رضا عبدی، غلامرضا چلبیانلو، راضیه پاک،
جلد ۱۷، شماره ۳ - ( ۲-۱۳۹۷ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: سیستم بازداری رفتاری (BIS) موجب افزایش برانگیختگی، فراخوانی حالات عاطفی اضطراب و تجربه عواطف منفی میشوند و به نظر می رسد افرادی که سیستم بازداری فعال دارند، در مواجهه با حوادث استرسزا، دچار اضطراب بیشتر میشوند. از طرفی در معرض زندگی پراسترس بودن میتواند عملکردهای گوناگون دستگاه ایمنی را تضعیف نماید. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف بررسی نقش سیستم های مغزی/ رفتاری(BIS/BAS)، رویدادهای استرسزای زندگی و دوره بیماری در پیشبینی شدت علائم بیماری در بیماران مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس (MS) در شهر شیراز انجام شد.
مواد و روشها: طرح پژوهش حاضر به روش توصیفی و جامعه آماری شامل کلیه بیماران مبتلا به MS شهر شیراز در نیمه اول سال ۱۳۹۴ بود، که ۱۶۲ بیمار به روش نمونهگیری هدفمند انتخاب شدند. از پرسشنامههای پنج عاملی Jackson، مقیاس رویدادهای استرسزای زندگی و مقیاس حالت ناتوانی گسترده (ٍEDSS) به عنوان ابزار پژوهش استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی (میانگین±انحراف معیار)، آزمون ضریب همبستگی Pearson و رگرسیون سلسله مراتبی، تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: براساس نتایج بدست آمده، BIS (۰۰۱/۰>p)، رویدادهای استرسزای زندگی (۰۰۱/۰>p) و دوره بیماری (۰۰۱/۰>p)، تأثیر معنی‌داری بر نمرهی شدت گستردگی ناتوانی بیماری MS دارند.
نتیجه‌گیری: آنچه از یافتهها بر میآید حاکی از نمره بالای BIS در تعامل با رویدادهای استرسزای زندگی در طی دوران بیماری است؛ برخی تدابیر روانشناختی اضطراب ناشی از برخورد با رویدادهای استرسزای زندگی را کاهش میدهد و گامی مؤثر در ارتقاء سلامت روان بیماران است.
کلید واژه‌ها: مولتیپل اسکلروزیس، سیستمهای مغزی/ رفتاری، رویدادهای استرس زا، مدت بیماری، شیراز
