستاری دانشگاه علوم پزشکی گناباد درسال ۱۳۹۱، به روش سرشماری انتخاب شدند و از طریق پرسش‌نامه‌های مشخصات فردی، افسردگی، اضطراب و استرس DASS۲۱ و روش‌های سازگاری CISS-۴۸ بررسی گردیدند. داده‌ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون‌های ضریب همبستگی پیرسون و مجذور کای تجزیه و تحلیل شدند.

یافته‌ها: نتایج نشان داد اکثر واحدهای پژوهش (۷/۵۶%) سطح استرس طبیعی داشتند. ۷/۴۱% دانشجویان از سبک مسئله محور استفاده می‌کردند. بین استفاده از روش حل مسئله با استرس (۰۰۱/۰=p، ۲۰۸/۰-=r) و ترم تحصیلی با میزان استرس، همبستگی معکوس و معنی‌داری وجود داشت (۰۳۵/۰=p، ۱۲۲/۰-=r). بین نمره استرس و دارا بودن سابقه بیماری اضطرابی نیز ارتباط معناداری مشاهده شد (۰۰۱/۰=p).

نتیجه‌گیری:با توجه به نتایج مطالعه حاضر، باید آموزش‌های لازم در مورد روش‌های مقابله مثبت با استرس مانند حل مسئله به دانشجویان داده شود تا تأثیر منفی عوامل استرس‌زا بر کیفیت آموزش‌های بالینی تا حدامکان کاهش یابد.

واژه‌های کلیدی: استرس، روش سازگاری، دانشجو