جلد 20، شماره 9 - ( 9-1400 )                   جلد 20 شماره 9 صفحات 1048-1027 | برگشت به فهرست نسخه ها


XML English Abstract Print


محقق اردبیلی
چکیده:   (2243 مشاهده)
چکیده
آسیب دستگاه عصبی، سالانه هزینه­های اقتصادی فراوانی را به بار می­آورد. اگرچه تلاش­های بسیار زیادی برای درمان این آسیب­ها انجام شده است، اما همچنان ترمیم اعصاب به طور کامل انجام نمی­شود. به­دنبال آسیب­های اولیه سیستم عصبی مجموعه­ای از وقایع مانند التهاب، افزایش استرس اکسیداتیو و گسترش آسیب ایجاد می­شود. استرس اکسیداتیو که ناشی از عدم تعادل بین تولید رادیکال­های آزاد و واکنش­های متابولیسمی است می­تواند باعث آسیب به میتوکندری، پروتئین­ها، ساختارهای غشاء سلولی، آسیب رساندن به بافت چربی و در طول زمان سبب ضایعات و بیماری­های سیستم عصبی شود. سلول­های عصبی نیاز به اکسیژن زیاد و آنتی‌‌اکسیدان دارند، در نتیجه پایین بودن سطح آنتی‌‌اکسیدان­ها و یا افزایش بیش از اندازه­ تولید رادیکال­های آزاد، می­تواند سبب تشدید آسیب شود.
استفاده از آنتی‌‌اکسیدان­های سنتزی و یا طبیعی جهت جلوگیری از استرس اکسیداتیو و اثرات مخرب آن ضروری است. در این راستا نانوذرات با نیمه عمر طولانی می­توانند نویدبخش در درمان بیماری­های دستگاه عصبی باشند. از این­رو بر استفاده زیستی از نانوذرات به عنوان رویکرد درمانی جدیدی که هنوز در مراحل ابتدایی است، در درمان بیماری­ها و ضایعات دستگاه عصبی تأکید شده است. بنابراین هدف از این مطالعه مروری، تعیین اثرات محافظتی نانوذرات در درمان ضایعات سیستم عصبی است.
واژه­های کلیدی: نانوذرات، ترمیم اعصاب، دستگاه عصبی، پزشکی ترمیمی
 
متن کامل [PDF 418 kb]   (1292 دریافت) |   |   متن کامل (HTML)  (3970 مشاهده)  
نوع مطالعه: مقاله مروري | موضوع مقاله: فيزيولوژي
دریافت: 1400/3/23 | پذیرش: 1400/7/20 | انتشار: 1400/9/28

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.