مقاله پژوهشی
مجله دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان
دوره 19، اردیبهشت 1399، 154-137
طراحی و سنتز مشتقات جدید N1-(فنوکسی اتیل) تئوبرومین و ارزیابی سمیت سلولی آنها به روش برونتنی همراه با مطالعه داکینگ مولکولی: یک مطالعه آزمایشگاهی
احسان فقیه میرزایی[1]، عالیه عامری[2]، حمید فروتنفر[3]، حسنیهالسادات روحالامینی[4]، محدثه شمسالدینیپور[5]، ماندانا جعفری[6]
دریافت مقاله: 17/6/98 ارسال مقاله به نویسنده جهت اصلاح: 4/8/98 دریافت اصلاحیه از نویسنده: 26/11/98 پذیرش مقاله: 29/11/98
چکیده
زمینه و هدف: سرطان بهعنوان یکی از معضلات عمده سلامت، یکی از علتهای اصلی مرگ و میر در سطح جهان میباشد. مشتقات گزانتین از جمله تئوبرومین، یک دسته از ترکیبات مؤثر در کنترل سرطان میباشند. در این مطالعه یکسری مشتقات جدید فنوکسی اتیل تئوبرمین با استخلاف در موقعیت N1 طراحی و فعالیت سمیت سلولی آنها ارزیابی شد. همچنین، مطالعات داکینگ مولکولی جهت پیشبینی مکانیسم احتمالی آنها انجام شد.
مواد و روشها: در این مطالعه آزمایشگاهی، ابتدا، ترکیبات 2، 3 و a-l5 سنتز شدند. سمیت سلولی تمام ترکیبات جدید سنتز شده با روش رنگ سنجی بر پایه MTT (Methylthiazolyldiphenyl-tetrazolium bromide)، علیه 4 رده سلولی سرطانی انسان مورد مطالعه قرار گرفتند. نرم افزار Autodock برای تعیین انرژیهای اتصال این ساختارها بر روی آنزیمهای تتراهیدروفولات ردوکتاز انسانی، اکتو-'5-نوکلئوتیداز انسانی (e5NT) و فسفودی استراز انسانی استفاده شد. دادهها با استفاده از آنالیز واریانس یکطرفه تجزیه و تحلیل شدند.
یافتهها: نتایج حاصل از مطالعات داکینگ، انرژی اتصال پذیری قابل قبولی (kcal/mol 42/8-) را در برابر e5NT نشان داد. نتایج حاصل از بررسی سمیت سلولی نشان داد که بیشترین اثر سمیت سلولی علیه سلول A549 و MCF-7 رخ داده است (ترکیب e5 به ترتیب با IC50 برابر با 65/86 و 09/161 میکرومولار).
نتیجهگیری: نتایج مطالعات داکینگ مولکولی، انرژی اتصال قابل قبولی در برابر آنزیم اکتو-5'-نوکلئوتیداز نشان داد. در میان مشتقات سنتز شده، ترکیب a5 با پایینترین سطح ΔG (kcal/mol 42/8-) به عنوان بهترین مهارکننده این آنزیم انتخاب شد. اثرات مناسب سمیت سلولی در غلظتهای مختلف ترکیبات سنتز شده بر روی ردههای سلولی MCF7 و A549 مشاهده شد.
واژههای کلیدی: سمیت سلولی، مدل سازی مولکولی، مشتقات تئوبرومین، سنتز
مقدمه
سرطان یک بیماری است که با تغییر مکانیسمهای کنترل حاکم بر بقاء سلول، تکثیر و تمایز مشخص میشود. دلایل سرطان بسیار و متنوع است (به عنوان مثال، عوامل شیمیایی، محیطی، ویروسی و جهشزا)، اما همه این عوامل در نهایت منجر به ایجاد بینظمی در بیان پروتئین انکوژنها که عوامل کنترل زندگی طبیعی سلول میباشند، میشوند. درمان سرطان میتواند شامل جراحی، پرتودرمانی، شیمی درمانی آنتی نئوپلاستیک و غیره باشد [1].
