مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف: درمان با تشنج الکتریکی( ECT ) یکی از مؤثرترین روش‌های درمانی جهت بهبود بیماران افسرده اساسی می‌باشد. مهمترین نگرانی در مورد ( ECT ) از دست دادن موقتی و یا حتی دایمی حافظه است . اختلال حافظه را بیشتر از همه بیمارانی گزارش می‌دهند که بهبود ی چندانی بعد از دریافت ECT پیدا نمی‌کنند.

هدف اصلی این پژوهش ، ارزیابی حافظه بیماران افسرده اساسی بستری شده در بخش روان‌پزشکی مرکز آ موزشی - درمانی مرادی رفسنجان قبل و بعد ازتشنج درمانی الکتریکی در سال 1382 بوده است.

مواد و روش‌ها: این مطالعه یک مطالعه مقطعی ‌بوده که بر روی 50 بیمار افسرده اساسی دریافت کننده ECT در بخش اعصاب و روان بیمارسـتان مرادی به مدت 6 ماه انجام شـد. وضعیت حافظه هر بیمار قبل از شروع درمان و هم‌چنین 24 ساعت بعد از هر جلسه ECT و یک هفته پس از اتمام ، از طریق تست‌های حافظه وکسلر و ببکاک مورد ارزیابی قرار گرفته و نتایج به صورت جداول و نمودارها ارایه گردید و برای تجزیه و تحلیل از آزمون‌های آماری Paired t-Test و Wilcoxon's sign rank test- استفاده شد.

یافته‌ها: بعد از ECT اول 45-18 % و دوم 15-6 % از بیماران به ترتیب دچار اختلال حافظه کوتاه مدت و دراز مدت شدند. در مورد حافظه کوتاه مدت از ECT دوم به بعد افزایش حافظه وجود داشت اما در مورد حافظه دراز مدت در ECT سوم و چهارم افزایش حافظه و از ECT پنجم به بعد تغییری در حافظه وجود نداشت. درصد فراوانی اختلال حافظه کوتاه مدت و دراز مدت در گروه سنی بالای 45 سال، افراد مت أ هل، بیماران با تحصیلات پایین‌تر، کشاورز یا خانه ‌ دار و بیماران دارای سابقه افسردگی ، بیشترین مقدار بوده است (05/0 p< ).

نتیجه ‌ گیری : این مطالعه نشان می‌دهدکه با بهبود افسردگی اساسی به دنبال الکترو شوک درمانی، حافظه بیماران نیز بهبود یافته است و فقط بعد از ECT اول و دوم ، تعدا دی از بیماران دچار اختلال حافظه شده‌اند. بنابراین می‌توان یم بدون ترس از بروز اختلال حافظه از ECT به عنوان روش مؤثر برای درمان افسردگی بهره جست.

واژه‌های کلیدی : تشنج درمانی الکتریکی ، حافظه ، افسردگی اساسی