مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  چکیده

  زمینه و هدف: انگل‌های لیشمانیا، در صورت فعال شدن ماکروفاژها قابل فاگوسیت شدن می‌باشند، این سازوکار با تولید رادیکال‌های فعال اکسیژن و نیتریک‌اکساید قابل انجام است، که از طریق ایمونومدولاتور‌ها صورت می‌گیرد. دراین مطالعه، تأثیر عصاره آبی سیر بر سلول‌های J774 آلوده به انگل لیشمانیا ماژور و بیان ژن‌های iNOS و IFN γ مورد بررسی قرار گرفته است.

  مواد و روش‌ها: در این مطالعه آزمایشگاهی سلول‌های J774 با پروماستیگوت‌های انگل لیشمانیا ماژور (MRHO/IR/75/ER) مجاور شدند. پس از 72 ساعت، به سلول‌های آلوده شده، عصاره سیر در 5 غلظت، 25/9، 5/18، 37، 74 و 148 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر اضافه شد، سپس پرولیفراسیون سلولی با آزمون MTT بررسی شد. پس از 72 ساعت از مجاورت سلول‌های J774 آلوده به انگل با IC₅₀ سیر، سوپ سلولی جمع‌آوری شد. RNA توتال این سلول‌ها استخراج و توسط آزمایش Reverse transcription polymerase chain reaction بیان ژن‌های IFN γ و iNOS بررسی گردید. از نمونه تیمار نشده با عصاره سیر به عنوان کنترل استفاده شد. تمامی نتایج طی 3 مرحله با آزمون آماری t-student تجزیه و تحلیل شدند.

  یافته‌ها: غلظت IC50 عصاره سیر 37 میلی‌گرم بر میلی‌لیتر بود. بیان ژن‌های IFN γ و iNOS با روش RT-PCR نشان داد عصاره سیر با IC50 موجب افزایش بیان ژن‌های iNOS و IFN γ در سلول‌های J774 آلوده به لیشمانیا ماژور می‌شود.

  نتیجه‌گیری: با توجه به اهمیت سایتوکاین‌های ایمنی سلولی در توسعه و ایجاد پاسخ‌های ایمنی سلولی و با توجه به یافته‌های فوق، این فرضیه که احتمالاً اثر سیر بر ایمنی سلولی ناشی از افزایش سیتوکاین INF γ و فعال شدن ژن iNOS است، تأیید می‌شود.

  واژه‌های کلیدی: عصاره آبی سیر، ژن‌های iNOS و IFN γ ، لیشمانیا ماژور، رده سلولی J774 ‏‏