مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  چکیده

  زمینه و هدف: یکی از مهم‌ترین مراحل استفاده از دارو مرحله نسخه‌نویسی است به‌عبارتی می‌توان گفت کیفیت خوب نسخه‌نویسی بیان‌گر کیفیت خوب مراقبت است. مطالعه حاضر، با هدف بررسی کیفیت نسخه‌نویسی در پرونده بیماران بستری در بیمارستان‌های رفسنجان انجام گردید.

  مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی که در 3 ماهه اول سال 1386 انجام شد، 800 برگ دستور دارویی از 20 بخش بالینی به روش تصادفی سیستماتیک انتخاب و با استفاده از چک‌لیست پژوهش‌گر ساخته مشتمل بر مشخصات فردی نویسنده نسخه و 18 آیتم مربوط به کیفیت نسخه‌نویسی در دو دسته چارت دارویی و نحوه نسخه‌نویسی بررسی شد. برای رعایت آیتم مورد نظر (امتیاز 1) و عدم رعایت (امتیاز صفر) در نظر گرفته شد. امتیازات کمتر از 50% به عنوان وضعیت نامطلوب، 50 تا 75% نسبتاً مطلوب و بیش از 75% به عنوان مطلوب در نظر گرفته شد. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل و آنالیز واریانس یک‌طرفه تجزیه تحلیل شدند.

  یافته‌ها: کیفیت نسخه‌نویسی در پرونده بیماران با میانگین 84/2 ± 33/12 وضعیت نسبتاً مطلوبی داشت. نحوه نوشتن چارت دارویی دارای وضعیت مطلوب (74/0±49/3) و نحوه نسخه‌نویسی وضعیت نسبتاً مطلوبی (4/2±89/8) داشت. ثبت مشخصات بیمار در 9/94% موارد و مشخص بودن شکل دارو در 2/86% موارد رعایت شده بود. بین کیفیت نسخه‌نویسی با تحصیلات پزشک، نوع شیفت و تعداد اقلام دارویی ارتباط معنی‌داری وجود داشت (05/0 > p ).

  نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج مطالعه حاضر، استانداردهای نسخه‌نویسی در حد مطلوبی رعایت نشده است که می‌تواند زمینه‌ساز اشتباهات دارویی باشد.

  واژه‌های کلیدی: دارو، کیفیت نسخه‌نویسی، اشتباهات نسخه‌نویسی، بیماران بستری