جلد 18، شماره 10 - ( 10-1398 )
جلد 18 شماره 10 صفحات 1064-1049 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ahmadirad N, Zare M, Janahmadi M, Fathollahi Y, Shojaei A, Mirnajafi-Zadeh S J. The Role of Adrenergic Receptors on Neural Excitability and Synaptic Plasticity: A Narrative Review. JRUMS 2020; 18 (10) :1049-1064
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4756-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4756-fa.html
احمدی راد نوشین، زارع میثم، جان احمدی مهیار، فتح الهی یعقوب، شجاعی امیر، میرنجفی زاده سیدجواد. نقش سیستم آدرنرژیک در تحریک‌پذیری نورونی و شکل‌پذیری سیناپسی:
یک مرور روایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1398; 18 (10) :1049-1064
دانشگاه تربیت مدرس
چکیده: (3501 مشاهده)
چکیده
گیرنده‌های آدرنرژیک نقش مهمی‌در تحریک‌پذیری نورونی و شکل‌پذیری سیناپسی دارند. علی‌رغم مطالعات زیادی که در این زمینه صورت گرفته است، هنوز نقش دقیق آن‌ها در اختلالات مغزی که با افزایش تحریک‌پذیری همراه هستند، به درستی مشخص نشده است و در مورد تأثیر آن‌ها بر شکل‌پذیری سیناپسی نیز گزارش‌های ضد و نقیضی وجود دارد. در این مقاله مروری مطالعات مهمی‌که تا‌کنون در این زمینه انجام شده، بررسی شده است تا بتوان به جمع‌بندی مناسبی در زمینه اثرات این گیرنده‌ها بر تحریک‌پذیری نورونی و شکل‌پذیری سیناپسی دست یافت. با وجود نتایج ضد و نقیضی که در مطالعات گذشته وجود دارد، به نظر میرسد در حالت تشنج، گیرنده‌های آلفا-یک و آلفا دو سطح تحریک‌پذیری نورونی را کاهش می‌دهند. گیرنده‌های آلفا-1A، از طریق عمل بر اینترنورون‌های مهاری و افزایش فعالیت گاباارژیک مسئول اصلی عملکرد گیرنده‌های آلفا-یک در کاهش تحریک‌پذیری نورونی هستند، در حالی که گیرنده‌های بتا-یک با افزایش رهایش گلوتامات می‌توانند منجر به افزایش تحریک‌پذیری شوند. به علاوه، فعالیت گیرنده‌های آلفا عمدتاً باعث القاء تضعیف طولانی مدت در سیناپس‌ها می‌شود. از طرف دیگر، گیرنده‌های بتا آدرنرژیک با افزایش رهایش گلوتامات و افزایش نوروژنز سبب افزایش تحریک‌پذیری نورونی و القاء تقویت طولانی مدت در سیناپس‌های مغزی می‌شوند.
واژه‌های کلیدی: گیرنده آلفا آدرنرژیک، گیرنده بتا آدرنرژیک، تشنج، تحریک‌پذیری نورونی، شکل‌پذیری سیناپسی
گیرنده‌های آدرنرژیک نقش مهمی‌در تحریک‌پذیری نورونی و شکل‌پذیری سیناپسی دارند. علی‌رغم مطالعات زیادی که در این زمینه صورت گرفته است، هنوز نقش دقیق آن‌ها در اختلالات مغزی که با افزایش تحریک‌پذیری همراه هستند، به درستی مشخص نشده است و در مورد تأثیر آن‌ها بر شکل‌پذیری سیناپسی نیز گزارش‌های ضد و نقیضی وجود دارد. در این مقاله مروری مطالعات مهمی‌که تا‌کنون در این زمینه انجام شده، بررسی شده است تا بتوان به جمع‌بندی مناسبی در زمینه اثرات این گیرنده‌ها بر تحریک‌پذیری نورونی و شکل‌پذیری سیناپسی دست یافت. با وجود نتایج ضد و نقیضی که در مطالعات گذشته وجود دارد، به نظر میرسد در حالت تشنج، گیرنده‌های آلفا-یک و آلفا دو سطح تحریک‌پذیری نورونی را کاهش می‌دهند. گیرنده‌های آلفا-1A، از طریق عمل بر اینترنورون‌های مهاری و افزایش فعالیت گاباارژیک مسئول اصلی عملکرد گیرنده‌های آلفا-یک در کاهش تحریک‌پذیری نورونی هستند، در حالی که گیرنده‌های بتا-یک با افزایش رهایش گلوتامات می‌توانند منجر به افزایش تحریک‌پذیری شوند. به علاوه، فعالیت گیرنده‌های آلفا عمدتاً باعث القاء تضعیف طولانی مدت در سیناپس‌ها می‌شود. از طرف دیگر، گیرنده‌های بتا آدرنرژیک با افزایش رهایش گلوتامات و افزایش نوروژنز سبب افزایش تحریک‌پذیری نورونی و القاء تقویت طولانی مدت در سیناپس‌های مغزی می‌شوند.
واژه‌های کلیدی: گیرنده آلفا آدرنرژیک، گیرنده بتا آدرنرژیک، تشنج، تحریک‌پذیری نورونی، شکل‌پذیری سیناپسی
واژه‌های کلیدی: گیرنده آلفا آدرنرژیک، گیرنده بتا آدرنرژیک، تشنج، تحریک‌پذیری نورونی، شکل‌پذیری سیناپسی
نوع مطالعه: مقاله مروري |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
دریافت: 1398/2/20 | پذیرش: 1398/4/16 | انتشار: 1398/10/30
دریافت: 1398/2/20 | پذیرش: 1398/4/16 | انتشار: 1398/10/30
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