در حال حاضر عوامل شیمی درمانی به طور کلی در درمان سرطان استفاده میشود. با این حال، با بیشتر این عوامل، مشکلات جدی به لحاظ سمیت جانبی و ظهور سلولهای مقاوم وجود دارد [2]. بسیاری از سرطانها هنوز به شیمی درمانی پاسخ نمیدهند و دیگر سرطانهایی که در ابتدا پاسخ میدهند، ممکن است بعداً مقاوم شوند. بنابراین شیمی درمانی هنوز ناکافی میباشد و تمایل فراوانی برای کشف ترکیبات جدید با فعالیتهای ضد سرطان قوی تر وجود دارد] 4-3[.
گزانتینها و مشتقات آنها یک گروه از آلکالوئیدها هستند که در گیاهان یافت میشوند. گزانتینها اسکلتی مشابه با پورینها دارند [5]. این ساختارهای پورین مانند به عنوان عامل درمانی در بیماری آلزایمر، آسم، سرطان، دیابت، درمان درد، پارکینسون، عوارض کلیوی، دیورتیک، بیماریهای تنفسی [5]، التهاب، بهبود هوشیاری و شناخت، افسردگی [6]، بیماری عروقی محیطی و بیماری مغز و اعصاب استفاده شدهاند [7]. کافئین، تئوبرمین و تئوفیلین از معروفترین مشتقات گزانتینها هستند [5]. تئوبرومین یک آلکالوئید تلخ است که عمدتاً در گیاه کاکائو یافت میشود. این ترکیب در شکلات، برگ گیاه چای و دانههای گیاه کولا وجود دارد. علاوه بر این، این ترکیب در بعضی از داروها نیز موجود است [8].
گزارشهای متعدد نشان داده است که استفاده همزمان از کافئین با عوامل شیمی درمانی باعث افزایش اثرات ضد سرطان برای استخوان و سارکوم بافتهای نرم میشود [9]. مشتقات گزانتینها از جمله تئوبرومین میتواند در چرخه سلولی G2 checkpoint را که برای ترمیم دزوکسی ریبونوکلئیک اسید (DNA) آسیب دیده ضروری است، مهار کنند [10]. استفاده از مشتقات گزانتین ممکن است حساسیت سلولهای تومور به ترکیباتی که ترمیم کننده تخریبهای DNA هستند را افزایش دهد [5]. مکانیسم دیگری که تئوبرومین میتواند با سرطان مبارزه کند مهار ارتباط درون سلولی بین شکاف (gap junctional intercellular communication) است که به شدت با سرطانزایی به خصوص در روند پیشرفت تومور در انواع مختلف سرطانها از جمله سرطان کبد، معده و سرطان روده بزرگ ارتباط دارد [8].
مشتقات گزانتین میتواند انتقال داروهای ضد تومور را از طریق غشای سلولی افزایش دهند [2]. مطالعه دیگری نشان داد که متیل گزانتینها اثرات ضد توموری مربوط به آلکیله کنندهها، که میتواند به جلوگیری از ترمیم DNA نسبت داده شود، را تشدید کنند. از اینرو این عوامل میزان مرگ و میر عوامل آلکیله کننده در برابر سلولهای تومور را افزایش میدهند [11]. بررسیهای انجام شده نشان داده است که برخی از مشتقات تئوبرومین دارای فعالیت آنتی پرولیفراتیو میباشند. علاوه براین، افزایش نفوذ دوکسوروبیسین و فعالیت ضد تومور هم در حضور این مشتقات به دست آمده است [12، 2].
