جلد 18، شماره 8 - ( 8-1398 )
جلد 18 شماره 8 صفحات 768-753 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Karimi M, Maghsoodi E, Zayer B, Rashkeie S, Zareie F. The Frequency of Self-medication and Its Effective Factors in Students and Their Peer Group in the City of Boukan in 2016: A Descriptive Study. JRUMS 2019; 18 (8) :753-768
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4450-fa.html
URL: http://journal.rums.ac.ir/article-1-4450-fa.html
کریمی محمد، مقصودی اسماعیل، زایر باقر، رشکه ای شیرین، زارعی فرزاد. بررسی فراوانی خود درمانی و عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان و جوانان همسال شهر بوکان در سال 1395: یک مطالعه توصیفی . مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان. 1398; 18 (8) :753-768
دانشکده علوم پزشکی و خدمات بهداشتی و درمانی مراغه
چکیده: (2157 مشاهده)
زمینه و هدف: خود درمانی به عنوان معمولترین شکل خود مراقبتی تلقی میشود که میتواند سلامتی افراد مختلف جامعه مخصوصاً دانشجویان که در محیطی مستعدتر جهت مصرف داروها هستند را به خطر بیاندازد. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی خود درمانی و عوامل مؤثر بر آن در دانشجویان و جوانان همسال شهر بوکان در سال 1395 انجام شده است.
مواد و روشها: در این پژوهش توصیفی، 600 نفر از دانشجویان و افراد همسال غیر دانشجو شهر بوکان در سال 1395 به صورت مساوی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه پژوهش گر ساخته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری t مستقل و مجذور کای استفاده شد.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار سنی دانشجویان و افراد همسال به ترتیب 10/3 ± 40/21 و 39/3 ± 44/23 سال بود (122/0 P=). نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر میزان مصرف خود سرانه دارو تفاوت معنیدار آماری وجود ندارد (448/0 P=). همچنین بیشترین داروهای مصرفی در کل افراد شرکت کننده در مطالعه، استامینوفن، قرص سرماخوردگی و آنتی‌بیوتیکها بودند. عدم لزوم مراجعه به پزشک، نداشتن وقت جهت مراجعه به مراکز درمانی و مهم تلقی نکردن بیماری از شایع‌ترین علل خود درمانی گزارش شده بود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف خودسرانه انواع داروها بالاست، لذا تدوین برنامههای آموزشی و پیشگیری جهت کاهش این رفتار نامناسب و گنجاندن آن در برنامههای آتی سازمانهای مربوطه میتواند کارآمد باشد.
واژههای کلیدی: خود درمانی، دانشجویان، افراد همسال، بوکان
مواد و روشها: در این پژوهش توصیفی، 600 نفر از دانشجویان و افراد همسال غیر دانشجو شهر بوکان در سال 1395 به صورت مساوی به روش نمونه‌گیری خوشه‌ای و تصادفی ساده انتخاب و مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه پژوهش گر ساخته بود. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری t مستقل و مجذور کای استفاده شد.
یافتهها: میانگین و انحراف معیار سنی دانشجویان و افراد همسال به ترتیب 10/3 ± 40/21 و 39/3 ± 44/23 سال بود (122/0 P=). نتایج نشان داد که بین دو گروه از نظر میزان مصرف خود سرانه دارو تفاوت معنیدار آماری وجود ندارد (448/0 P=). همچنین بیشترین داروهای مصرفی در کل افراد شرکت کننده در مطالعه، استامینوفن، قرص سرماخوردگی و آنتی‌بیوتیکها بودند. عدم لزوم مراجعه به پزشک، نداشتن وقت جهت مراجعه به مراکز درمانی و مهم تلقی نکردن بیماری از شایع‌ترین علل خود درمانی گزارش شده بود.
نتیجه‌گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که مصرف خودسرانه انواع داروها بالاست، لذا تدوین برنامههای آموزشی و پیشگیری جهت کاهش این رفتار نامناسب و گنجاندن آن در برنامههای آتی سازمانهای مربوطه میتواند کارآمد باشد.
واژههای کلیدی: خود درمانی، دانشجویان، افراد همسال، بوکان
نوع مطالعه: توصيفي |
موضوع مقاله:
آمار و اپيدميولوژي
دریافت: 1397/7/6 | پذیرش: 1398/2/9 | انتشار: 1398/8/28
دریافت: 1397/7/6 | پذیرش: 1398/2/9 | انتشار: 1398/8/28
ارسال پیام به نویسنده مسئول
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
