جلد 20، شماره 9 - ( 9-1400 )
جلد 20 شماره 9 صفحات 1048-1027 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Soluki M, Mahmoudi F, Abdolmaleki A, Asadi A. The Protective Effects of Nanoparticles in the Treatment of Nervous System Injuries: A Narrative Review. JRUMS 2021; 20 (9) :1027-1048
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-6049-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-6049-fa.html
سلوکی میلاد، محمودی فریبا، عبدالملکی آرش، اسدی اسداله. اثرات محافظتی نانوذرات در درمان ضایعات سیستم عصبی: یک مرور روایی. مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1400; 20 (9) :1027-1048
محقق اردبیلی
چکیده: (965 مشاهده)
چکیده
آسیب دستگاه عصبی، سالانه هزینههای اقتصادی فراوانی را به بار میآورد. اگرچه تلاشهای بسیار زیادی برای درمان این آسیبها انجام شده است، اما هم‌چنان ترمیم اعصاب به طور کامل انجام نمیشود. بهدنبال آسیبهای اولیه سیستم عصبی مجموعهای از وقایع مانند التهاب، افزایش استرس اکسیداتیو و گسترش آسیب ایجاد میشود. استرس اکسیداتیو که ناشی از عدم تعادل بین تولید رادیکالهای آزاد و واکنشهای متابولیسمی است میتواند باعث آسیب به میتوکندری، پروتئینها، ساختارهای غشاء سلولی، آسیب رساندن به بافت چربی و در طول زمان سبب ضایعات و بیماریهای سیستم عصبی شود. سلولهای عصبی نیاز به اکسیژن زیاد و آنتی‌‌اکسیدان دارند، در نتیجه پایین بودن سطح آنتی‌‌اکسیدانها و یا افزایش بیش از اندازه تولید رادیکالهای آزاد، میتواند سبب تشدید آسیب شود.
استفاده از آنتی‌‌اکسیدانهای سنتزی و یا طبیعی جهت جلوگیری از استرس اکسیداتیو و اثرات مخرب آن ضروری است. در این راستا نانوذرات با نیمه عمر طولانی میتوانند نویدبخش در درمان بیماریهای دستگاه عصبی باشند. از اینرو بر استفاده زیستی از نانوذرات به عنوان رویکرد درمانی جدیدی که هنوز در مراحل ابتدایی است، در درمان بیماریها و ضایعات دستگاه عصبی تأکید شده است. بنابراین هدف از این مطالعه مروری، تعیین اثرات محافظتی نانوذرات در درمان ضایعات سیستم عصبی است.
واژههای کلیدی: نانوذرات، ترمیم اعصاب، دستگاه عصبی، پزشکی ترمیمی
آسیب دستگاه عصبی، سالانه هزینههای اقتصادی فراوانی را به بار میآورد. اگرچه تلاشهای بسیار زیادی برای درمان این آسیبها انجام شده است، اما هم‌چنان ترمیم اعصاب به طور کامل انجام نمیشود. بهدنبال آسیبهای اولیه سیستم عصبی مجموعهای از وقایع مانند التهاب، افزایش استرس اکسیداتیو و گسترش آسیب ایجاد میشود. استرس اکسیداتیو که ناشی از عدم تعادل بین تولید رادیکالهای آزاد و واکنشهای متابولیسمی است میتواند باعث آسیب به میتوکندری، پروتئینها، ساختارهای غشاء سلولی، آسیب رساندن به بافت چربی و در طول زمان سبب ضایعات و بیماریهای سیستم عصبی شود. سلولهای عصبی نیاز به اکسیژن زیاد و آنتی‌‌اکسیدان دارند، در نتیجه پایین بودن سطح آنتی‌‌اکسیدانها و یا افزایش بیش از اندازه تولید رادیکالهای آزاد، میتواند سبب تشدید آسیب شود.
استفاده از آنتی‌‌اکسیدانهای سنتزی و یا طبیعی جهت جلوگیری از استرس اکسیداتیو و اثرات مخرب آن ضروری است. در این راستا نانوذرات با نیمه عمر طولانی میتوانند نویدبخش در درمان بیماریهای دستگاه عصبی باشند. از اینرو بر استفاده زیستی از نانوذرات به عنوان رویکرد درمانی جدیدی که هنوز در مراحل ابتدایی است، در درمان بیماریها و ضایعات دستگاه عصبی تأکید شده است. بنابراین هدف از این مطالعه مروری، تعیین اثرات محافظتی نانوذرات در درمان ضایعات سیستم عصبی است.
واژههای کلیدی: نانوذرات، ترمیم اعصاب، دستگاه عصبی، پزشکی ترمیمی
نوع مطالعه: مقاله مروري |
موضوع مقاله:
فيزيولوژي
دریافت: 1400/3/23 | پذیرش: 1400/7/20 | انتشار: 1400/9/28
دریافت: 1400/3/23 | پذیرش: 1400/7/20 | انتشار: 1400/9/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
