مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

gte vml 1]> چکیده

زمینه و هدف: سن با هماهنگی حرکتی در ارتباط می‌باشد و آگاهی از تفاوت‌های سنی در تشخیص تغییرات عملکرد در افراد، ضروری است. با وجود آن که در بسیاری از تحقیقات انجام شده در رابطه با اجرای معیارهای عملکرد حرکتی کلینیکی، تأثیر این تفاوت‌ها در اجرای آزمون‌های عملکردی و نیز ارتباط سن با شاخص‌های آنتروپومتریک بررسی شده‌اند، هنوز ارتباط این شاخص‌ها در مدل معادلات ساختاری مورد آزمون قرار نگرفته است. از این رو، در این مطالعه ارتباط میان معیارهای عملکرد حرکتی و شاخص‌های آنتروپومتریک و سن بررسی گردید.

مواد و روش‌ها: این مطالعه مقطعی با اندازه‌گیری‌های مکرر بر روی 133 شرکت کننده در دامنه سنی 59 -18 سال و با روش نمونه‌گیری در دسترس انجام گرفت. داده‌ها با استفاده از اندازه‌گیری فاکتورهای آنتروپومتریک و ثبت مدت زمان اجرای آزمون‌های تعادل کلینیکی جمع‌آوری شدند. سه مدل به طور جداگانه مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت آنالیز داده‌ها از شیوه مدل‌سازی معادلات ساختاری استفاده گردید.

یافته‌ها: سومین مدل، برازش خوب داده‌ها را بهتر از مدل‌های دیگر نشان داد (038/0=Root Mean Square Error of Approximation (RMSEA)‌، 992/0‌=‌Comparative Fit Index (CFI) و مجذور کای نیز معنی‌دار نمی‌باشد (260/0‌=‌p). همچنین، در این مدل، ضریب استاندارد بین مسیر سن و اجرای آزمون‌های عملکردی (540/0) و مسیر سن و شاخص‌های آنتروپومتریک (340/0) معنی‌دار بود.

نتیجه‌گیری: سن بر آزمون‌های تعادل کلینیکی و نیز بر شاخص‌های آنتروپومتریک مؤثر می‌باشد. بنابراین، ضروری است که در انجام تحقیقات تشخیصی کلینیکی در ارزیابی آسیب ورزشی مانند آسیب ورزشی ضربه به سر، شاخص سن به عنوان معیاری تأثیرگذار در مدت زمان اجرای آزمون‌ها در نظر گرفته شود.

واژه‌های کلیدی: سن، معیارهای عملکرد حرکتی، شاخص آنتروپومتریک، مدل ساختاری