جستجو در مقالات منتشر شده


۲ نتیجه برای پیچ خوردگی

محمدمحسن تقوی، حمید رضا جعفری نوه،
جلد ۹، شماره ۴ - ( ۸-۱۳۸۹ )
چکیده

  چکیده

  زمینه و هدف: فتق ‌های مغبنی بین ۷۵ تا ۸۵% از کل فتق‌های دیواره شکم را شامل می‌شوند و اغلب به دو گروه غیرمستقیم و مستقیم تقسیم می‌گردند. کیسه فتق می‌تواند شامل روده‌ها، مثانه، کولون، تخمدان و آپاندیس باشد. پیچ‌خوردگی چادرینه بزرگ همراه با فتق یکطرفه یا دو طرفه آن در کانال مغبنی، از نادرترین مواردی است که گزارش شده است. در مطالعه حاضر یک نمونه نادر و متفاوت فتق مغبنی معرفی می‌گردد.

  معرفی مورد: در سالن تشریح دانشکده پزشکی رفسنجان بر روی کیسه بیضه راست یک جسد مرد حدود ۵۰ ساله برآمدگی غیرطبیعی مشاهده گردید که با توجه به سن تقریبی وی، فتق مغبنی مستقیم تشخیص داده شد. تشریح جسد نشان داد که چادرینه بزرگ دارای وضعیت طبیعی و بدون پیچ‌خوردگی بوده، اما بخشی از چادرینه در داخل کانال مغبنی راست قرار داشت. این قسمت از چادرینه از طریق سوراخ عمقی وارد کانال مغبنی شده و پس از طی کانال مربوطه به سوراخ سطحی کانال رسیده و در نهایت با قرار گرفتن در کیسه بیضه باعث تورم آن و آتروفی بیضه شده بود. با تشریح کامل جسد واریاسیون‌هایی در سایر مناطق بدن نیز مشاهده گردید.

  نتیجه‌گیری: فتق مغبنی حادث شده توسط چادرینه بزرگ از موارد نادر بود زیرا اولاً بیضه سمت درگیر آتروفی شده بود، ثانیاً هیچ پیچ‌خوردگی در چادرینه وجود نداشت و در نهایت با توجه به بیضه آتروفی شده، فتق به زمان جنینی و باقی ماندن زائده واژینال برمی‌گردد. تشخیص این نوع فتق برای جراحان به خصوص در حالتی که بدون علایم بالینی و درد باشد، مشکل خواهد بود.

  واژه‌های کلیدی: فتق مغبنی غیرمستقیم، چادرینه بزرگ، پیچ خوردگی، فتق مغبنی مستقیم


حمید عباسی، ابوالفضل آخوندا، رضا شریفات پور، سعید عابدین زاده، فرحناز آیتی زاده،
جلد ۲۲، شماره ۱ - ( ۲-۱۴۰۲ )
چکیده

زمینه و هدف: پیچ­خوردگی از شایعترین آسیبهای ورزشی مچ پا میباشد. هدف از این تحقیق مقایسه تأثیر ۸ هفته تمرین در محیط آب و خشکی بر درد و دامنه حرکتی ورزشکاران دارای پیچ­خوردگی حاد مچ پا بود.
مواد و روش­ها: مطالعه حاضر از نوع نیمه تجربی می­باشد که تعداد ۳۰ نفر از بازیکنان فوتبال مبتلا به پیچ­خوردگی حاد مچ پا به عنوان نمونه انتخاب و سپس به­صورت تصادفی در دو گروه آب و خشکی تقسیم و قبل و بعد از اجرای ۸ هفته مداخله تمرین در آب و خشکی مقایسه گردیدند. برای اندازه‌گیری درد از پرسش­نامه VASscale، برای دامنه حرکتی مچ پا از گونیامتر یونیورسال و در چهار جهت اندازه­گیری گردید. داده­ها با استفاده از آنالیز واریانس دوطرفه با اندازه­گیری­های مکرر تجزیه و تحلیل شدند.
یافته‌ها: هر دو پروتکل باعث کاهش درد در مچ پای بازیکنان آسیب دیده، گردیدند (۰۰۱/۰>p). نتایج نشان داد که تعامل بین گروه و زمان معنی­دار بود. در گروه آب، کاهش درد بیشتر بود (۰۰۱/۰>p). دامنه حرکتی مچ پا، افزایش معنی­داری در هر دو گروه داشت (۰۰۱/۰>p). میزان پیشرفت متغیر‌ درد در گروه تمرین در آب (۶۲ درصد) نسبت به گروه خشکی (۵۰ درصد) افزایش داشت.
نتیجه­گیری: با توجه به تأثیر تمرینات آب و خشکی و هم­چنین معنی­دار بودن تعامل زمان و گروه، پیشنهاد می­گردد برای بازتوانی پیچ خوردگی حاد مچ پا، از تمرین در آب و یا ترکیب تمرین آب و خشکی استفاده گردد.
واژه­های کلیدی: تمرین در آب، پیچ خوردگی حاد، مچ پا، فوتبال، فوتسال
 

صفحه ۱ از ۱     

کلیه حقوق این وب سایت متعلق به مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان می باشد.

طراحی و برنامه نویسی : یکتاوب افزار شرق

© 2025 CC BY-NC 4.0 | Journal of Rafsanjan University of Medical Sciences

Designed & Developed by : Yektaweb