مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی رفسنجان

  زمینه و هدف: امروزه انجام فعالیت‌های بدنی در پیش‌گیری از بیماری‌های مزمنی هم‌چون استئوآرتریت پیشنهاد می‌شود، اما خطر‌هایی که فعالیت بدنی شدید ممکن است بر روی افراد و مخصوصاً سیستم اسکلتی- عضلانی آنان داشته باشد ناشناخته است. هدف از این مطالعه، مقایسه درجه استئوآرتریت، میزان شدت درد زانو، میزان علایم، مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت‌های روزانه، ورزشی، تفریحی و کیفیت زندگی در ورزشکاران حرفه‌ای بازنشسته و افراد غیر ورزشکار بوده است.

  مواد و روش‌ها: در این مطالعه توصیفی- مقطعی، 60 ورزشکار مرد حرفه‌ای بازنشسته فوتبال، کشتی، دو و میدانی و غیرورزشکار با محدوده سنی 50 تا 65 سال به عنوان آزمودنی به صورت هدفمند انتخاب و به چهار گروه مساوی تقسیم شدند. علایم بالینی و رادیو‌لوژیکی بیماری توسط پزشک ارتوپد تأیید شد و از پرسش‌نامه جهانی و بومی‌سازی شده پیامد صدمات زانو و استئوآرتریت (Knee injury and Osteoarthritis Outcome Score) KOOS استفاده گردید. برای تجزیه و تحلیل داده‌ها از روش آماری تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی استفاده شد.

  یافته‌ها: بین میانگین درجه استئوآرتریت زانو (001/0= p )، شدت درد زانو (001/0= p )، میزان علایم (001/0= p )، مشکلات عملکرد حرکتی در فعالیت‌های روزانه (001/0= p )، ورزشی تفریحی (001/0= p ) و کیفیت زندگی (001/0= p ) در چهار گروه اختلاف معنی‌داری مشاهده شد. گروه‌های فوتبال، کشتی، دو و میدانی و غیر ورزشکار در درجه استئوآرتریت زانو به ترتیب از میانگین بالاتر، و در سایر متغیر‌ها از میانگین پایین‌تری برخوردار بودند.

  نتیجه‌گیری: ورزش حرفه‌ای و در سطح قهرمانی احتمال ابتلاء به بیماری استئوآرتریت زانو را در بین ورزشکاران حرفه‌ای بازنشسته افزایش داده که در ورزش‌های دارای فعالیت ترکیبی قدرت و استقامت، نسبت به ورزش‌های استقامتی بیشتر مشهود است.

  واژه‌های کلیدی: استئوآرتریت زانو، ورزشکاران حرفه‌ای بازنشسته، افراد غیر ورزشکار ‏‏