مهران فرهادی، حسین محققی، کامبیز کریمی،
جلد ۱۸، شماره ۱۱ - ( ۱۱-۱۳۹۸ )
چکیده
چکیده
زمینه و هدف: از آن جایی که خودتنظیمیانگیزشی (Motivational self-regulation) یکی از راهبردهای پراهمیت یادگیری خودتنظیمی‌است. توانایی دانشجویان در مواجهه با چالش‌های انگیزشی در فعالیت‌های تحصیلی و اصرار به انجام آن ها تأثیر مهمی‌بر روی یادگیری آن ها دارد. لذا هدف از پژوهش حاضر، تعیین ساختار عاملی فرم کوتاه مقیاس خودتنظیمیانگیزشی در دانشجویان بود.
مواد و روش‌ها: در پژوهش توصیفی حاضر، جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی همدان در سال ۱۳۹۶ بود که از بین آنها تعداد ۴۶۱ نفر با روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای انتخاب شدند. موارد مقیاس پس از ترجمه به فارسی به‌صورت نسخه ۱۲ گویه‌ای در اختیار دانشجویان قرار گرفت. برای تعیین عامل‌های مقیاس از تحلیل عاملی اکتشافی با روش عامل یابی مؤلفه اصلی و چرخش واریماکس و برای تأیید فاکتورها از تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد.
یافته‌ها: نتایج تحلیل عاملی اکتشافی، دو عامل تنظیم انگیزش و قدرت اراده را استخراج کرد که مقدار آلفای کرونباخ برای هر کدام از عامل ها به ترتیب ۸۰/۰، ۷۲/۰ و برای کل مقیاس، ۸۶/۰ به دست آمد. که در مجموع ۱۴/۵۰ درصد از واریانس کل را تبیین کردند. نتایج تحلیل عامل تأییدی نیز رابطه معنی‌دار بین متغیرهای آشکار (گویه‌ها) و سازه های نهفته (فاکتورها) را تأیید کرد (۰۰۱/۰P<). در نتیجه می‌توان گفت که ساختار ۲ عاملی از برازش مناسبی در نمونه ایرانی برخوردار است.
نتیجه‌گیری: فرم کوتاه مقیاس خودتنظیمیانگیزشی از ساختار عاملی مناسبی برخوردار است. بنابراین استفاده از این ابزار در تحقیقات آینده مورد حمایت و قابل اعتماد است.
واژه‌های کلیدی: خودتنظیمیانگیزشی، راهبردهای خودتنظیمی، ساختار عاملی، همدان
