۱ نتیجه برای رابطه زناشویی
هادی سلیمی، فاطمه زارع مهدی‌آبادی،
جلد ۲۲، شماره ۴ - ( ۴-۱۴۰۲ )
چکیده
زمینه و هدف: عوامل متعددی ممکن است زمینه‌ساز خشونت زناشویی و آشفتگی روانی زنان قربانی شود که در این میان نقش سازه‌های مثبت در چنین روابطی چندان مشخص نیست. بنابراین، پژوهش حاضر با هدف تعیین مدل نقش شفقت به خود و شفقت به همسر در آشفتگی روانی با میانجیگری خشونت زناشویی در زنان قربانی انجام شد.
مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع توصیفی است. جامعه آماری این پژوهش کلیه زنان قربانی خشونت زناشویی استان کرمان (شهر کرمان و رفسنجان) در سال ۱۴۰۲-۱۴۰۱ بودند که ۳۰۱ نفر به‌صورت نمونه‌گیری در دسترس انتخاب شدند. از مقیاس تجدیدنظر شده تاکتیک‌های حل تعارض، مقیاس شفقت خود، مقیاس اهداف مشفقانه و مقیاس افسردگی، اضطراب و استرس برای جمع‌آوری داده‌ها استفاده شد. داده‌ها با استفاده از مدل‌سازی معادلات ساختاری تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین خودشفقتی، شفقت به همسر و خشونت زناشویی، به ترتیب با میزان ۵۴۴/۰-، ۱۵۳/۰ و ۳۳۲/۰ با آشفتگی روانی رابطه وجود دارد (۰۵/۰>P). بین خودشفقتی و شفقت به همسر با میزان ۳۶۳/۰- و ۱۹۳/۰ با خشونت زناشویی رابطه معنادار وجود دارد (۰۵/۰>P). همچنین، نتایج نشان داد که بین خودشفقتی و شفقت به همسر با آشفتگی روانی و میانجیگری خشونت زناشویی با میزان ۱۲۱/۰- و ۰۶۴/۰رابطه وجود دارد (۰۵/۰>P).
نتیجه‌گیری: یافتههای مطالعه حاضر نشان داد که شفقت به خود در زنان قربانی خشونت زناشویی می‌تواند پیامدهای مثبتی داشته باشد، اما شفقت به همسر می‌تواند باعث افزایش خشونت زناشویی و در نتیجه آشفتگی روانی بیشتر شود. بنابراین، نتایج این پژوهش اثرات متفاوت سازه‌های مثبت را در روابط آسیب‌زا برجسته می‌سازد.
واژه‌های کلیدی: آشفتگی روانی، خشونت زناشویی، رابطه زناشویی، شفقت