با توجه به اثرات گزارش شده از مشتقات تئوبرومین در درمان و کنترل سرطان، در مطالعه حاضر،12 ترکیب از مشتقات فنوکسی اتیل تئوبرومین با استخلاف موقعیت N1 ساخته شد (شکل 1) و فعالیتهای سمیت سلولی آنها با استفاده از روش رنگسنجی بر پایه (Methylthiazolyldiphenyl-tetrazolium bromide) MTT مورد بررسی قرار گرفت. سپس، مطالعات داکینگ مولکولی برای پیشبینی و پیشنهاد مکانیزم احتمالی فعالیت انجام شد.
مواد و روشها
این مطالعه آزمایشگاهی در دانشکده داروسازی کرمان (سال 1396) صورت گرفت. همچنین این مطالعه دارای کد اخلاق از دانشگاه علوم پزشکی کرمان به شماره ثبتی IR.KMU.REC.1396.2104 میباشد. مواد اولیه تئوبرمین و 2-کلرو اتانول از شرکت Acros Organics (Geel, Belgium) خریداری شدند. سایر مواد شیمیایی و حلالهای مورد استفاده از شرکت مواد شیمیایی Merck Chemicals (Darmstadt, Germany) تهیه شد. تمام حلالها دارای درجه خلوص بالایی بودند. پیشرفت واکنش با استفاده از روش کروماتوگرافی لایه نازک (TLC, Thin Layer Chromatography) بر روی صفحات سیلیکاژلی GF254 بررسی و با استفاده از نورUV (254 نانومتر) مشاهده شد. نقطه ذوب توسط دستگاه تعیین نقطه ذوب مدل IA9200 ساخت الکتروترمال انگلستان تعیین شدهاست. دستگاه طیف سنجی FT-IR مدل ALPHA شرکت Brukerانگلستان برای طیفهای مادون قرمز (IR) مورد استفاده قرار گرفت (قرصهای KBr). طیف Hydrogen-1 nuclear magnetic resonance (H-NMR1) با استفاده از دستگاه اسپکترومتر 300 مدلDPX 300 شرکت Bruker انگلستان در حلال DMSO˗d6 ثبت و تمام مقادیر جابجایی شیمیایی با واحد δ (ppm) اندازهگیری شد. الگوهای شکافها به این صورت میباشد: s یکتایی؛ d دوتایی؛ m چندتایی؛ br پهن و dd دوتایی در دوتایی [13].
روش سنتز 3و7-دی هیدرو-دی متیل-1-(2-هیدروکسی اتیل)-1-پورین-2و6-دی اون(2):
ترکیب (2) از تئوبرومین (1) با استفاده از روش زیر سنتز شد [14].
مقدار 18/0 گرم (1میلی مول) از تئوبرومین و 28/0 گرم (2 میلی مول) پتاسیم کربنات به یک بالن 50 میلیلیتری ته گرد منتقل شد و حجم 5 میلیلیتر از حلال دی متیل فرم آمید به آن اضافه شد، مخلوط واکنش را تحت رفلاکس قرار داده و سپس 1/0 میلی لیتر (1 میلیمول) از 2-کلرواتانول به آن افزوده شد. بعد از گذشت یک ساعت در حالی که مخلوط واکنش توسط چرخاننده مغناطیسی (مدل MR 3002 شرکت Heidolph ساخت آلمان) هم زده میشد، مجدداً 1/0 میلیلیتر (1 میلیمول) از 2-کلرواتانول به آن افزوده گردید. ظرف واکنش به مدت یک روز در دمای 80 درجه سانتیگراد هم زده شد. رسوب سفید تشکیل شده پس از جدا سازی به آون منتقل شد تا کاملا خشک شود.
برای خالصسازی محصول، به رسوب باقی مانده 10 میلیلیتر اتیل استات داغ اضافه و به مدت 15 دقیقه توسط چرخاننده مغناطیسی هم زده شد. محصول در اتیل استات حل میشود و ماده اولیه در رسوب باقی میماند. در پایان، مخلوط حاصل را صاف کرده تا نمک و ماده اولیه جدا شوند. اتیل استات حاوی محصول را کنار گذاشته تا کریستال تشکیل شود و جهت استفاده در مراحل بعد در ظرف سربسته نگهداری شد [14].
