مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: لیشمانیوز جلدی (سالک) یک بیماری مورد غفلت قرار گرفته است که بدشکلی و اسکار ناشی از آن عملکرد اجتماعی و روانی فرد را به شدت تحت تأثیر قرار می‌دهد. این مطالعه با هدف تعیین برخی اختلالات روان‌پزشکی در بیماران بهبود یافته از لیشمانیوز جلدی در شهرستان رفسنجان در سال 1393 انجام شد.

مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی - مقطعی تعداد 160 نفر از بیماران بهبود یافته از لیشمانیوز جلدی دارای پرونده بهداشتی در شهرستان رفسنجان مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات با استفاده از چک لیست استاندارد کشوری بیماران مبتلاء به لیشمانیوز، پرسش‌نامه افسردگی Beck، مقیاس اضطراب Hamilton و پرسشنامه خودکشی Beck از طریق مصاحبه جمع‌آوری گردید. داده‌ها با استفاده از آزمون ناپارامتری Kruskal-Wallis، آزمون مجذور کای و ضریب همبستگی Spearman تجزیه و تحلیل شد.

یافته‌ها: میانگین سنی افراد 82/14±01/31 سال و اکثر آنها (9/56%) مرد بوده و 9/81% آنها ساکن روستا بودند. اکثر افراد به نوع روستایی سالک مبتلاء بوده و 50% آنها فاقد اسکار بودند. از بین افراد دارای اسکار، نیمی از آنها در صورت و نیم دیگر در سایر نقاط بدن (تنه، دست و پا) اسکار داشتند. اضطراب، افسردگی و افکار خودکشی به ترتیب بیشترین نمرات را داشت و به طور معناداری نمرات اختلالات مذکور در افراد دارای اسکار نسبت به افراد فاقد اسکار بیشتر بود (050/0p<).

نتیجه‌گیری: به طور کلی نتایج نشان‌دهنده شیوع بالای اضطراب، افسردگی و افکار خودکشی در افراد بهبود یافته دارای اسکار است که ضرورت بررسی این اختلالات و انجام مداخلات روان درمانی در جهت بهبود وضعیت روانی این افراد را آشکار می‌سازد.

واژه‌های کلیدی: اضطراب، افسردگی، افکار خودکشی، سالک، لیشمانیوز جلدی