مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

چکیده

زمینه و هدف: از آنجا که زنان از ارکان اصلی خانواده و جامعه‌اند توجه به ابعاد گوناگون سلامت شغلی ایشان، می‌بایست دارای جایگاهی ویژه باشد. در این پژوهش به بررسی سلامت فیزیکی و روانی زنان شاغل در سازمان‌های مختلف استان قم در سال1393 پرداخته شد.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی میان 157 نفر از زنان شاغل در 9 گروه سازمانی/صنعتی اجرا گردید. ابزار مورد استفاده شامل پرسش‌نامه‌های دموگرافیک، و سلامت عمومی گلدبرگ-28 سؤالی بود. تحلیل‌های آماری نیز از طریق آزمون‌های تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و همبستگی پیرسون صورت پذیرفت.

یافته‌ها: میانگین سن مشارکت‌کنندگان 48/5 ±73/28 سال بود. 5/53% از زنان متأهل بودند. به لحاظ نوع سازمان نیز، کارکنان شاغل در امور اداری تقریباً 25% از اعضای نمونه را به‌ خود اختصاص دادند. نتایج حاکی از آن است که اختلال در عملکرد اجتماعی دارای بالاترین (02/3±41/6) و افسردگی کمترین (74/3±25/3) نمره می‌باشند. نمره سلامت عمومی زنان نیز 43/11±13/21 محاسبه شد. اختلاف نمره سلامت عمومی میان کارکنان سازمان‌های گوناگون معنی‌دار به دست آمد (05/0p<)، همچنین، اختلاف نمره سلامت عمومی بین افراد با وضعیت تأهل مختلف معنی‌دار نشد (05/0p>).

نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج حاصل آمده، نمره میانگین سلامت عمومی نشان می‌دهد زنان شاغل در استان از نظر زیرمقیاس‌های قابل اندازه‌گیری با این روش در مرز وضعیت هشدار قرار داشته و نیازمند توجه و تغییر فضای کاری خود هستند. بر این مبنا کارفرمایان باید تا حد امکان از خطرات شغلی محیط کار بکاهند.

واژه‌های کلیدی: زنان شاغل، عملکرد اجتماعی، سلامت روان، سلامت عمومی