روش سنتز 3و7-دی هیدرو-3و7 دی متیل-1-(4-متیل بنزین سولفونات اتیل)-1-پورین-2و6-دی اون (3):
ترکیب (3) با توجه به مراحل واکنش تعریف شده در ذیل از ترکیب 3و7-دی هیدرو-3و7 دی متیل-1-(2-هیدروکسی اتیل)-1-پورین-2و6-دی اون (2) سنتز شد [15].
ابتدا 224/0 گرم (1 میلیمول) از محصول مرحله قبل ترکیب 3و7-دی هیدرو-3و7 دی متیل-1-(2-هیدروکسی اتیل)-1-پیورین-2و6-دی اون (2) را توزین کرده به همراه 7 میلیلیتر حلال دی کلرومتان، 19/0 گرم (1 میلیمول) پاراتولوئن سولفونیل کلرید و 4/1 میلیلیتر (2/0 میلیمول) تری اتیل آمین به یک بالن ته گرد 50 میلیلیتری منتقل شد. مخلوط واکنش در حالی که توسط چرخاننده مغناطیسی هم زده میشد، به مدت 24 ساعت تحت رفلاکس قرار گرفت. پس از انجام کامل واکنش به آن آب اضافه کرده و به کمک قیف دکانتور استخراج انجام شد، فاز آلی را جدا کرده و به آن نمک Na2SO4 اضافه شد تا آب را به خود جذب کند. پس از صاف کردن، فاز آلی کنار گذاشته شد تا تشکیل کریستال دهد و در نهایت کریستالهای تشکیل شده در اتانول داغ حل شد و به آن زغال فعال اضافه گردید. پس از صافکردن محلول زیر صافی کنار گذاشته شد تا تبلور مجدد صورت گیرد [15].
سنتز مشتقات N1-(فنوکسی اتیل) تئوبرومین (l-a5)
با تبدیل شدن گروه هیدروکسیل در مولکول تئوبرمین به یک گروه ترککننده خوب در مرحله قبل، در این مرحله تئوبرومین توسیلات محصول شماره (3) با نوکلئوفیلهای مختلف برای تولید محصولات مورد نظر ترکیب میشود.
ابتدا 5/1 میلیمول از ترکیبات (l-a4) توزین و به یک بالن ته گرد 50 میلیلیتری منتقل شد. سپس مقدار 5/1 میلیمول تئوبرومین توسیلات توزین و به بالن افزوده شد. در ادامه 8 میلیلیتر دیمتیلفرمامید (DMF, Dimethylformamide) به عنوان حلال به ظرف واکنش اضافه شد. سپس 2/0 گرم (5/1 میلیمول) پتاسیم کربنات به ظرف واکنش افزوده شد. مخلوط واکنش درحالی که توسط چرخاننده مغناطیسی هم زده میشد، برای ترکیب (a5) به مدت 24 ساعت تحت رفلاکس قرار گرفت. مدت زمان همزدن برای ترکیبات (b5 و k5) 48 ساعت و برای بقیه ترکیبات (c5، d5، e5، f5، g5، h5، i5، j5 و l5) 72 ساعت بود. محلول واکنش به بشر حاوی آب و یخ همراه با هم زدن افزوده شد و رسوب حاصل شد. رسوب حاصل با روش تبلور مجدد در محلول یک به یک دی کلرومتان و آب خالص سازی شد و ترکیبات (l-a5) به صورت کریستالهای سفید رنگ خالص تشکیل شدند. تمام ترکیبات با بازده خوب به دست آمدند. دادههای فیزیکی و طیفی ترکیبات (l-a5) در جدول 1 و جدول 2 ذکر شده است [16].
