زمینه و هدف: خشونت خانگی با پیامد‌های مخرب سلامتی همراه بوده و می‌تواند زندگی زناشویی را تحت‌الشعاع قرار دهد. بر همین اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی و بی‌ثباتی زناشویی انجام شد.
مواد و روش‌ها: این یک مطالعه نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون و پس‌آزمون با گروه گواه و پیگیری سه ماهه بود. جامعه آماری شامل تمامی زنان درگیر خشونت خانگی مراجعه‌کننده به مراکز مشاوره شهر شیراز در سال ۱۴۰۰ بود که بر اساس روش نمونه‌گیری هدفمند، تعداد ۳۰ نفر انتخاب شده و به صورت تصادفی در گروه آزمایش (۱۵ نفر) و گواه (۱۵ نفر) جایگزین شدند. ابزار اندازه‌گیری پرسش‌نامه سرخوردگی زناشویی Kayser (۱۹۹۳) و بی‌ثباتی زناشویی Edward و همکاران (۱۹۸۷) بود. گروه آزمایش ۱۴ جلسه ۶۰ دقیقه‌ای و به مدت ۷ هفته متوالی (هر هفته ۲ جلسه) تحت آموزش برنامه مبتنی بر خشونت خانگی قرار گرفت و گروه گواه هیچ مداخله‌ای دریافت نکرد. تجزیه و تحلیل داده‌های آماری با استفاده از روش تحلیل واریانس آمیخته صورت گرفت.
یافته‌ها: نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بعد از مداخله، اثر بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی (۴۵۲/۵۸۰=F، ۹۵۴/۰=η، ۰۰۱/۰P<) و بی‌ثباتی زناشویی (۰۰۹/۴۲۵=F، ۹۳۸/۰=η، ۰۰۱/۰P<) زنان معنی‌دار بود و این اثرات مثبت در دوره پیگیری پایدار ماند.
نتیجه‌گیری: مطالعه حاضر نشان داد که بسته آموزشی مبتنی بر خشونت خانگی بر کاهش سرخوردگی و بی‌ثباتی زناشویی زنان مؤثر است. بنابراین، استفاده از این رویکرد جهت کاهش مشکلات زناشویی زنان پیشنهاد می‌گردد.
واژه‌های کلیدی: خشونت خانگی، سرخوردگی زناشویی، بی‌ثباتی زناشویی، زنان
