خلاصهسابقه و هدف: ارزیابی بیماران برای پی بردن به علایم افزایش فشار داخل جمجمه از مهم‌ترین عملکردهای پرستار می‌باشد، و یکی از مشکلات عمده کادر درمانی در مراقبت از بیماران نورولوژیک، پی بردن به فشار داخل جمجمه و پیشگیری از آسیب ثانویه ناشی از آن است. این مطالعه توصیفی به منظور بررسی تغییرات فشار داخل جمجمه ناشی از فعالیت‌های مراقبتی- بهداشتی در بیماران بخش مراقبت‌های ویژه بیمارستان نمازی شیراز صورت گرفت.
مواد و روش‌ها:در این مطالعه توصیفی اثر ۱۹ فعالیت با ۱۶۲۰ تکرار، بر روی فشار داخل جمجمه ۶ بیمار مبتلا به ضربه مغزی بررسی شد. جهت گردآوری داده‌ها از چک لیست پژوهشگر ساخته پس از تعیین روایی و پایایی مناسب استفاده شد و تجزیه تحلیل داده‌ها با استفاده از شاخص‌های مرکزی، پراکندگی، ضریب همبستگی اسپیرمن و ویلکاکسون صورت گرفت.
نتایج: نتایج حاصل از این پژوهش نشان داد که از ۱۸ فعالیت باقی‌مانده که اختلاف معنی‌داری در فشار داخل جمجمه را نشان دادند، فعالیت: تعویض پانسمان محل ورود کاتتر پایش فشار داخل جمجمه با میانگین فشار ۶۲/۹ بیشترین، و فعالیت: بررسی واکنش مردمک به نور با تاباندن نور به چشم چپ با میانگین فشار ۴۰/۱ کمترین میانگین اختلاف فشار را به خود اختصاص دادند. نتایج هم‌چنین نشان داد که فعالیت: تعویض پانسمان محل ورود کاتتر پایش فشار داخل جمجمه و فعالیت گذاشتن سوند در مثانه به ترتیب با ۱۷/۰ و ۸/۰ کمترین و بیشترین ضرایب همبستگی را به خود اختصاص دادند.
نتیجه‌گیری: اگر چه به دنبال اجرای ۱۸ فعالیت بهداشتی- مراقبتی انجام شده، از لحاظ آماری اختلاف معنی‌داری در فشار داخل جمجمه قبل و بعد از انجام فعالیت‌ها مشاهده شد، اما افزایش فشار در مورد همه فعالیت‌ها موقت بوده و در مدت زمان کمتر از یک دقیقه به حد پایه و قبل از اجرای فعالیت برگشته است.
واژه‌های کلیدی: فشار داخل جمجمه، فعالیت‌های بهداشتی- مراقبتی
