جلد ۲، شماره ۳ و ۳-۴ - ( ۶-۱۳۸۲ )
جلد ۲ شماره ۳ و ۳-۴ صفحات ۲۴۱-۲۳۳ |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Effect of oral Aluminium Intake on Plasma Glucose Concentrations while Fasting and after Glucose Tolerance Tests in Rats. JRUMS 2003; 2 (3 and 3-4) :233-241
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5428-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-5428-fa.html
زاهدی اصل۱ صالح، بهبود لیلا، زارع بهزاد. بررسی اثرات آلومینیوم خوراکی بر غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز در موش صحرایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. ۱۳۸۲; ۲ (۳ و ۳-۴) :۲۳۳-۲۴۱
چکیده: (۲۱۲۳ مشاهده)
سابقه و هدف: اگرچه مدارک قوی دال بر وجود سمیت آلومینیوم در اثر ورود آن به بدن از طریق مصرف غذا وجود ندارد، اثر مصرف مداوم غذای حاوی آلومینیوم ممکن است منجر به مسمومیت با آن شود. در این بررسی اثر خوراکی آلومینیوم با مقادیر مختلف روی غلظت گلوکز خون ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز مورد مطالعه قرار گرفته است.
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، به مدت دو ماه، به شش گروه موش صحرایی با محدوده‌ی وزنی220-180 گرم (از هر دو جنس نر و ماده)، غذای حاوی آلومینیوم با مقادیر 75، 5/212، 5/312، 625، 1250 و 2500 میلی‌گرم در هر کیلوگرم غذا، به مدت 60 روز داده شد. یک گروه کنترل هم در این مدت غذای معمولی مصرف می‌کردند. در طی این مدت هر 15 روز یک بار، خونگیری از دم و سپس اندازه‌گیری قند خون ناشتا و هم‌چنین تست تحمل گلوکز (45 دقیقه پس از تجویز غلظت 1گرم در کیلوگرم گلوکز) بر روی گروه‌های مختلف انجام می‌شد.
یافته‌ها: آلومینیوم روی غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز اثر افزایشی داشت که از الگوی وابسته به دوز و وابسته به زمان تبعیت می‌کرد، اگرچه شدت تغییرات مشاهده شده در میزان تحمل گلوکز بیشتر از قندخون ناشتا بود. غلظت گلوکز ناشتا گروه کنترل در انتهای دو ماه آزمایش 4±8/113 میلی‌گرم در صد میلی‌لیتر و در گروهی که غذای حاوی آلومینیوم (2500 میلی‌گرم در کیلوگرم) را دارا بود 10±9/165 میلی‌گرم در صد میلی‌لیتر بوده است که به طور معنی‌دار بیشتر است.
نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی مشخص می‌کند ورود آلومینیوم زیاد به همراه غذا می‌تواند سبب اختلال در متابولیسم کربوهیدرات شده که به صورت افزایش در قند خون ناشتا و نارسایی در قسمت تحمل گلوکز بروز می‌کند این یافته می‌تواند زمینه‌ساز بیماری دیابت می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: آلومینیوم، گلوکز ناشتا، تست تحمل گلوکز، موش صحرایی
مواد و روش‌ها: در این مطالعه، به مدت دو ماه، به شش گروه موش صحرایی با محدوده‌ی وزنی220-180 گرم (از هر دو جنس نر و ماده)، غذای حاوی آلومینیوم با مقادیر 75، 5/212، 5/312، 625، 1250 و 2500 میلی‌گرم در هر کیلوگرم غذا، به مدت 60 روز داده شد. یک گروه کنترل هم در این مدت غذای معمولی مصرف می‌کردند. در طی این مدت هر 15 روز یک بار، خونگیری از دم و سپس اندازه‌گیری قند خون ناشتا و هم‌چنین تست تحمل گلوکز (45 دقیقه پس از تجویز غلظت 1گرم در کیلوگرم گلوکز) بر روی گروه‌های مختلف انجام می‌شد.
یافته‌ها: آلومینیوم روی غلظت گلوکز ناشتا و پس از تست تحمل گلوکز اثر افزایشی داشت که از الگوی وابسته به دوز و وابسته به زمان تبعیت می‌کرد، اگرچه شدت تغییرات مشاهده شده در میزان تحمل گلوکز بیشتر از قندخون ناشتا بود. غلظت گلوکز ناشتا گروه کنترل در انتهای دو ماه آزمایش 4±8/113 میلی‌گرم در صد میلی‌لیتر و در گروهی که غذای حاوی آلومینیوم (2500 میلی‌گرم در کیلوگرم) را دارا بود 10±9/165 میلی‌گرم در صد میلی‌لیتر بوده است که به طور معنی‌دار بیشتر است.
نتیجه‌گیری: نتایج این بررسی مشخص می‌کند ورود آلومینیوم زیاد به همراه غذا می‌تواند سبب اختلال در متابولیسم کربوهیدرات شده که به صورت افزایش در قند خون ناشتا و نارسایی در قسمت تحمل گلوکز بروز می‌کند این یافته می‌تواند زمینه‌ساز بیماری دیابت می‌باشد.
واژه‌های کلیدی: آلومینیوم، گلوکز ناشتا، تست تحمل گلوکز، موش صحرایی
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