به منظور بررسی اثرات سمیت سلولی ترکیبات سنتز شده آزمون رنگ سنجی مبتنی بر MTT اعمال شد. چهار رده سلولی سرطانهای ریه (A549)، پستان (MCF-7)، کبد (HepG2) و شبه نورون (PC12) توسط مرکز ذخایر زیستی ایران (IBRC) تهران، ایران تامین و در محیط کشت Dulbecco's Modified Eagle Medium (DMEM) توسط سرم جنین گاوی(FBS) (10%) در یک انکوباتور CO2 (5%) (Galaxy 170S، شرکت New Brunswick، کانادا) و در دمای 37 درجه سانتی گراد کشت شدند. سپس سلولها در فاز رشد برداشت شدند و به طور جداگانه و در میکروپلیت 96 خانه کشت و به مدت 24 ساعت در دمای 37 درجه سانتیگراد انکوبه شدند که کاملا به ته ظرف بچسبند. سپس، غلظت مورد نظر (1000-1/0 میکرومولار) از هر یک از ترکیبات سنتز شده و دوکسوروبیسین (8-25/0 میکرومولار) به عنوان کنترل مثبت به چاهکهای مربوطه اضافه شد و به مدت 24 ساعت انکوبه گردید. پس از آن، محیط کشت هر چاهک با محلول MTT (20 میکرو لیتر، 5 میلیگرم در میلیلیتر) جایگزین و به مدت4 ساعت انکوبه شد تا کریستالهای فورمازان تشکیل شوند. سپس با افزودن دی متیل سولفوکساید (DMSO) (100 میکرولیتر) کریستالهای فورمازان حل و جذب مربوط به هر چاهک در 570 نانومتر به وسیله دستگاه میکروپلیت ریدر ثبت گردید. هر آزمایش سه بار تکرار شد و درصد زندهمانی (در مقایسه با گروه کنترل) برای محاسبه مقدار IC50 با استفاده از نرم افزار SPSS مورد استفاده قرار گرفت.
مطالعات داکینگ مولکولی به منظور بررسی برهمکنش پروتئین-لیگاند با استفاده از نرم افزار AutoDock 4.2 (ADT) انجام شد ]18-17]. گرید باکس بر اساس لیگاند وابسته با فاصله Å 375/0و در ابعاد 60 × 60 × 60 ساخته شد. هیدروژن قطبی به ساختار لیگاند اضافه شد. بارهای کلمن برای پروتئین و بارهای Gasteigere Huckel برای لیگاند محاسبه شد. پارامترهای ژنتیک الگوریتم برای 100 اجرا، 2500000 ارزیابی انرژی و 150 میزان جمعیت تنظیم شد. ارزیابی نتایج با دسته بندی مجموعههای مختلف و با توجه به انرژی اتصال پیشبینی شده انجام شد. تجزیه و تحلیل خوشهها در قسمت نتایج داکینگ با استفاده از root-mean-square deviation (RMSD) با قدرت Å 2 انجام گرفت. تجزیه و تحلیل مدلهای کمپلکس گیرنده/لیگاند پس از پیوند موفق a5 و5'-nucleotidase ، برپایه پارامترهایی مانند فاصله پیوند هیدروژنی، برهمکنشهای آمینو اسید، انرژی اتصال و جهتگیری ترکیب داک شده در سایت فعال انجام شد [19].
نتایج
ترکیبات هدف (a-l5) طی سه مرحله واکنش از تئوبرومین (1) ساخته (شکل 1) و با روشهای طیف سنجی FTIR وHNMR به طور کامل شناسایی شدند. ترکیبات 2 و 3 به ترتیب با بازده 24 درصد و 84 درصد سنتز شد و نقاط ذوب آنها به ترتیب برابر با °C190 و˚C 148 محاسبه شد. این ترکیبات به صورت یک تک لکه بر روی کاغذ TLC با Rfهای به ترتیب برابر با 21/0 و 44/0 دیده شدند (سیستم حلال: اتانول و n-هگزان (1 : 1)). دادههای مربوط به خصوصیات فیزیکوشیمیایی و روشهای طیف سنجی ترکیبات هدف (l-a5) در جدول 1 و جدول 2 ذکر شده است.
