مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  زمینه و هدف: یکی از بهترین روش‌های شناخته شده در اندازه‌گیری سطح سلامتی، ارزیابی کیفیت زندگی است. در مطالعه حاضر، میزان تأثیر بیماری انفارکتوس میو‌کارد (Myocardial Infarction) بر کیفیت زندگی بیماران و مهم‌ترین جنبه‌های متأثر از بیماری در زندگی مبتلایان مورد ارزیابی قرار گرفته است.

  مواد و روش‌ها : این مطالعه هم‌گروهی تاریخی ( Historical cohort ) در سال 1387 در شهرستان رفسنجان انجام شد. یک هم‌گروه که از لحاظ سن، جنس، سطح تحصیلات، طبقه اجتماعی و وضعیت تأهل همسان بودند و تنها از نظر ابتلا به بیماری MI در دو گروه بیمار ( 50 نفر) و سالم (50 نفر) قرار داشتند، مورد بررسی قرار گرفته‌اند. ابزار جمع‌آوری اطلاعات پرسش‌نامه Short Form-366 بود. از روش‌های آماری پارامتریک ( t-test ) و غیر پارامتریک (من ویتنی و مجذور کای ) جهت انجام مقایسات نمرات کسب شده در دو گروه استفاده شد.

  یافته‌ها . نسبت افراد با کیفیت زندگی نامطلوب در گروه مبتلا به MI به طور معنی‌داری بیش از این نسبت در گروه سالم بود(001/0 .(p= مهم‌ترین جنبه متأثر از این بیماری وضعیت احساسی و عاطفی بوده است. محاسبه خطر نسبی
نشان داد که ابتلا به بیماری دیابت به طور معنی‌داری و به اندازه 7/2 برابر احتمال ایجاد کیفیت زندگی نامطلوب را در افراد تحت بررسی افزایش می‌دهد (6-2/1= CI 95%).

  نتیجه‌گیری : بر اساس یافته‌های این مطالعه بیماری MI احتمال ایجاد زندگی با کیفیت نامطلوب را در بیماران به طور قابل توجهی افزایش می‌دهد. انجام مداخلات لازم که متمرکز بر مهم‌ترین جنبه‌های متأثر از بیماری MI باشد، می‌تواند کیفیت زندگی بیماران را افزایش دهد.

  واژه‌های کلیدی: کیفیت زندگی، انفارکتوس میوکارد، خطر نسبی، خطر قابل انتساب‏‏