هاشم حق‌دوست، محمد حسین اسماعیلی، محمد صوفی آبادی، شهرام رستاک، بهناز حیدری، زینب چرم‌چی، لیلا قاسمی،
جلد ۱۴، شماره ۳ - ( ۳-۱۳۹۴ )
gte vml ۱]>
چکیده
زمینه و هدف: انسولین
فرآیندهای زیادی مانند شکل‌پذیری سیناپسی، یادگیری
و حافظه را در مغز تنظیم می‌کند. شواهد تجربی نشان می‌دهند که بین دیابت نوع ۲ و
بیماری آلزایمر ارتباط وجود دارد. انسولین باعث تعدیل متابولیسم پروتئین پیش ساز آمیلوئید
بتا می‌شود. همچنین، انسولین تجمع داخل سلولی آمیلوئید بتا را کاهش می‌دهد. هدف ما
در مطالعه حاضر بررسی اثرات تزریق داخل بطنی متفورمین بر ذخیره حافظه موش‌های
آلزایمری مدل استرپتوزوتوسین بود.
مواد
و روش‌ها:
۵۶ سر موش صحرایی نر ویستار (۲۰۰ تا ۲۵۰ گرم ) به ۷ گروه کنترل، شم،
استرپتوزوتوسین، سالین+ استرپتوزوتوسین و متفورمین با سه دوز مختلف ۵۰، ۱۰۰ و ۲۰۰
میلی‌گرم بر کیلوگرم + استرپتوزوتوسین تقسیم شدند. برای القای آلزایمر، استرپتوزوتوسین (۳ میلی‌گرم بر کیلوگرم،
۱۰ میکرولیتر) به صورت دو طرفه به درون بطن‌های جانبی تزریق شد. دو هفته بعد موش‌ها ی صحرایی در دستگاه
یادگیری احترازی آموزش داده شدند.
بلافاصله بعد از آموزش سالین (۵ میکرولیتر) یا متفورمین
(۵۰ و ۱۰۰ و ۲۰۰ میکروگرم بر کیلوگرم، ۵ میکرولیتر) از طریق کانال راهنما به داخل
بطن‌های طرفی موش‌ها تزریق شد و دو روز بعد تست به خاطر‌آوری انجام
شد.
یافته‌ها: نتایج ما نشان
داد تزریق متفورمین بعد از آموزش به داخل بطن‌های مغزی، ذخیره حافظه در موش‌های
صحرایی آلزایمری را به صورت وابسته به دوز بهبود می‌بخشید، به طوری که زمان حضور
در ناحیه روشن در گروه متفورمین + استرپتوزوتوسین (۲۰۰میکروگرم بر کیلوگرم) به طور
معنی‌داری بیشتر از گروه استرپتوزوتوسین به تنهایی بود.
نتیجه‌گیری: نتایج نشان می‌دهد
که استفاده از متفورمین می‌تواند برای درمان بیماری آلزایمر مفید باشد.
واژه‌های
کلیدی: آلزایمر، متفورمین، داخل بطنی، یادگیری احترازی مهاری،
ذخیره حافظه، استرپتوزوتوسین
