جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای مشت کردن

ناهید طحان ،، دکتر خسرو خادمی کلانتری ،، غلامحسین نساج،
جلد ۵، شماره ۱ - ( ۳-۱۳۸۵ )
چکیده

 

 

چکیده

  زمینه و هدف: سرما درمانی از دیرباز به عنوان یک روش معمول برای کاهش یا جلوگیری از ادم ناشی از ضربات مطرح بوده است. در دهه‌های اخیر مطالعات زیادی بر روی سایر اثرات سرما از جمله اثر آن بر روی میزان قدرت عضلات انجام گردیده که نتایج ضد و نقیضی به همراه داشته است. هدف از مطالعه حاضر پاسخ به این سؤال است که آیا سرما می‌تواند سبب تغییر در قدرت عضلانی گردد یا خیر.

  مواد و روش‌ها: این مطالعه تجربی بر روی ۳۰ داوطلب با متوسط سن ٢٢ سال صورت گرفت. در شرایط استاندارد شده از داوطلب خواسته می‌شد عمل مشت کردن را با حداکثر قدرت انجام دهد. برای اعمال سرما ازکسیه یخ به مدت ۱۵ دقیقه که بر روی سطح قدامی ساعد قرار داده می‌شد استفاده گردید. حداکثر قدرت مشت کردن قبل و هم‌چنین در فواصل زمانی ۰ تا ۱٢۰ دقیقه بعد از اعمال سرما اندازه‌گیری شد.

  یافته ها: تغییر معنی‌داری (٠٠۱/٠ p < ) در قدرت مشت کردن افراد مورد مطالعه به دنبال اعمال سرما در زمان‌های متفاوت ایجاد گردید . قدرت عضلات قدامی ساعد بعد از اعمال سرما به سرعت کاهش یافت به طوری که بعد از ۱۰ دقیقه حداکثر افت قدرت را به میزان حدود ۱۸% شاهد بودیم. سپس به تدریج به قدرت مشت کردن افزوده شده به طوری که بعد از ۱٢۰ دقیقه به مقادیری حدود ۵% بیشتر از قدرت پایه قبل از اعمال سرما رسید.

  نتیجه ‌گیری: با توجه به ازدیاد اندک قدرت عضلانی و تأخیر زمانی طولانی به نظر نمی‌رسد که سرما درمانی عضلات از این نظر دارای ارزش کاربردی در توانبخشی بیماران باشد ولی در ورزشکاران این ازدیاد قدرت می‌تواند حائز اهمیت باشد.

  واژه‌های کلیدی: قدرت عضلانی، سرما درمانی، مشت کردن، کیسه یخ


هدیه رضی کاظمی، منیره احمدی بنی، خانم هانیه پژومان،
جلد ۱۸، شماره ۱۲ - ( ۱۲-۱۳۹۸ )
چکیده

چکیده
زمینه و هدف: درمان‌های محافظه کارانه‌ آرنج تنیس بازان مجموعه‌ای از روش‌های غیرجراحی هستند که برای درمان التهاب اپی‌کندیل خارجی استخوان بازوی افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان از آن‌ها استفاده می‌شود. هدف از این مقاله تعیین اثرات درمان‌های محافظه کارانه بر شاخص‌های درد، عملکرد و قدرت مشت کردن افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان بود.
مواد و روش‌ها: در این مرور نظام‌مند مبتنی بر شواهد، از فرآیند PICO (Patient,Intervention,Comprison,Outcome) استفاده شد. پایگاه‌های اطلاعاتی PubMed، ISI web of knowledge و Scopus در بازه زمانی سال‌های ۲۰۰۰ تا ۲۰۱۷ به صورت پیشرفته مورد جستجو قرار گرفتند. مقالاتی که واجد معیارهای ورود بودند مورد مطالعه و مداخله قرار گرفتند.
یافته‌ها: از میان ۷۶ مقاله‌ اولیه بازیابی شده، ۱۸ مقاله معیارهای ورود به مطالعه را دارا بودند که از میان آن‌ها ۱۵ مقاله در گروه فیزیوتراپی و سه مقاله در گروه اسپیلنت قرار داشتند. از بین این مطالعات چهار مقاله مربوط به اثر درمانی لیزر، چهار مطالعه مربوط به شاک ویودرمانی، دو مطالعه مربوط به آکوپانچر، سه مطالعه مربوط به مدالیته‌های ترکیبی و سه مقاله مربوط به بریس (Brace) بودند. هم‌چنین در یک مطالعه، اثر تنس (TENS؛Transcutanous electrical nerve stimulation) و در مطالعه دیگر، اثر تکنیکهای بانداژ بررسی شده بود.
نتیجه‌گیری: انواع مدالیته‌های درمانی با مکانیزم‌های عملکردی متفاوت برای درمان افراد مبتلا به سندرم آرنج تنیس‌بازان مؤثر است و مداخلات ترکیبی نسبت به تک مداخلات ارجحیت دارد. هم‌چنین ارجحیت یک نوع مداخله خاص به طور قطعی بر مداخله دیگر گزارش نشده است و عوارض جانبی خاصی در خصوص مدالیته‌ها نیز بیان نشده است.
واژه‌های کلیدی: درمان‌های محافظه کارانه، درد، عملکرد، قدرت مشت کردن، سندرم آرنج تنیس‌بازان، التهاب اپی‌کندیلیت خارجی آرنج
 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb