مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

زمینه و هدف : صدمات ناشی از حوادث از مهم ‌ ترین علت‌های مرگ و میر و معلولیت در جوامع انسانی هستند. در این میان حوادث ناشی از فعالیت‌های ساختمانی از اهمیت خاصی برخوردارند. مطالعه حاضر بر آن است تا به بررسی فاکتورهای مؤثر در بروز و عوارض ناشی از حوادث ساختمانی در مراجعین به اداره کار و امور اجتماعی شهر رفسنجان بپردازد.

مواد و روش‌ها : تمامی مصدومین شاغل در فعالیت ساختمان ‌ سازی که طی سال‌های 1381-1379 فهرست آن‌ها در اداره کار و امور اجتماعی شهر ثبت شده بودند بررسی شدند. اطلاعات با مراجعه به پروند‌های موجود در مرکز فوق ‌ الذکر، افراد حادثه دیده و اطرافیان آن‌ها وارد یک چک لیست گردیده است. اطلاعات شامل سن، جنس، سطح سواد، وضعیت ت أ هل، وضعیت بیمه، نوع فعالیت، سابقه کار، علت حادثه، عضو آسیب دیده و نتیجه حادثه بوده است. از روش‌های آماری پارامتریک (آزمون نسبت‌ها ،
t -test ، آزمون همبستگی) و غ ی ر پارامتریک ( Chi-Square ، Fisher-Exact ) برای بررسی اختلا فا ت ب ی ن گ ر وه ‌ها استفاده شده است.

یافته‌ها: میانگین سنی مصدومین (70 نفر)، 1/11 ± 8/35 (حداقل=11 و حداکثر=55) سال بود. (6/98%، 69 نفر) آسیب دیدگان مرد و بیش از چهارپنجم آن‌ها (83%، 58 نفر) مت أ هل بوده ‌ اند. علت (36%، 25 نفر) حوادث بی ‌ احتیاطی و ( 30%، 21 نفر) ب ه علت عدم استفاده از وسایل ایمنی گزارش شده بود. (23%، 16 نفر) افراد آسیب دیده در بخش جوشکاری ساختمان مشغول بوده و کمترین تعداد حادثه دیدگان در قسمت برقکاری ساختمان (9/7%، 5 نفر) فعالیت داشته ‌ اند. مصدومین اکثر اً سابقه کار کمتر از 5 سال (45%، 31 نفر) داشته ‌ اند. حدود (18%، 12 نفر) از مصدومین فوت شده بودند و (30%، 21 نفر) حوادث منجر به معلولیت دایمی فرد شده بود.

نتیجه ‌ گیری : به نظر می‌رسد آموزش‌های مربوط به ایمنی و رعایت اصول مربوطه در حین انجام کار ب ه ویژه برای افرادی که سابقه کار کمی دارند به پیشگیری از بروز حوادث کمک خواهد نمود. اگرچه در دسترس بودن و التزام به استفاده از وسایل حفاظت فردی از اهمیت بالایی برخوردار است .

واژه‌ها ی کلیدی : حوادث شغلی، حوادث ساختمانی، لوازم ایمنی